Όσοι μέχρι τώρα, Έλληνες και ξένοι, αγωνίζονται με χίλιους τρόπους, με επιμονή και συνέπεια, για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο, είναι απελπισμένοι και αηδιασμένοι και εξοργισμένοι, μετά την απίστευτη ληστεία του Μουσείου της Ολυμπίας.
Ενισχύσαμε, σε αδιευκρίνιστο ακόμη βαθμό, το επιχείρημα των Βρετανών, ότι αυτοί είναι σε θέση να προστατέψουν καλλίτερα τα κλεμμένα από τον Έλγιν, πολύτιμα Μάρμαρα.
Ενισχύσαμε και όλους τους άλλους, Μουσεία, Γκαλερί, συλλέκτες, στα χέρια των οποίων βρίσκονται άλλοι κλεμμένοι Ελληνικοί πολιτιστικοί θησαυροί (Αρχαίοι, Ελληνιστικοί, Βυζαντινοί και νεώτεροι) των οποίων την επιστροφή διεκδικούμε. Είναι «προς φύλαξη» στα χέρια μας, θα ισχυρίζονται τώρα, με δολοφονική ειρωνεία.
Αυτήν ιδιαίτερα την ώρα που μεγάλα διεθνή ΜΜΕ διερωτώνται (όσο και αν μας φαίνεται, και όσο και αν είναι όντως, απίστευτο) αν «η Ελλάδα είναι καν Κράτος», εμείς κάνουμε, με πράξεις και παραλείψεις, το πάν, για να… «απαντήσουμε» στην υποτιθέμενη απορία τους.
Γιατί εάν δεν είμαστε ως Κράτος σε θέση να προστατεύομε από τους κλέφτες και τους ληστές, ό,τι πολυτιμότερο μας έχει εμπιστευθεί η Ιστορία μας, τον ακριβότερο πλούτο μας, τότε δεν χρειάζεται ο κ. Σόιμλε και η Τρόικα για να χρεοκοπήσουμε. Έχομε ήδη πτωχεύσει πολύ πιο επονείδιστα και πολύ πιο καίρια!
Είναι χρέος απόλυτης προτεραιότητας της Ελληνικής Αστυνομίας, να ανακαλύψει το συντομότερο και να παραδώσει στη Δικαιοσύνη, η οποία επίσης οφείλει, με τις ταχύτερες δυνατές διαδικασίες, να τιμωρήσει, χωρίς οίκτο, τους ληστές της Ελληνικής μας Ταυτότητας και του Eθνικού μας πλούτου.
Αλλά και με την παραίτηση του αρμόδιου και υπεύθυνου υπουργού, του κυρίου Γερουλάνου, τι έγινε, αλήθεια; Ήταν απλώς μια «δήθεν» παραίτηση; Εάν ήταν μόνο αυτό, τότε η ευθύνη του είναι πολύ πιο μεγάλη και απαράγραπτη.
