Η χθεσινή διακαναλική συνέντευξη του Ευάγγελου Βενιζέλου, θα χρησιμοποιηθεί πιθανότατα από τον ιστορικό παρατηρητή του μέλλοντος ως case study. Για το πώς έφτασε η Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού. Για το πώς το ΠΑΣΟΚ… αυτοεξαφανίστηκε. Για το πώς βρήκαν πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθούν, δυνάμεις ακραίες και αντιδραστικές. Για το πώς η πολιτική ηττήθηκε από την ατάκα…
Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι αντικειμενικά ένας ευφυής και κατηρτισμένος πολιτικός. Φαίνεται ωστόσο ότι έχει αυτοπαγιδευτεί σε μια στρατηγική που πολλές φορές συγκρούεται με την κοινή λογική. Ήταν το τρίτο πρόσωπο του Μνημονίου, μετά τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Εντούτοις, μίλησε πρόσφατα για την αναγκαιότητα… εξόδου της Ελλάδας από αυτό. Για το οποίο πάλεψε και το υπερασπίστηκε. Ακόμη και υπό τον φόβο βιαιοπραγίας από βουλευτές του Κομμουνιστικού Κόμματος μέσα στο Κοινοβούλιο.
Η προεκλογική εκστρατεία του ΠΑΣΟΚ πήγε χειρότερα από όσο θα περίμεναν και οι πιο σφοδροί αμφισβητίες και επικριτές του Ευάγγελου Βενιζέλου. Αυτή η συζήτηση ωστόσο αφορά το ΠΑΣΟΚ και μόνο, και λογικά θα ξεκινήσει μετά τις 22.00 το βράδυ της Κυριακής 6 Μαϊου. Και σίγουρα, από τη Δευτέρα των εκλογών.
Στη χθεσινή διακαναλική, ένας Ευάγγελος Βενιζέλος σχεδόν αγνώριστος, διολίσθησε στην ατάκα πετυχημένης τηλεοπτικής διαφήμισης, για να απαντήσει πειστικά στον Αλέξη Τσίπρα. Μόνο που η Ελλάδα της κρίσης πολιτικής ηγεσίας, κρίσης θεσμών και ηθικής, κρίσης αξιακών προτύπων, κρίσης εθνικού προσανατολισμού και φυσικά οικονομικής αυτάρκειας, δεν αντέχει άλλες ατάκες. Χρειαζόμαστε επειγόντως μια άλλη πολιτική κουλτούρα. Και φυσικά, άλλους πολιτικούς πρωταγωνιστές και ηγέτες.
