Ανάγκη δέσμευσης σε ένα Ευρωπαϊκό Επενδυτικό Πακέτο", προτάσσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε σχετικό Ψήφισμα

Την ανάγκη δέσμευσης σε ένα "Ευρωπαϊκό Επενδυτικό Πακέτο", ως «αντίβαρο» στην ακολουθούμενη ευρωπαϊκή πολιτική λιτότητας για την έξοδο από την κρίση, ανέδειξε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υιοθετώντας με μεγάλη πλειοψηφία το Ψήφισμα "Στοχεύοντας σε μια ανάκαμψη με άφθονες θέσεις απασχόλησης" στο πλαίσιο των εργασιών της Ολομέλειας στο Στρασβούργο.

 Από την αρχή της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης το 2008, η απασχόληση στην Ευρώπη έχει μειωθεί κατά 68.9% (στοιχεία για το 2011) με αποτέλεσμα την απώλεια έξι εκατομμυρίων θέσεων εργασίας, ενώ τα μέτρα λιτότητας που υιοθετήθηκαν ως απάντηση στην κρίση συνετέλεσαν στη μείωση των κρατικών προϋπολογισμών σε τομείς εξαιρετικά σημαντικούς για μακροπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξη και δημιουργία απασχόλησης, όπως η εκπαίδευση, η κατάρτιση ή η καινοτομία. Σε αυτήν την κατεύθυνση ο Ευρωβουλευτής Κ. Πουπάκης σε προφορική του παρέμβαση κατά τη διάρκεια της σχετικής συζήτησης στην Ολομέλεια επεσήμανε:

"Η ανεργία αποτελεί ένα κορυφαίο ευρωπαϊκό πρόβλημα με οδυνηρές επιπτώσεις για την κοινωνική συνοχή και την πραγματική οικονομία της Ένωσης. Σε κάθε νέα μέτρησή της σημειώνει ιστορικό υψηλό για πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, με το 45% των ευρωπαίων πολιτών σύμφωνα με το τελευταίο Ευρωβαρόμετρο, να ανησυχεί για το έλλειμμα απασχόλησης.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή, βρίσκεται μπροστά σε μια κορυφαία πρόκληση με την απασχόληση να βρίσκεται σε «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης». Είναι σαφές πως η εμμονή στις «συνταγές» της λιτότητας σε ορισμένες χώρες έχει οδηγήσει σε πρωτοφανή  αύξηση της ανεργίας.

Στη χώρα μου, την Ελλάδα, ήδη 1 στους 4 πολίτες είναι εκτός αγοράς εργασίας, με τη μακροχρόνια ανεργία να ξεπερνά το 55%, και την ανεργία των νέων να αγγίζει το 53% καταδικάζοντας στην αδράνεια ή τη μετανάστευση το πιο ελπιδοφόρο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Ταυτόχρονα, η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων όχι μόνο δε συνέβαλε στην συγκράτηση της απασχόλησης αλλά αντίθετα ανακύκλωσε φτώχεια και ύφεση.

Επιβάλλεται, λοιπόν συνολικότερα, να δοθεί αναπτυξιακό περιεχόμενο στην Οικονομική Διακυβέρνηση. Γιατί δεν μπορεί η οικονομική βιωσιμότητα να αναζητείται αποκομμένη από το «σφυγμό» της κοινωνίας, άλλωστε τα μέτρα για την ενίσχυση της απασχόλησης συνιστούν σημαντικές κοινωνικές επενδύσεις.

Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω ότι κράτη μέλη, όπως η Ελλάδα, που στηρίζονται οικονομικά, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποκλείονται από τη διαδικασία για την επίτευξη των στόχων της ΕΕ 2020. Πρέπει, λοιπόν, να ακολουθηθεί ένα μείγμα πολιτικής που θα διασφαλίζει τη δημοσιονομική εξυγίανση θέτοντας παράλληλα τη βάση για μια αναπτυξιακή πορεία με νέες, βιώσιμες και ποιοτικές θέσεις εργασίας."