Οι προοοπτικές της επόμενης 50ετίας
Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
Οι κυβερνήσεις πρέπει να αυξήσουν τα όρια εξόδου στην σύνταξη και να προωθήσουν ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα προκειμένου να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα των εθνικών συνταξιοδοτικών ταμείων απέναντι στην αύξηση του προσδόκιμου ζωής εκτιμά σε έκθεση του ο ΟΟΣΑ.
Μέσα στα επόμενα 50 χρόνια, το προσδόκιμο της ζωής αναμένεται να αυξηθεί κατά 7 χρόνια στις αναπτυγμένες οικονομίες, τονίζει ο διεθνής Οργανισμός.
Η ηλικία συνταξιοδότησης θα πρέπει να αυξηθεί στα 65 στις μισές από τις χώρες του ΟΟΣΑ (Καναδάς, Ιαπωνία, Κορέα, Ελβετία, Τουρκία, Νέα Ζηλανδία, Μεξικό, Σουηδία κλπ) και στα 67 με 69 χρόνια σε άλλες 13 (Γερμανία, Νορβηγία, Ισλανδία, Ισπανία, ΗΠΑ, Βρετανία, Δανία, Ιταλία κλπ).
Σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ «Προοπτικές για τις Συντάξεις το 2012», η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης έχει δρομολογηθεί, ή προβλέπεται, σε 28 από τις 34 χώρες μέλη του.
«Το γκρέμισμα των εμποδίων που ωθούν τους ανθρώπους να σταματούν να εργάζονται πέραν των επίσημων ορίων συνταξιοδότησης είναι αναγκαίο ώστε να εξασφαλισθεί στα παιδιά και τα εγγόνια μας ότι θα μπορέσουν να χαρούν μία επαρκή σύνταξη κατά τη λήξη του εργασιακού τους βίου», αναφέρει ο γγ του ΟΟΣΑ Άνχελ Γκουρία.
«Μολονότι οι μεταρρυθμίσεις μπορεί να είναι κάποιες φορές ελάχιστα δημοφιλείς κι οδυνηρές, στην προκειμένη συγκυρία των στενών δημοσιονομικών πλαισίων και της περιορισμένης δυνατότητας άσκησης χρηματοοικονομικής και νομισματικής πολιτικής αυτές οι μεταρρυθμίσεις ενδέχεται να χρησιμεύσουν για την προώθηση της πολυπόθητης ανάπτυξης στις γηράσκουσες οικονομίες», προσθέτει ο ίδιος.
Από την πλευρά του ο ΟΟΣΑ σημειώνει ότι «οι κυβερνήσεις οφείλουν να προσανατολισθούν στην επίσημη σύνδεση της συντάξιμης ηλικίας με το προσδόκιμο ζωής, όπως στη Δανία, ή την Ιταλία και να διπλασιάσουν τις προσπάθειες για να προωθήσουν τα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα», προκειμένου τα δικά τους εθνικά συνταξιοδοτικά συστήματα να γίνουν ταυτόχρονα χρηματοοικονομικώς βιώσιμα και προσαρμοσμένα».
Οι μεταρρυθμίσεις που έχουν πραγματωθεί κατά την τελευταία δεκαετία μειώνουν τα επιδόματα κοινωνικής κάλυψης που θα διατίθενται στο μέλλον από τα δημόσια συνταξιοδοτικά συστήματα, σε γενικές γραμμές κατά 20% με 25%, αναφέρει η έκθεση.
Οι άνθρωποι που εργάζονται σήμερα θα πρέπει να αναμένουν μία καθαρή, δημόσια, σύνταξη περίπου ισοδύναμη με το μισό των καθαρών κερδών τους, σε περίπτωση που αποσυρθούν εργασιακά στην επίσημα καθορισμένη ηλικία συνταξιοδότησης, λέει ο ΟΟΣΑ.
Όμως στις 13 χώρες, που έχουν θεσπίσει υποχρεωτικά ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα (όπως η Αυστραλία, ή η Χιλή), οι συνταξιοδοτούμενοι μπορούν να ευελπιστούν ότι θα απολαύσουν το 60% των καθαρών κερδών τους.
Στις χώρες όπου το εθνικό συνταξιοδοτικό σύστημα είναι σχετικώς αδύναμο και όπου τα ιδιωτικά προγράμματα έχουν καθαρά εθελοντικό χαρακτήρα (Γερμανία, Κορέα, ΗΠΑ, Ιρλανδία, Ιαπωνία), «μεγάλα τμήματα του πληθυσμού θα πρέπει να αναμένουν κάθετη πτώση των εισοδημάτων τους», επισημαίνει ο ΟΟΣΑ.
Μέσα στα επόμενα 50 χρόνια, το προσδόκιμο της ζωής αναμένεται να αυξηθεί κατά 7 χρόνια στις αναπτυγμένες οικονομίες, τονίζει ο διεθνής Οργανισμός.
Η ηλικία συνταξιοδότησης θα πρέπει να αυξηθεί στα 65 στις μισές από τις χώρες του ΟΟΣΑ (Καναδάς, Ιαπωνία, Κορέα, Ελβετία, Τουρκία, Νέα Ζηλανδία, Μεξικό, Σουηδία κλπ) και στα 67 με 69 χρόνια σε άλλες 13 (Γερμανία, Νορβηγία, Ισλανδία, Ισπανία, ΗΠΑ, Βρετανία, Δανία, Ιταλία κλπ).
Σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ «Προοπτικές για τις Συντάξεις το 2012», η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης έχει δρομολογηθεί, ή προβλέπεται, σε 28 από τις 34 χώρες μέλη του.
«Το γκρέμισμα των εμποδίων που ωθούν τους ανθρώπους να σταματούν να εργάζονται πέραν των επίσημων ορίων συνταξιοδότησης είναι αναγκαίο ώστε να εξασφαλισθεί στα παιδιά και τα εγγόνια μας ότι θα μπορέσουν να χαρούν μία επαρκή σύνταξη κατά τη λήξη του εργασιακού τους βίου», αναφέρει ο γγ του ΟΟΣΑ Άνχελ Γκουρία.
«Μολονότι οι μεταρρυθμίσεις μπορεί να είναι κάποιες φορές ελάχιστα δημοφιλείς κι οδυνηρές, στην προκειμένη συγκυρία των στενών δημοσιονομικών πλαισίων και της περιορισμένης δυνατότητας άσκησης χρηματοοικονομικής και νομισματικής πολιτικής αυτές οι μεταρρυθμίσεις ενδέχεται να χρησιμεύσουν για την προώθηση της πολυπόθητης ανάπτυξης στις γηράσκουσες οικονομίες», προσθέτει ο ίδιος.
Από την πλευρά του ο ΟΟΣΑ σημειώνει ότι «οι κυβερνήσεις οφείλουν να προσανατολισθούν στην επίσημη σύνδεση της συντάξιμης ηλικίας με το προσδόκιμο ζωής, όπως στη Δανία, ή την Ιταλία και να διπλασιάσουν τις προσπάθειες για να προωθήσουν τα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα», προκειμένου τα δικά τους εθνικά συνταξιοδοτικά συστήματα να γίνουν ταυτόχρονα χρηματοοικονομικώς βιώσιμα και προσαρμοσμένα».
Οι μεταρρυθμίσεις που έχουν πραγματωθεί κατά την τελευταία δεκαετία μειώνουν τα επιδόματα κοινωνικής κάλυψης που θα διατίθενται στο μέλλον από τα δημόσια συνταξιοδοτικά συστήματα, σε γενικές γραμμές κατά 20% με 25%, αναφέρει η έκθεση.
Οι άνθρωποι που εργάζονται σήμερα θα πρέπει να αναμένουν μία καθαρή, δημόσια, σύνταξη περίπου ισοδύναμη με το μισό των καθαρών κερδών τους, σε περίπτωση που αποσυρθούν εργασιακά στην επίσημα καθορισμένη ηλικία συνταξιοδότησης, λέει ο ΟΟΣΑ.
Όμως στις 13 χώρες, που έχουν θεσπίσει υποχρεωτικά ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα (όπως η Αυστραλία, ή η Χιλή), οι συνταξιοδοτούμενοι μπορούν να ευελπιστούν ότι θα απολαύσουν το 60% των καθαρών κερδών τους.
Στις χώρες όπου το εθνικό συνταξιοδοτικό σύστημα είναι σχετικώς αδύναμο και όπου τα ιδιωτικά προγράμματα έχουν καθαρά εθελοντικό χαρακτήρα (Γερμανία, Κορέα, ΗΠΑ, Ιρλανδία, Ιαπωνία), «μεγάλα τμήματα του πληθυσμού θα πρέπει να αναμένουν κάθετη πτώση των εισοδημάτων τους», επισημαίνει ο ΟΟΣΑ.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό
