Η Δημοκρατία είναι φυσικά η τέχνη της σύνθεσης. Μόνο που υπάρχει και η… μικρή λεπτομέρεια ότι κάποιος πρέπει να λαμβάνει τις αποφάσεις και να τις υλοποιεί. Στη δική μας Δημοκρατία, ο «κάποιος» λέγεται πρωθυπουργός. Και η συμβατή με το Σύνταγμα διαδικασία είναι να προκύπτει από τη λαϊκή ετυμηγορία, και όχι μετά από…
διαβουλεύσεις όσων επέλεξε ο λαός να τον εκπροσωπούν. Ακόμη λοιπόν και οι «παραφωνίες», λειτουργούν ενισχυτικά της κυρίαρχης τάσης του πολιτεύματος, το οποίο οφείλουμε να προφυλάσσουμε απέναντι στους εραστές του χάους και της στρεβλωτικής ερμηνείας της βούλησης των πολιτών, σύμφωνα με όσα οι ίδιοι επιθυμούν.
Η Βουλή που διαλύθηκε για να προκηρυχθούν οι πρόωρες εκλογές της 6ης Μαϊου, στηρίχτηκε στην πολιτική ανορθογραφία του «λεφτά υπάρχουν». Που οδήγησε στην «ανορθογραφία» ανάδειξης του Γιώργου Παπανδρέου στην πρωθυπουργία.
Μετά το Μνημόνιο, ο 3ος Παπανδρέου που έγινε ποτέ πρωθυπουργός, είχε ουσιαστικά «συγκάτοικο» τον Ευάγγελο Βενιζέλο, σε μια ιδιότυπη εσωκομματική «ομηρία», προκειμένου να αποτραπεί η διάσπαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
Αργότερα, παρέδωσε την πρωθυπουργία στον Λουκά Παπαδήμο, έναν πρώην κεντρικό τραπεζίτη, που φυσικά δεν είχε λαϊκή νομιμοποίηση, αποτέλεσε ωστόσο λύση ανάγκης, σε μια περίοδο κατά την οποία η πολιτική δεν μπορούσε να είναι η ίδια λύση. Και στράφηκε στους «τεχνοκράτες».
Ο Λουκάς Παπαδήμος λοιπόν είναι ο απερχόμενος πρωθυπουργός, που την 7η Μαϊου θα παραδώσει το Μέγαρο Μαξίμου, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου στον Αντώνη Σαμαρά.
Επαναλαμβάνουμε: Ο Λουκάς Παπαδήμος. Όχι… ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης. Γιατί, αν διαβάσει κανείς τη δήλωση του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη στην «Ημερησία του Σαββάτου», θα αρχίσει να αμφιβάλει για το ποιος κατοικοεδρεύει θεσμικά στο Μέγαρο Μαξίμου.
Ο άλλοτε Υπουργός Ανάπτυξης, που αποχώρησε από εκείνο το υπουργείο, μετά το μέτωπο που άνοιξε με τους Γερμανούς και τον αντι-καγκελάριο Φίλιπ Ρέσλερ, λόγω της αδυναμίας του να προωθήσει αναπτυξιακές δράσεις και προγράμματα που θα «ξεκλείδωναν» τα κοινοτικά κονδύλια, έχει ανοίξει μέτωπο με τον Υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Μάκη Βορίδη, για το κέντρο φιλοξενίας (και… καλοπέρασης) μεταναστών στην Αμυγδαλέζα.
Ο υποψήφιος με τη Νέα Δημοκρατία στην Περιφέρεια Αττικής, λέει το αυτονόητο: Μια εβδομάδα πριν τις εκλογές, δεν θα κινδυνεύσει η… εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας, αν δεν προχωρήσει η μετεγκατάσταση των μεταναστών, και τις σχετικές αποφάσεις κληθεί να τις πάρει η επόμενη κυβέρνηση. Εκείνη δηλαδή που θα έχει λαϊκή νομιμοποίηση και νωπή εντολή, αντί να κάνει… το κομμάτι της, χωρίς να υπολογίζει τις τοπικές κοινωνίες.
Ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης από την πλευρά του, δηλώνει ότι «η Αμυγδαλέζα θα ανοίξει, ο κόσμος να χαλάσει». Επί της ουσίας δηλαδή, προσπαθεί να υποκαταστήσει, ή μάλλον να καταργήσει τον Λουκά Παπαδήμο. Και να πάρει πάνω του μια απόφαση που είναι πολύ βαρύτερη από τη… σκιά του. Είναι αρμοδιότητα του πρωθυπουργού.
Από όσο γνωρίζουμε δε, ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης δεν έγινε ακόμη πρωθυπουργός. Δεν έγινε καν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, παρότι ήταν ο πρώτος που έθεσε… διαθεσιμότητα. Διολισθαίνοντας σε οξείς, προσωπικούς χαρακτηρισμούς κατά του Γιώργου Παπανδρέου, για να υποχρεωθεί τελικά να προχωρήσει σε δημόσια δήλωση στήριξης του Ευάγγελου Βενιζέλου. Στο… πόδι, στους διαδρόμους του Εθνικού Συμβουλίου του Κινήματος.
