Με κριτικό μάτι βλέπει τώρα την «Αραβική Άνοιξη» και ο σημαντικότερος σύγχρονος ποιητής του αραβικού κόσμου, που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για ενδεχόμενη επιβολή θρησκευτικής – ισλαμιστικής δικτατορίας στις «απελευθερωμένες» χώρες!
Ο Ali Hamid Said Esber, γνωστός ως «Άδωνις», είναι ο πιο διάσημος ποιητής του αραβικού κόσμου. Γεννήθηκε στη Συρία το 1930. Παρά την προχωρημένη ηλικία του συνεχίζει την λογοτεχνική του δραστηριότητα εκδίδοντας διάφορα περιοδικά.
Ο Άδωνις υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της «αραβικής άνοιξης». Έγραψε ενθουσιώδη ποιήματα για τις εξεγέρσεις στην Τυνησία και την Αίγυπτο.
Τον περασμένο Ιούνιο δημοσίευσε στην εφημερίδα Es Sefir του Λιβάνου μια ανοιχτή επιστολή προς τον Πρόεδρο Άσαντ, με την οποία ζητούσε αλλαγή του καθεστώτος «ασφαλείας που στηρίζεται στη βία» και προέβλεπε πως αν δεν προχωρήσουν προς τον εκδημοκρατισμό η χώρα θα μετατραπεί σε Κόλαση.
Ένα χρόνο μετά ο ποιητής φαίνεται απογοητευμένος από τον απολογισμό της αραβικής άνοιξης. Σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Guardian (27 Ιανουαρίου) αναφέρει:
«Οι νέοι που δημιούργησαν την άνοιξη δεν μιμούνται για πρώτη φορά τη Δύση. Αυτοί που γεύονται τους καρπούς της άνοιξης είναι οι Ισλαμιστές, οι έμποροι και οι Αμερικάνοι. Φυσικά υπάρχουν δυνατότητες, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε θετικό απολογισμό. Κοιτάξτε τι συνέβη στην Τυνησία. Σήμερα η διακυβέρνηση είναι πιο οπισθοδρομική από αυτήν του Μπουργκίμπα. Την εποχή του Χαμπίμπ Μπουργκίμπα η Τυνησία ήταν κοσμική χώρα, τώρα διοικείται από Ισλαμιστές».
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο αυστριακό περιοδικό Profil υποστηρίζει επίσης ότι η αραβική άνοιξη είναι μια ιστορική οπισθοδρόμηση.
Μπορεί, όπως λέει, η στρατιωτική δικτατορία να ελέγχει τη σκέψη, η θρησκευτική δικτατορία, όμως, ελέγχει εκτός από τη σκέψη, το σώμα, τη γλώσσα ακόμα και την καθημερινή ζωή. Είναι μια ολοκληρωτική δικτατορία.
Τονίζει, επίσης, ότι κανένας λαός δεν μπορεί να αγωνιστεί για την ελευθερία του ζητώντας βοήθεια από τους ξένους.
Ο Άδωνις αναφερόμενος σε αυτά που συμβαίνουν στη Συρία είναι κατηγορηματικός:
«Δεν υπάρχει γενικευμένη εξέγερση στη Συρία. Ο ξεσηκωμός περιορίζεται στη Χάμα, Χούμους, στα σύνορα της Τουρκίας. Απόλυτη ηρεμία επικρατεί στη Δαμασκό, τη Λαττάκεια και το Χαλέπι. Όσο για τον ανεξάρτητο στρατό της Συρίας είναι μια σκέτη προπαγάνδα. Αν πράγματι ανώτεροι αξιωματικοί είχαν εγκαταλείψει το καθεστώς, αυτό θα είχε ήδη καταρρεύσει».
Καταλήγοντας ο ποιητής επισημαίνει: «Ο Μωχαμάντ Αλί Πασά ξεκίνησε τον εκσυγχρονισμό της Αιγύπτου πριν από διακόσια χρόνια. Τώρα οι Μουσουλμάνοι Αδελφοί κλείνουν ξανά τις πόρτες. Είναι φασίστες, γνωστοί φασίστες. Δεν υπάρχει ήπιο Ισλάμ. Υπάρχουν ήπιοι Μουσουλμάνοι. Εάν η Δύση χρειάζεται ένα ήπιο Ισλάμ ας ξεκινήσει πρώτα από τη Σαουδική Αραβία. Είμαι κάθετα αντίθετος με την πολιτική που ασκούν οι ΗΠΑ και η Δύση στον αραβικό κόσμο. Καλύτερα να χαθώ παρά να έρθω πρόσωπο με πρόσωπο με τη θρησκευτική δικτατορία».
Σοφά λόγια ενός διανοούμενου που μας δίνουν μια εικόνα του τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στην γειτονιά μας.
Η ώρα της παγκόσμιας διακυβέρνησης την οποία διατυμπανίζει ο Κίσινγκερ φαίνεται ότι πλησιάζει.
Ο Ali Hamid Said Esber, γνωστός ως «Άδωνις», είναι ο πιο διάσημος ποιητής του αραβικού κόσμου. Γεννήθηκε στη Συρία το 1930. Παρά την προχωρημένη ηλικία του συνεχίζει την λογοτεχνική του δραστηριότητα εκδίδοντας διάφορα περιοδικά.
Ο Άδωνις υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της «αραβικής άνοιξης». Έγραψε ενθουσιώδη ποιήματα για τις εξεγέρσεις στην Τυνησία και την Αίγυπτο.
Τον περασμένο Ιούνιο δημοσίευσε στην εφημερίδα Es Sefir του Λιβάνου μια ανοιχτή επιστολή προς τον Πρόεδρο Άσαντ, με την οποία ζητούσε αλλαγή του καθεστώτος «ασφαλείας που στηρίζεται στη βία» και προέβλεπε πως αν δεν προχωρήσουν προς τον εκδημοκρατισμό η χώρα θα μετατραπεί σε Κόλαση.
Ένα χρόνο μετά ο ποιητής φαίνεται απογοητευμένος από τον απολογισμό της αραβικής άνοιξης. Σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Guardian (27 Ιανουαρίου) αναφέρει:
«Οι νέοι που δημιούργησαν την άνοιξη δεν μιμούνται για πρώτη φορά τη Δύση. Αυτοί που γεύονται τους καρπούς της άνοιξης είναι οι Ισλαμιστές, οι έμποροι και οι Αμερικάνοι. Φυσικά υπάρχουν δυνατότητες, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε θετικό απολογισμό. Κοιτάξτε τι συνέβη στην Τυνησία. Σήμερα η διακυβέρνηση είναι πιο οπισθοδρομική από αυτήν του Μπουργκίμπα. Την εποχή του Χαμπίμπ Μπουργκίμπα η Τυνησία ήταν κοσμική χώρα, τώρα διοικείται από Ισλαμιστές».
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο αυστριακό περιοδικό Profil υποστηρίζει επίσης ότι η αραβική άνοιξη είναι μια ιστορική οπισθοδρόμηση.
Μπορεί, όπως λέει, η στρατιωτική δικτατορία να ελέγχει τη σκέψη, η θρησκευτική δικτατορία, όμως, ελέγχει εκτός από τη σκέψη, το σώμα, τη γλώσσα ακόμα και την καθημερινή ζωή. Είναι μια ολοκληρωτική δικτατορία.
Τονίζει, επίσης, ότι κανένας λαός δεν μπορεί να αγωνιστεί για την ελευθερία του ζητώντας βοήθεια από τους ξένους.
Ο Άδωνις αναφερόμενος σε αυτά που συμβαίνουν στη Συρία είναι κατηγορηματικός:
«Δεν υπάρχει γενικευμένη εξέγερση στη Συρία. Ο ξεσηκωμός περιορίζεται στη Χάμα, Χούμους, στα σύνορα της Τουρκίας. Απόλυτη ηρεμία επικρατεί στη Δαμασκό, τη Λαττάκεια και το Χαλέπι. Όσο για τον ανεξάρτητο στρατό της Συρίας είναι μια σκέτη προπαγάνδα. Αν πράγματι ανώτεροι αξιωματικοί είχαν εγκαταλείψει το καθεστώς, αυτό θα είχε ήδη καταρρεύσει».
Καταλήγοντας ο ποιητής επισημαίνει: «Ο Μωχαμάντ Αλί Πασά ξεκίνησε τον εκσυγχρονισμό της Αιγύπτου πριν από διακόσια χρόνια. Τώρα οι Μουσουλμάνοι Αδελφοί κλείνουν ξανά τις πόρτες. Είναι φασίστες, γνωστοί φασίστες. Δεν υπάρχει ήπιο Ισλάμ. Υπάρχουν ήπιοι Μουσουλμάνοι. Εάν η Δύση χρειάζεται ένα ήπιο Ισλάμ ας ξεκινήσει πρώτα από τη Σαουδική Αραβία. Είμαι κάθετα αντίθετος με την πολιτική που ασκούν οι ΗΠΑ και η Δύση στον αραβικό κόσμο. Καλύτερα να χαθώ παρά να έρθω πρόσωπο με πρόσωπο με τη θρησκευτική δικτατορία».
Σοφά λόγια ενός διανοούμενου που μας δίνουν μια εικόνα του τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στην γειτονιά μας.
Η ώρα της παγκόσμιας διακυβέρνησης την οποία διατυμπανίζει ο Κίσινγκερ φαίνεται ότι πλησιάζει.
