Η Ελλάδα είναι πλέον πολύ κοντά στον «ξαφνικό θάνατο». Αντιμέτωπη μ’ ένα γεγονός που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να διαχειρισθεί, αφού είναι ολοφάνερο ότι, όχι μόνο δεν της αφήνουν τα χρονικά περιθώρια, αλλά επιπλέον της αφαιρούν και τη δυνατότητα να το πράξει. Είναι προφανές το αδιέξοδο στο οποίο έχουμε οδηγηθεί, όπως προφανείς είναι και οι λόγοι. Τώρα όμως όλα αυτά έχουν λιγότερη σημασία σε σχέση με το διακύβευμα που δεν είναι άλλο από τη πάση θυσία διάσωση της πατρίδας.
Δυστυχώς χάσαμε χρόνο και το χειρότερο είναι ότι το χρόνο που χάσαμε, τον χαρίσαμε απλόχερα σε όλους αυτούς που σήμερα μας σπρώχνουν στη χρεοκοπία. Τους δώσαμε τα περιθώρια να σκεφθούν μια ευρωζώνη χωρίς την Ελλάδα, και άπλετο χρόνο προκειμένου να προστατευθούν από την κατάρρευση της οικονομίας μας. Έτσι φθάσαμε κάθε σχέδιο διάσωσης να είναι χειρότερο από το προηγούμενο, ενώ την ίδια ώρα που εμείς κάναμε «εντριβές» στους συνδικαλιστές, αυτοί ξεφορτωνόντουσαν τα τοξικά ελληνικά ομόλογα. Πολύ απλά, άφηναν το ποντίκι να βρυχάται και ετοίμαζαν τη φάκα.
Φοβάμαι ότι θα γίνω δυσάρεστος αλλά δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Σπεύδω να ξεκαθαρίσω ότι, διαφωνώ με όλους όσοι «πυροβολούν» τα κόμματα και τους πολιτικούς. Τους θεωρώ-όλους αυτούς που απαξιώνουν το πολιτικό σύστημα- απολύτως υπεύθυνους. Γιατί με την τακτική που ακολούθησαν και τις μεθόδους που χρησιμοποίησαν, εγκλώβισαν το πολιτικό σύστημα καθιστώντας το φοβικό και σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένο του λαϊκισμού. Απλά και για να γίνει κατανοητό, το πολιτικό σύστημα «έχασε τη μπάλα», απ’ τη στιγμή που «κλείστηκε» και «έδωσε γήπεδο» στις δυνάμεις του λαϊκισμού και των άκρων.
Τώρα όμως το «παιχνίδι» δεν παίζεται στο γήπεδό μας. Κοινώς χάσαμε το πλεονέκτημα της «έδρας» και προκειμένου να το ανακτήσουμε χρειάζεται να αλλάξουμε το «σύστημα». Να βγούμε από τη «μικρή περιοχή» μας, να πάρουμε το «κέντρο» και να περάσουμε στην «επίθεση». Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Αρκεί να κάνουμε αυτό που έπρεπε να κάνουμε εδώ κι ένα χρόνο. Να ενωθούμε και να παίξουμε «ομαδικά» με τη «φανέλα» της Εθνικής. Να κάνουμε αυτό που- σε πείσμα του «κομματικού οπαδισμού»- είχε προτείνει από την πρώτη ημέρα που… κυκλοφόρησε το statesmen στο διαδίκτυο: Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Εν ανάγκη ακόμα και κυβέρνηση συνεργασίας ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στη Νέα Δημοκρατία, είτε υπάρξει αυτοδυναμία είτε όχι. Οι Έλληνες όποτε χρειάστηκε να συνεργασθούν μεγαλούργησαν. Αντίθετα όταν βρέθηκαν διχασμένοι η χώρα οδηγήθηκε στη καταστροφή.
