Σε μια εποχή κατά την οποία ο πολιτικός κόσμος βάλλεται πανταχόθεν, έχοντας περιπέσει σε κατάσταση προϊούσας ανυποληψίας, ένα μέρος της Βουλής, που εκφράζει κοινοβουλευτικά συγκεκριμένα κόμματα, συνεχίζει να συμπεριφέρεται λες και βρισκόμαστε στην… παλαιά Ελλάδα.
Αφορμή για το συμπέρασμα, όσα διαδραματίστηκαν στη Βουλή, με το ΠΑΣΟΚ και ένα μέρος των κομμάτων της Αντιπολίτευσης, να ψηφίζουν υπέρ της σύστασης Εξεταστικής Επιτροπής, η οποία θα διερευνήσει την υπόθεση με τα παραποιημένα στοιχεία του ελλείμματος του 2009.
Ευτυχώς για την τιμή του πολιτικού κόσμου, η Νέα Δημοκρατία ανακοίνωσε ότι δεν θα συμμετάσχει στο… εγχείρημα. Και έτσι έπρεπε να κάνει. Μετά τις εκλογές, και αφού θα έχει προκύψει μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία η οποία θα εκφράζει τη λαϊκή βούληση, και όχι τη σημερινή… ανορθογραφία μιας Βουλής η οποία προέκυψε από το «λεφτά υπάρχουν», θα υπάρχει χρόνος και χώρος για να αναζητηθούν και να διερευνηθούν εις βάθος οι ευθύνες όσων οδήγησαν τη χώρα στο Μνημόνιο.
Στην παρούσα συγκυρία, με μια κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης, συγκεκριμένου σκοπού και περιορισμένου χρονικού βίου, θα ήταν αφελές να υποστηρίξει κανείς ότι θα μπορούσε να προχωρήσει ουσιαστική έρευνα μέσω μιας Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής.
Μιας Εξεταστικής η οποία θα διερευνούσε τις ευθύνες του ενός κόμματος, με τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να παραμένει Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, και τον πρώην υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου να είναι μέλος της κυβέρνησης Παπαδήμου.
Επιπροσθέτως, μόνο αφελείς θα πίστευαν ότι μια Εξεταστική Επιτροπή στην οποία την πλειοψηφία έχει το ΠΑΣΟΚ, θα οδηγούσε την έρευνα σε αποτέλεσμα, που θα επέρριπτε ευθύνες… στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ.
Μετά τις εκλογές φυσικά, η υπόθεση θα πρέπει να ανοίξει ξανά. Και η καινούρια πλειοψηφία που θα έχει προκύψει, οφείλει να ζητήσει τη συγκρότηση Εξεταστικής Επιτροπής, συνολικά για το πώς οδηγήθηκε η Ελλάδα στο Μνημόνιο. Έτσι, θα υπερβεί και τον γραφειοκρατικό σκόπελο της απαγόρευσης συγκρότησης δεύτερης Εξεταστικής Επιτροπής για το ίδιο θέμα, δηλαδή την παραποίηση των στοιχείων του ελλείμματος του 2009, εξαιτίας της οποίας αιτιολογήθηκε η προσφυγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης της τρόικας.
Η απόδοση ευθυνών αποτελεί κεντρική προτεραιότητα για μια κοινωνία η οποία έφτασε… και ξεπέρασε τα όριά της. Και δεν πρέπει να υποπέσουμε στο λάθος του αποπροσανατολισμού της λήθης, στο όνομα της διαμόρφωσης ήπιου πολιτικού κλίματος. Ακόμη κι αν υπήρχε… πολιτική ηπιότητα, θα βρισκόταν σε πλήρη αναντιστοιχία με το περί δικαίου αίσθημα της ελληνικής κοινωνίας. Που απαιτεί να μην μείνει ατιμώρητο ακόμη ένα εθνικό σκάνδαλο.
