Το ΚΚΕ δεν έχει αποκλιθεί άδικα το πλέον… δυσκοίλιο των κομμάτων. Ως προς τη δυστοκία που το διακρίνει να κάνει τις κατάλληλες κινήσεις ώστε να ανανεώνει τον πολιτικό λόγο αλλά και το στελεχιακό δυναμικό. Γι’ αυτό άλλωστε περιγράφεται ως δογματικό και δυσκίνητο.
Στις χθεσινές εκλογές, η πολιτική εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται, πέραν της απορρόφησης του “όλου ΠΑΣΟΚ”, και στην απόλυτη συρρίκνωση του ΚΚΕ. Κατά πολλούς, ήταν μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι περίπου οι μισοί οπαδοί του Περισσού, συμπεριφέρθηκαν με τέτοιον τρόπο, επιλέγοντας να προστεθούν στην “πελατεία” του ΣΥΡΙΖΑ. Με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, να συρρικνωθεί το Κομμουνιστικό Κόμμα σε ιστορικό χαμηλό κάτω από το 5%.
Η Αλέκα Παπαρήγα παραμένει βαθιά πολιτικό ον. Με τη ρητορική της να διακρίνεται πάντα από προχωρημένο ρεαλισμό, και μια γλώσσα που αγκαλιάζει τον σφιγμό της εποχής. Μετά από σχεδόν 20 χρόνια στη θέση της Γενικής Γραμματέως του ΚΚΕ λοιπόν, θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε αν ο Περισσός να τολμήσει την υπέρβαση. Να αλλάξει ηγεσία, αλλάζοντας γενιά. Και επιλέγοντας ένα στέλεχος πιο κοντά στα “κυβικά” του Αλέξη Τσίπρα. Ώστε να επαναπατρίσει όσους αυτομόλησαν.
