Καπιταλισμός και κοινωνική συνοχή είναι ο τίτλος ενός καινούργιου βιβλίου ,το οποίο κυκλοφόρησε στη Γαλλία από τους καθηγητές Μ. Αmendola και J.L Gaffard το οποίο αναλύει την ουσία της σύγχρονης οικονομικής διαμάχης και δείχνει την κατεύθυνση των επιλογών για τις Ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Η ουσία της διαμάχης δεν είναι πλέον αυτή μεταξύ φιλελευθερισμού και παρεμβατισμού. Η διαμάχη πλέον βρίσκεται μεταξύ αυτών οι οποίοι πιστεύουν σε μία ιδεώδη κοινωνία και των συνετών ή αυτών οι οποίοι ασκούν κριτική, οι οποίοι έχοντας συνειδητοποιήσει το ανέφικτο της πλήρους αντίληψης του τρόπου με τον οποίον λειτουργεί η οικονομία ψάχνουν να αντλήσουν μαθήματα από την εμπειρία και έτσι να επιτρέψουν την αποφυγή του χάους.
Αυτή η οικονομική κρίση δεν είναι ένα απλό ατύχημα διαδρομής. Είναι αποτέλεσμα μίας προοδευτικής απώλειας του ελέγχου πάνω στην οικονομία η οποία υπόκειται σε όλο και πιο συχνές αναταράξεις.
Οι δύο συγγραφείς υποστηρίζουν ότι ο F. Hayek είχε ασκήσει κριτική στους κονστρουκτιβιστές, δηλαδή σ’ αυτούς οι οποίοι πιστεύουν ότι είναι δυνατόν να οικοδομηθεί μία κοινωνία σύμφωνα με τις επιθυμίες τους. Ο F.Hayek είχε ξυπνήσει τους οικονομολόγους από το δογματικό τους ύπνο ,υπογραμμίζοντας ότι μία κοινωνία δεν οδηγείται όπως μία μηχανή.
Σήμερα ο φιλελευθερισμός είναι κονστρουκτιβισμός . Καθαγιάζει την αγορά κάνοντας το κράτος«μεσάζοντα» της παντοδυναμίας του.
Οι περίφημες τριβές ή δυσκαμψίες στην αγορά εργασίας δεν είναι πάντα αρνητικές. Η δε εμπιστοσύνη δεν έρχεται αυτόματα. Όταν το κοινωνικό συμβόλαιο αποδυναμώνεται, η δυσπιστία μπορεί να είναι και απαραίτητη.
Το βιβλίο τάσσεται υπέρ ενός παρεμβατικού φιλελευθερισμού.
Οι δύο συγγραφείς εξηγούν ότι η επιλογή δεν είναι μεταξύ ενός κοινωνικού μοντέλου- το οποίο υποτίθεται ότι είναι πολύ γενναιόδωρο αλλά και παλαιωμένο- , και της ανάπτυξης. Η επιλογή είναι μεταξύ μίας ανάπτυξης η βιωσιμότητα της οποίας βασίζεται σ’ αυτό το κοινωνικό μοντέλο και μίας παλινδρομικής αστάθειας. Βέβαια ,το κράτος ούτε πάνσοφο είναι , ούτε επαγρυπνεί σωστά.
Οι συγγραφείς καταλήγουν, τονίζοντας ότι δεν πρέπει να αποποιηθούμε την απαίτηση για κοινωνική συνοχή και ούτε να βάλουμε την πολιτική πίσω από την οικονομία.
Θα θέλαμε να προσθέσουμε ότι οι Ελληνες πολιτικοί- κυρίως αυτοί οι οποίοι πολιτεύονται στα άκρα και όχι μόνο – χρειάζονται μία μόνιμη μετακόμιση στο χώρο της σύνεσης και μία σωστή σύνδεση με τη πραγματικότητα ώστε αντλώντας μαθήματα από τα παθήματα του παρελθόντος , οι προτάσεις τους να είναι ρεαλιστικές και οι αποφάσεις τους να ταυτίζονται με τις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας και της κοινωνίας .
Η γραμμή σκέψης του βιβλίου έρχεται να επιβεβαιώσει τις σύγχρονες και στέρεες ιδεολογικές βάσεις του κοινωνικού φιλελευθερισμού , στον οποίον στηρίζεται το πρόγραμμα της Ν.Δ. και τη σωστή κατεύθυνση της προτεινόμενης οικονομικής πολιτικής σύμφωνα με τις ανάγκες της χώρας: διάχυση και προώθηση του φιλελεύθερου πνεύματος στην ελληνική οικονομία και κοινωνία , ώστε να απελευθερωθούν από τον κρατισμό και τον κατακερματισμό και επιλεκτικές παρεμβάσεις ώστε να διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή.
