Η δημοσκόπηση της «Marc» για την τηλεόραση του «Alpha», που εκτοξεύει στο 27,7% το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ, περισσότερο από 7% πάνω από τη Νέα Δημοκρατία, είναι εξόχως ενδεικτική της νέας πολιτικής πραγματικότητας που διαμορφώνεται στη χώρα. Κυρίως σε ψυχολογικό επίπεδο.
Η στρατηγική του Αλέξη Τσίπρα να διαχειριστεί επικοινωνιακά τη διερευνητική εντολή που του δόθηκε από τον Κάρολο Παπούλια, στόχευε ακριβώς στη μεγιστοποίηση των εκλογικών κερδών του ΣΥΡΙΖΑ από την αναμέτρηση της 6ης Μαϊου.
Όλοι υποψιάζονται ότι το κόμμα της Ανανεωτικής Αριστεράς δεν έχει καμία πρόθεση να συμμετάσχει σε ένα κυβερνητικό σχήμα, όπου, λιγότερο ή περισσότερο, θα υποχρεωθεί να στηρίξει και να υλοποιήσει την εφαρμογή σκληρών μέτρων του Μνημονίου. Μοναδική περίπτωση να δεχόταν, θα ήταν να είχε μια τέτοια κυβέρνηση χρονική διάρκεια 3-6 μηνών. Ώστε να μην προλάβει να υποστεί φθορά, αλλά αντιθέτως να επιδιώξει να αποκομίσει τα μέγιστα δυνατά οφέλη, από τις όποιες βελτιωτικές παρεμβάσεις για την καθημερινότητα των Ελλήνων πολιτών.
Παρά τη δεδομένη πρόθεση ωστόσο, ο Αλέξης Τσίπρας δεν κατέθεσε την εντολή. Αντιθέτως, την κράτησε και την αξιοποίησε όσο το δυνατόν περισσότερο. Έκανε μια άσκηση διακυβέρνησης σε εικονικό περιβάλλον δράσης. Εμφανίστηκε ως ισότιμος συνομιλητής του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου. Παραμέρισε τον Φώτη Κουβέλη.
Το όνομά του έκανε… θόρυβο στο εξωτερικό, όχι μόνο λόγω των δημοσιευμάτων του διεθνούς Τύπου, αλλά και εξαιτίας του αιτήματός του να συναντηθεί με τον Φρανσουά Ολάντ. Πόσο μάλλον με την ίδια την Άνγκελα Μέρκελ. Τελικά, βλέπει σήμερα τον Ζαν-Λικ Μελανσόν στο Παρίσι, σε κάθε περίπτωση ωστόσο, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ γύρισε σελίδα στον προσωπικό, πολιτικό αυτοπροσδιορισμό του. Ανέβηκε επίπεδο. Και η εξέλιξη αυτή τον οπλίζει με πρόσθετα επιχειρήματα, για το δύσκολο πολιτικό μέλλον το οποίο πλησιάζει καλπάζοντας.
Στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συμμετάσχει στην προωθούμενη οικουμενική κυβέρνηση, είναι προφανές ότι θα επενδύσει στην εδραίωσή του ως το κατεξοχήν «κοινωνικό» κόμμα της Κεντροαριστεράς. Πρώτη επίπτωση αυτής της στρατηγικής θα είναι ο πολιτικός αφανισμός του ΠΑΣΟΚ.
Εκεί ωστόσο που θα κριθεί το μέλλον, όχι μονάχα για τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά συνολικά για το πολιτικό σύστημα, θα είναι στο κατά πόσο ο άλλοτε προστατευόμενος του Αλέκου Αλαβάνου θα καταφέρει να… ξεκολλήσει από τον καναπέ, τη βουβή πλειοψηφία των Ελλήνων, που απείχαν επιδεικτικά από τις τελευταίες εκλογές. Εκεί βρίσκεται το κλειδί της πολιτικής κυριαρχίας.
