Πριν από σχεδόν 10 χρόνια, ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης έμοιαζε να είναι το «επόμενο στοιχείο» του μέλλοντος του ΠΑΣΟΚ. Είχε καταφέρει να εξαρθρώσει τη «17 Νοέμβρη», ως αρμόδιος υπουργός Δημοσίας Τάξεως, ήταν πολιτικός «προστατευόμενος» του Κώστα Σημίτη, ο οποίος έβλεπε στο πρόσωπό του τον διάδοχό του στην ηγεσία του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, και είχε μόλις καταφέρει να εκπαραθυρώσει τον Κώστα Λαλιώτη, τότε πανίσχυρο Γραμματέα του Κινήματος. Και μετά… ήρθε ο Γιώργος Παπανδρέου.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης δεν είχε την πολιτική εξέλιξη που περίμενε ο ίδιος, αλλά και όσοι τον πίστεψαν. Έτσι, έφτασε να είναι από τους τελευταίους που δήλωσαν… πίστη και υποταγή στον Ευάγγελο Βενιζέλο, ενώ ήταν ο πρώτος που… έβαλε τον λίθο κατά του Γιώργου Παπανδρέου, ανακοινώνοντας ουσιαστικά την υποψηφιότητά του για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Πριν από δέκα χρόνια, ο Ανδρέας Λοβέρδος ήταν ένα απλό μέλος των κυβερνήσεων Σημίτη, με πανεπιστημιακή προϋπηρεσία, σημαντική κατάρτιση και τη φιλοδοξία να τρέξει πιο γρήγορα από την εποχή του. Το 2007 ήταν υπαρχηγός του Ευάγγελου Βενιζέλου, στις κυβερνήσεις του Γιώργου Παπανδρέου μετά το 2009… δεινοπάθησε στα υπουργεία Εργασίας και Υγείας, και κάποια στιγμή φλέρταρε με την ιδέα να είναι ο ίδιος υποψήφιος για την ηγεσία, χάρη στην υψηλή δημοφιλία του.
Τελικά, συμπορεύτηκε με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, και ουσιαστικά επέβαλε την εκλογή του, αφού πρώτα ανάγκασε όλους τους υπόλοιπους κορυφαίους να συνταχθούν μαζί του, και να μην υπάρξει εναλλακτική υποψηφιότητα.
Μέσα σε δέκα χρόνια, τα πράγματα άλλαζαν ριζικά για τους δυο σημαντικούς πολιτικούς του ΠΑΣΟΚ. Και ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης εμφανίζεται σήμερα να τρέχει ασθμαίνοντας πίσω από τις πρωτοβουλίες του Ανδρέα Λοβέρδου. Τον ακολούθησε στην επιλογή στήριξης του Ευάγγελου Βενιζέλου, τον ακολούθησε και με χθεσινές δηλώσεις του στην άρνηση επιστροφής στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, όσων διεγράφησαν λόγω της άρνησής τους να ψηφίσουν το «Μνημόνιο ΙΙ».
Η αντιστροφή των ρόλων ανάμεσα στον Ανδρέα Λοβέρδο και τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, δείχνει πόσο ευαίσθητες είναι οι ισορροπίες στην πολιτική. «Τσαλακώνοντας» σταδιοδρομίες ή ρετουσάροντας προφίλ.
