Δεν με εξέπληξε η άποψη που εξέφρασε ο Χρήστος Παπουτσής πως το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να… γίνει ΚΟΔΗΣΟ. Για τους νεώτερους το Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού(ΚΟΔΗΣΟ), το οποίο προήλθε από τη διάσπαση της ΕΔΗΚ, ήταν για την εποχή του ένα αρκετά πρωτοποριακό κόμμα με θέσεις και προτάσεις που σήμερα υιοθετούνται από την πλειονότητα των σοσιαλιστικών και φιλελεύθερων κομμάτων της Ευρώπης.
Ασφαλώς ο κ. Παπουτσής-αν και διετέλεσε επίτροπος- παραμένει θιασώτης της λενινιστικής άποψης ότι η φιλελεύθερη κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι ένας αστικός θεσμός.
Επί της ουσίας: Μακάρι το ΠΑΣΟΚ να ήταν ΚΟΔΗΣΟ. Αν ήταν ή αν προσπαθούσε να γίνει, θα είχε μάθει και ο κ. Παπουτσής ότι η δημοκρατία δεν είναι απλά μια λέξη, όπου μπορεί να σημαίνει ό,τι θέλουν τα ΜΜΕ και οι «προοδευτικοί» πολιτικοί. Θα είχε μάθει ότι η δημοκρατία είναι μέθοδος για να καταλήγουμε σε συλλογικές αποφάσεις χωρίς βίαια μέσα, διασφαλίζοντας τη συναίνεση και τη συνεργασία των ενδιαφερομένων μερών. Τουλάχιστον θα είχε διαβάσει την άποψη περί δημοκρατίας που είχε εκφράσει ο Ιταλός πολιτικός στοχαστής Norberto Bobbio. Η δημοκρατία, έλεγε, είναι η καλύτερη μέθοδος που ανακαλύφθηκε ποτέ, για τον έλεγχο της ατελείωτης αλαζονείας και ηλιθιότητας εκείνων που κυβερνούν.
Καλό θα ήταν λοιπόν, μια και ο κ. Παπουτσής θα διεκδικήσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, να καταλάβει ότι το κόμμα του χρειάζεται επειγόντως να προσαρμοσθεί τις απαιτήσεις και τις ανάγκες της εποχής. Το πρόβλημα σήμερα δεν είναι ο «περισσότερος σοσιαλισμός», αλλά αν θα τελειοποιηθεί και θα επεκταθεί η δημοκρατία προς την κατεύθυνση μιας μετα-φιλελεύθερης δημοκρατίας. Πως η πολιτική δημοκρατία θα συμπληρωθεί από την «κοινωνική δημοκρατία» ώστε να συναντηθούν οι φιλελεύθερες αρχές και τις σοσιαλδημοκρατικές αξίες. Διότι το ΠΑΣΟΚ θα έχει μέλλον μόνο αν καταφέρει να συνθέσει φιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές θέσεις. Προφανώς όμως ο κ. Παπουτσής δεν είναι ΚΟΔΗΣΟ.
