Εκλογές 29 Απριλίου. Ή 6 Μαϊου. Αυτές είναι πλέον οι δυο αδιαπραγμάτευτες κατά τα φαινόμενα ημερομηνίες για τη διεξαγωγή των πρόωρων εκλογών, που η ελληνική κοινωνία περιμένει εδώ και μήνες.
Η ευρωπαϊκή «φεουδαρχία», στο περιθώριο της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. φαίνεται να αποδέχτηκε το αυτονόητο του αδιεξόδου που συνιστά η περαιτέρω παραμονή στην εξουσία, μιας κυβέρνησης χωρίς λαϊκή εντολή. Η οποία προέκυψε από ένα Κοινοβούλιο που αναδείχτηκε στην εκλογική αναμέτρηση του 2009, λόγω της… ανορθογραφίας της απατηλής υπόσχεσης του ΠΑΣΟΚ ότι «λεφτά υπάρχουν».
Οι κάλπες λοιπόν θα στηθούν, και μια κοινωνία η οποία βιώνει τους τελευταίους μήνες πρωτοφανή υποβάθμιση και υποτίμηση, όχι μόνο του επιπέδου ζωής αλλά και της… νοημοσύνης της, θα έχει την ευκαιρία που εδώ και καιρό επιζητούσε, για να πάρει τη ρεβάνς. Να τιμωρήσει τους ηθικούς και πολιτικούς υπεύθυνους της ένταξης της Ελλάδας στο Μνημόνιο, και εκείνους που, ενόσω η χώρα βρίσκεται σε αυτή την εθνική περιπέτεια, μελαγχολίας και απόγνωσης, ομιλούν περί… μεταρρυθμίσεων, αδιαφορώντας για την κοινωνική αιμορραγία, και τη βίαιη ανατροπή της πορείας προς το μέλλον.
Οι δυο ημερομηνίες που προβάλλουν πλέον ως επικρατέστερες για τις εκλογές, έχουν μια ιστορικά ανεκδοτολογική σημειολογία. Στις 29 Απριλίου του 1863, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια ο Κωνσταντίνος Καβάφης. Ενώ, στις 6 Μαϊου του 1758, γεννήθηκε στην πόλη Αράς της Γαλλίας ο Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος.
Ο Καβάφης κατεγράφη στο εθνικό υποσυνείδητο ως ο ποιητής των μεγάλων και διαχρονικών νοημάτων. Από τους… βαρβάρους που επίμονα περιμένει η χώρα, αλλά και ο καθένας από εμάς στη ζωή του, για να μας σώσουν, μέχρι τη διαδρομή για την Ιθάκη. Την αυταπόδεικτη αλήθεια ότι μεγαλύτερη σημασία από τον τελικό προορισμό, έχει το ταξίδι. Όσα προηγούνται για να φτάσει κανείς, μια χώρα ή ένα άτομο, στην Ιθάκη που αναζητά.
Ο Ροβεσπιέρος απ’ την άλλη, υπήρξε ο φυσικός και επιχειρησιακός ηγέτης της μεγαλύτερης Επανάστασης που γνώρισε η ανθρωπότητα μέχρι και τις μέρες μας, της Γαλλικής. Κι αν η εξουσία του κράτησε μόλις τρεις μήνες, και περιγράφηκε με την κωδική ονομασία της «Τρομοκρατίας», λόγω της μαζικής θανάτωσης αντιφρονούντων και κακοποιών στοιχείων, προτού βρει και ο ίδιος τον θάνατο από τη λαιμητόμο, η Ιστορία τον κατέγραψε ως μια παρένθεση που θα μπορούσε να αλλάξει ακόμη περισσότερο τον κόσμο.
Στις εκλογές… του Καβάφη, ή… του Ροβεσπιέρου λοιπόν, η επόμενη Ελλάδα ζητά εναγωνίως ένα κράμα των δυο ιστορικών αφηγήσεων. Απ’ τη χρειάζονται ριζικά μέτρα για να ξεριζωθούν αντιλήψεις, παθογένειες και στρεβλώσεις πολλών δεκαετιών, που έφεραν την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού. Και απ’ την άλλη, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι… βάρβαροι δεν υπάρχουν, ώστε να τους περιμένουμε να μας σώσουν.
Στις δικές μας δυνάμεις πρέπει να στηριχτούμε. Και να θυμόμαστε την αξία της διαδρομής. Να μην ξεχάσουμε πόσο οδυνηρή υπήρξε η επίδραση του ΠΑΣΟΚ στο εθνικό dna, επειδή θα φτάσουμε στην Ιθάκη του πολιτικού ακρωτηριασμού του.
