Το Camp David φημίζεται για τις στιγμές χαλάρωσης που προσφέρει στους κατά καιρούς φιλοξενούμενους του εκάστοτε Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Χαλάρωσης, όχι όμως και ξεγνοιασιάς, καθώς συνήθως πίσω από τις κλειστές πόρτες των συσκέψεων, οι πιέσεις που ασκούνται είναι… ενοχλητικές. Για να υπάρξουν λύσεις και κοινά αποδεκτές αποφάσεις.
Στη Σύνοδο Κορυφής των G8 που φιλοξενείται εδώ και μερικές μέρες στο Camp David, το περιβάλλον… εργασίας δεν είναι διαφορετικό. Η κρίση στην ευρωζώνη, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται η Ελλάδα, είναι το κεντρικό θέμα αιχμής που συζητούν οι ισχυρότεροι ηγέτες του κόσμου. Έστω κι αν η παρουσία του Ντιμίτρι Μεντβέντεφ αντί του Βλαντιμίρ Πούτιν, χαμηλώνει κατά πολλά… κλικ, το ειδικό βάρος των αποφάσεων που θα ληφθούν.
Απόντος του «τσάρου», ο Μπαράκ Ομπάμα παίζει μόνος του. Είναι κάτι που γνωρίζει, το περίμενε, και μάλλον το σχεδίασε μεθοδικά, ενδεχομένως σε πλήρη αρμονοία και συνεννόηση με τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, εισερχόμενος στην τελική ευθεία της μάχης για την επανεκλογή του στον Λευκό Οίκο απέναντι στον Μιτ Ρόμνεϊ, δεν αφήνει τίποτα στην τύχη.
Κάτι που σημαίνει ότι δεν θα αφήσει ήσυχη ούτε την Άνγκελα Μέρκελ. Η Γερμανίδα Καγκελάριος εμφανίστηκε απομονωμένη στη Σύνοδο. Ο Ομπάμα ζήτησε άμεσες δράσεις για την υπέρβαση της κρίσης χρέους της ευρωζώνης, που συνεπάγεται τη σθεναρή, δεδομένη και συνεπή στήριξη της Ελλάδας.
Άφησε τον Φρανσουά Ολάντ να κάνει… το κομμάτι του. Επέτρεψε στον Ντέιβιντ Κάμερον να βρεθεί… στη μέση. Και δεν κουράστηκε να κοιτάζει με νόημα την Άνγκελα Μέρκελ.
Ουσιαστικά, είναι ένας ακόμη γύρος στη μάχη για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στη διαχείριση της παγκόσμιας οικονομίας. Η απάντηση είναι προφανής, και βρίσκεται στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Εξίσου προφανές ωστόσο είναι ότι η Γερμανία της Μέρκελ και του Σόιμπλε έχουν καταφέρει τους τελευταίους μήνες, να αξιοποιήσουν την κρίση προς όφελός τους. Και σε βάρος των ΗΠΑ.
Φυσικά, το Βερολίνο γνωρίζει ότι ο χρόνος του τελειώνει τον Νοέμβριο. Η σχεδόν βέβαιη επανεκλογή του Μπαράκ Ομπάμα στην Προεδρία των ΗΠΑ, για δεύτερη και τελευταία θητεία, θα τον απελευθερώσει αναφορικά με τους χειρισμούς που σκοπεύει να κάνει, προκειμένου να… βάλει στη θέση της τη Γερμανία.
Την ίδια περίοδο, η Άνγκελα Μέρκελ θα έχει στραμμένη την προσοχή της στις βουλευτικές εκλογές της Γερμανίας, που θα διεξαχθούν τον Σεπτέμβριο του 2013. Θα βρίσκεται δηλαδή στην… άβολη θέση που βρίσκεται σήμερα ο Μπαράκ Ομπάμα.
Η Ελλάδα εξαρτά εν πολλοίς την τύχη της, από την έκβαση αυτής της ιστορικής μονομαχίας. Όσο περνάει ο καιρός, η Γερμανία θα χάνει έδαφος στην παρεμβατική δυνατότητά της. Ενώ οι ΗΠΑ θα έχουν όλο και λιγότερους ενδοιασμούς για να παρέμβουν άγαρμπα στην αντιμετώπιση της κρίσης χρέους της ευρωζώνης. Θεωρητικά, αυτό είναι θετικό για την Ελλάδα. Ή μήπως… όχι;
