Το φιλμ της μνήμης, που περνάει μπροστά από τα μάτια κάποιου ο οποίος σκέφτεται την Επανάσταση του 1821, και τον Αγώνα των Ελλήνων για την ανεξαρτησία, σταματάει αυθόρμητα στην εμβληματική φιγούρα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Του Γέρου του Μοριά, που γεννήθηκε σαν σήμερα στις 3 Απριλίου του 1770, και έμελλε να σηκώσει στις πλάτες του τη στρατηγική ευθύνη της πολεμικής εξέγερσης των Ελλήνων. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, τον οποίο η πατρίδα… ξεπλήρωσε με φυλάκιση και καταδίκη σε θάνατο, λόγω «εσχάτης προδοσίας», βίωσε στο πετσί του την ιστορική παθογένεια των Ελλήνων, να ανακαλύπτουμε τους πιο «επικίνδυνους» εχθρούς… μεταξύ μας.
Τα υπέμεινε όλα. Και στη δική του ηγετική παρουσία, οφείλεται το γεγονός ότι η Επανάσταση δεν κατέρρευσε. Ότι καταφέραμε να επικρατήσουμε του πλέον επικίνδυνου αντιπάλου, που δεν ήταν φυσικά άλλος από τον δικό μας, κακό εαυτό.
Η Ιστορία βεβαίως είχε… κέφια, όταν ο έφιππος ανδριάντας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη τοποθετήθηκε μπροστά από το κτίριο της Παλαιάς Βουλής. Δείχνοντας προς τη… νέα Βουλή. Εκεί όπου συνωστίζεται ένα πολιτικό δυναμικό, στην πλειονότητά του κατώτερο των εθνικών περιστάσεων. Κατώτερο του Αγώνα και της ιστορικής κληρονομιάς της εθνικής ανεξαρτησίας.
