Για την ψυχιατρική, η άρνηση της πραγματικότητας, είναι πάθηση. Ανάλογα με την ηλικία αντιμετωπίζεται είτε με συνεδρίες σε ψυχολόγο και συνδυαστικά αν είναι αναγκαίο, με φαρμακευτική αγωγή.
Για την πολιτική, η πάθηση αυτή «αντιμετωπίζεται» με τη συνεχή έκθεση στα κανάλια όπου ο «άρρωστος», σε συνεχείς συνεδρίες με τους δημοσιογράφους, επιμένει να αρνείται πως κατέστρεψε την Ελλάδα.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου σε πρωϊνή τηλεοπτική εκπομπή του MEGA, σε ρεσιτάλ πολιτικής ανωριμότητας, και σε αντίθεση με τη «συγγνώμη» του νέου αρχηγού του κ. Βενιζέλου, δεν είδε λάθη… μόνο επιτυχίες, αφού κράτησε τη χώρα «ΟΡΘΙΑ» !!
Η άρνηση της τραγικής πραγματικότητας της Ελλάδας που πάντα ικανοποιεί τη συνθήκη «το μη χείρον βέλτιστον», ικανοποιεί ταυτόχρονα τους λίγους, τους ελάχιστους, που την απόλυτη εξαθλίωση της Ελλάδας την ονοματίζουν επιτυχία, διότι αποφεύχθηκε ο αφανισμός.
Μα το Ελληνικό Έθνος, δεν ζητούσε ένα κ. Παπακωνσταντίνου να το σώσει με αυτό τον τρόπο. Και όχι χωρίς εκλογές… και χωρίς συγγνώμη…
Κι επειδή αυτοί του Τιτανικού και ειδικά κάποιοι από αυτούς, «έπαιξαν» τις τύχες μας, χωρίς βαθειά εθνική και ιστορική γνώση, να θυμίσουμε… πως ο Λεωνίδας, και οι όμοιοι αρχηγοί, που έχουν γνωρίσει αυτά τα ιερά χώματα, έπεσαν στις μάχες, έπεσαν μαζί με τους στρατιώτες τους, μαζί με τις επιλογές τους, για τα πιστεύω τους.
Την επόμενη φορά που ο κ. Παπακωνσταντίνου, θα υποστηρίξει πως «έσωσε» την Ελλάδα και για την περίπτωση που σκεφτεί να πολιτευτεί και να χαρίσει στην Ελλάδα την προσωπικότητά του, να έχει υπόψη του… πως με τις αποφάσεις του.. σήμερα κάποιοι έχουν ήδη αυτοκτονήσει από τα χρέη, τουλάχιστον ένα εκατομμύριο είναι άνεργοι, πολλές δεκάδες χιλιάδες άστεγοι τρεφόμενοι από τα συσσίτια και αρκετοί μόνο από τα σκουπίδια.. αυτά που σήμερα ως υπουργός περιβάλλοντος προσπαθεί να ανακυκλώσει.. (όχι στην ανακύκλωση.. μην στερείτε το φαγητό των ψηφοφόρων σας)
Ο «ήρωας» της οικονομικής σωτηρίας(;;) της χώρας και της μεγαλύτερης μεταπολιτευτικής μάχης, όπως διατείνεται ο κ. Παπακωνσταντίνου, ακολουθώντας το παράδειγμα των ενδόξων προγόνων μας, που μοιράζονταν ισοτίμως τις επιπτώσεις των επιλογών τους, αυτός σήμερα ως σύγχρονος Λεωνίδας, θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον άνεργος και άστεγος.. και όχι ακόμη υπουργός..
