Οι ώρες είναι κρίσιμες και αυτό το γνωρίζει η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών, εκτός ίσως από τον Αλέξη Τσίπρα και τον Πάνο Καμένο, οι οποίοι θεωρούν ότι εκφράζουν τη γνήσια έκφραση της εντολής που έδωσαν οι πολίτες της 6ης Μαΐου. Προσωπικά εκτιμώ ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να πιστεύει ότι θέλει και να ερμηνεύει όπως θέλει τη ψήφο που έλαβε. Υπάρχει όμως και μια πραγματικότητα, η οποία δεν επιδέχεται ερμηνειών αλλά απαντήσεων.
Μέχρι στιγμής τα λεγόμενα «αντιμνημονιακά» κόμματα- λες και υπάρχουν «μνημονιακά»- δεν απαντούν. Το μόνο που κάνουν είναι να μιλούν, να σχολιάζουν, να καταγγέλλουν. Η χώρα όμως χρειάζεται απαντήσεις και κυρίως προτάσεις που θα βγάλουν τη χώρα απ’ τη κρίση. Η τακτική αυτή προφανώς οδηγεί σε αδιέξοδο. Αναμφισβήτητα αυτή η τακτική ενισχύει κομματικά τον κ. Τσίπρα και τον κ. Καμένο, αλλά είναι αντιφατική σε σχέση με το εθνικό συμφέρον το οποίο προτάσσουν οι δύο ηγέτες. Εκτός κι αν το εθνικό συμφέρον είναι η παύση πληρωμών και η έξοδος της χώρας από την ευρωζώνη. Γιατί αυτό που δεν μας λένε είναι αυτό που δεν θέλουν να ακούσουμε. Ότι η καταγγελία του μνημονίου σημαίνει άτακτη χρεοκοπία.
Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες συνεχίζουν να κινούνται σε προεκλογικούς ρυθμούς. Παρατείνουν την προεκλογική περίοδο και απευθύνονται στους ψηφοφόρους, προσπαθώντας να αυξήσουν τα ποσοστά τους. Είναι σαφές ότι δεν αντιλαμβάνονται το ρόλο που τους ανέθεσαν οι εκλογείς. Ένα ρόλο που θα είχε σημασία εφόσον με τη συμμετοχή τους σε μια οικουμενική κυβέρνηση συνέβαλλαν στην επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου. Γι αυτό δεν τους ψήφισε ο κόσμος;
