Το σενάριο της κρίσης αλλάζει
Η επιστροφή του Βλαντιμίρ Πούτιν στο Κρεμλίνο, με ποσοστά που θυμίζουν άλλες εποχές, επιβεβαιώνει ότι σε μια περίοδο προϊούσας κρίσης και σύνθετου αποπροσανατολισμού, οι κοινωνίες, τουλάχιστον εκείνες στο dna των οποίων είναι καρφιτσωμένη η σφαιρική αντίληψη για τα πράγματα, συνασπίζονται γύρω από έναν πραγματικό ηγέτη.
Ανεξαρτήτως του πόσο… μη δημοκρατική είναι η διαχείριση της εξουσίας, ή των καταγγελιών για παρατυπίες στην εκλογική διαδικασία. Όποιες παρατυπίες κι αν έγιναν, το σχεδόν 64% στο οποίο έφτασε ο Πούτιν, ομιλεί από μόνο του, και ομιλεί εκκωφαντικά.
Ο σύγχρονος «τσάρος» της Ρωσίας τείνει να εξελιχτεί στον σημαντικότερο ηγέτη του αιώνα που διανύουμε. Και αποτελεί το φυσικό αντίπαλο δέος της… παιδικής χαράς που θυμίζει η πολιτική ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η επιστροφή του στην χωρίς… ενδιάμεσους διαχείριση της εξουσίας, μιας οικονομίας σε διαρκή άνοδο και με πρωτοφανείς αντοχές στις πιέσεις της κρίσης, ανοίγει χαραμάδα ελπίδας για μια περισσότερο πολιτική διαχείριση των αδιεξόδων στα οποία έχει περιέλθει ο πλανήτης.
Όπως απέδειξε άλλωστε σε αυτές τις εκλογές, είναι σε θέση να τα βάλει ακόμη και με τον πιο δύσκολο αντίπαλο τον οποίο αντιμετώπισε μέχρι σήμερα, και να εξέλθει νικητής. Κέρδισε τον δικό του, κακό εαυτό.
