Στην περίπτωση του απογοητευτικού αποτελέσματος της 6ης Μαίου ισχύει το ουδέν κακόν αμιγές καλού. Διότι προφανώς το σοκ που υπέστησαν τα στελέχη και οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας αφύπνισαν την ηγεσία της, η οποία όλους τους προηγούμενους μήνες υποβάθμισε τα παραταξιακά χαρακτηριστικά της «μεγάλης παράταξης», προκρίνοντας εκείνα του «μικρού κόμματος».
Η Νέα Δημοκρατία δεν έχασε, όπως πολλοί πιστεύουν, την περασμένη Κυριακή. Δεν έφυγαν γύρω στο ένα εκατομμύριο ψηφοφόροι γιατί δεν τους άρεσε ο Σαμαράς. Για να θυμηθούμε τον Γιάννη Λούλη, όλοι αυτοί της γύρισαν την πλάτη, γιατί η Νέα Δημοκρατία δεν άλλαξε. Παρέμεινε «φθαρμένο προϊόν». Δεν άνοιξε τις πόρτες της στη κοινωνία, όπως είχε δεσμευθεί ο πρόεδρός της, ενώ αντικατέστησε τους «μηχανισμούς» με άλλους μηχανισμούς.
Όμως κανείς δεν μπορεί να γυρίσει πίσω για να διορθώσει λάθη και παραλείψεις. Μπορεί όμως να στρέψει το νου στις παρακαταθήκες του Κωνσταντίνου Καραμανλή, και να επικαιροποιήσει το νόημα και τη σημασία τους. Ιδού λοιπόν η μεγάλη ευκαιρία για την αναγέννηση της παράταξης. Για την ακρίβεια την ανασύνταξη του μεγάλου αστικού χώρου, που έχει σαφή χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων την μετριοπάθεια, τον πατριωτισμό, τον φιλευρωπαϊσμό, και τον σταθερό φιλοδυτικό προσανατολισμό.
Η «νέα» μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη, πρέπει να δώσει ιδιαίτερη έμφαση στο πρώτο συνθετικό, αναδεικνύοντας τον δημοκρατικό και προοδευτικό χαρακτήρα της Νέας Δημοκρατίας, ώστε άμεσα να ξεκινήσει η ανασυγκρότηση της. Αυτό είναι απαραίτητο προκειμένου να αναστραφεί το αριστερόστροφο κλίμα στη κοινωνία και ο λαϊκισμός που απειλεί τις αξίες και τις αρχές του αστικού τρόπου ζωής.
Η μεγάλη κεντροδεξιά όπως την οραματίστηκε ο ιδρυτής της, δεν έχει παρά ελάχιστη σχέση με τη σημερινή Νέα Δημοκρατία. Θυμίζει «Λαϊκό Δεξιό» κόμμα, το οποίο μάλιστα εγκατέλειψαν όσοι κατάφεραν να το αποκόψουν από τον «μεσαίο χώρο». Και ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι, όσες φορές η Νέα Δημοκρατία επέλεξε να πορευθεί με στερεότυπα και ιδεολογικές περιχαρακώσεις, είδε τα ποσοστά της να συρρικνώνονται και τις ιδέες της να λεηλατούνται από διάφορα «πειρατικά» σχήματα.
Αυτή την ώρα η Ελλάδα χρειάζεται όσο ποτέ ενωμένη την ραχοκκοκαλιά της, τη μεσαία τάξη, που έχασε την ιδεολογική και πολιτική της έκφραση και εκπροσώπηση, παραδέρνοντας ανάμεσα στη λαϊκιστική δημαγωγία των Άκρων. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται απλά μια «μεγάλη κεντροδεξιά», αλλά μια μεγάλη αστική παράταξη που θα συνθέσει και θα ενώσει. Η Ελλάδα χρειάζεται τη Νέα Δημοκρατία που διασφάλισε την πολιτική ομαλότητα και έφερε τη Δημοκρατία. Την παράταξη που άνοιξε το δρόμο της Ευρώπης και σήμερα την παράταξη που μέσα από την αναγέννηση της, θα διασφαλίσει την παραμονή της στην Ευρώπη και στο Ευρώ.
