Η Ελλάδα είναι και πάλι στο επίκεντρο του κόσμου. Όπως τότε, με την… πέτρα των Δελφών, που ορθώς ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής προέτρεπε να πετάξουμε στη θάλασσα, ώστε να απαλλαγούμε μαζί της και από την εθνική κακοδαιμονία της… αυτοαποθέωσης.
Φυσικά, η Ελλάδα είναι στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος για τους απολύτως λάθος λόγους. Στη Σύνοδο Κορυφής των G8, που ξεκίνησε στο Camp David, με φυσικό, πολιτικό οικοδεσπότη τον Αμερικανό Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, η κρίση χρέους της Ελλάδας, που έχει «μεταμφιεστεί» σε κρίση χρέους ολόκληρης της ευρωζώνης, αποτελεί το… ορεκτικό και ταυτόχρονα το… κυρίως πιάτο.
Η πραγματικότητα αυτή ήταν ορατή από τις δηλώσεις και την πρόδηλη αγωνία όλων των ηγετών του κόσμου, καθώς φυσικά και από τα εκτενή ρεπορτάζ και τις αναλύσεις του διεθνούς Τύπου.
Αν στο σκηνικό αυτό προσθέσετε τη μυθιστορηματική παρέμβαση της Άνγκελα Μέρκελ για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος αναφορικά με την επιθυμία των Ελλήνων να παραμείνουν ή όχι στην κοινή ευρωπαϊκή οικογένεια, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι το αποτέλεσμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου δεν θεωρείται ήσσονος σημασίας. Όχι μονάχα για την Ελλάδα, αλλά συνολικά για την ευρωζώνη.
Αυτό σημαίνει ότι πολλαπλασιάζονται οι ευθύνες για όλους μας. Είτε προσέλθουμε στις κάλπες, είτε όχι. Κανείς πλέον δεν μπορεί να ισχυριστεί την επομένη των εκλογών ότι… δεν ήξερε. Είναι εκλογές… do or die. Για την Ελλάδα αλλά και για… τους άλλους.
