Το νεύμα του Αντώνη Σαμαρά προς τους διαγραφέντες βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, όσους κινούνται στον χώρο της ευρύτερης Κεντροδεξιάς αλλά έχουν αποστασιοποιηθεί το τελευταίο διάστημα, και εκείνους που παραμένουν δυσαρεστημένοι, ήταν βαθιά πολιτικό.
Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κήρυξε πανστρατιά, η οποία και αποτελεί το πολιτικό ισοδύναμο της συζήτησης περί της συγκρότησης κυβέρνησης «μεγάλου συνασπισμού» μετά τις εκλογές. Γνωρίζοντας λοιπόν ο Αντώνης Σαμαράς ότι το πολιτικό και ανθρώπινο δυναμικό της Κεντροδεξιάς μπορεί να αποτελέσει την απάντηση στους παραπάνω σχεδιασμούς, ουσιαστικά απευθύνεται στη συνείδηση μιας μεγάλης Παράταξης, ζητώντας από όλους να «βάλουν πλάτη».
Η απάντηση στο προσκλητήριο αυτό δεν μπορεί παρά να είναι εκκωφαντικά θετική. Από όλους. Χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις. Ίσως μάλιστα θα έπρεπε να φτάσει και στην αυτοδιάλυση σχηματισμών που δεν φαίνεται να μπορούν να πετύχουν ένα αξιοπρεπές εκλογικό πλασάρισμα, ώστε να διαδραματίσουν κεντρικό ρόλο στο προσκήνιο.
Και φυσικά, το προσκλητήριο δεν μπορεί να «τσαλακωθεί», λόγω των πάσης φύσεως ενστάσεων, προβληματισμών ή ακόμη και βέτο, που θα ήθελαν να αρθρώσουν όσοι αδυνατούν να αντιληφθούν ότι η πολυδιάσπαση δυνάμεων, απονευρώνει το πολιτικό μήνυμα που πρέπει να σταλεί στην κοινωνία, ώστε να απαντήσουν οι πολίτες στην κάλπη.
Παρά την υποχώρηση του δικομματισμού, η εκλογική αναμέτρηση παραμένει ποιοτικά διπολική: Εκείνοι που έφεραν την Ελλάδα ως εδώ, απέναντι σε εκείνους που προσπαθούν να ξαναχτίσουν τη χώρα. Γι’ αυτό και η επιλογή στρατοπέδων, δεν μοιάζει και τόσο δύσκολη.
