Την Τετάρτη ή την Πέμπτη κάθε εβδομάδας η ΚΕΔ ανακοινώνει τους διαιτητές που θα διευθύνουν τους αγώνες το Σαββατοκύριακο. Από τότε λοιπόν ξεκινά ένα θλιβερό φεστιβάλ λάσπης, (εμμέσων ή άμεσων) απειλών, θεωριών συνομωσίας πασπαλισμένο με υπονοούμενα και ανατροπές γύρω από το παρελθόν, το παρόν και το… μέλλον των διαιτητών.
Με ευθύνη των ίδιων των ομάδων λοιπόν οι διάφοροι «πρόθυμοι» δημοσιογράφοι, λαμόγια, εξυπηρετητές, παράγοντες, ένα ολόκληρο σύστημα στις παρυφές του υποκόσμου, αναλαμβάνουν να βγάλουν στην επιφάνεια, πότε ο τάδε βοηθός είχε κάνει λάθος με το υποδεκάμετρο και έκοψε τον επιθετικό της ομαδάρας μας, ή πότε ο δείνα διαιτητής είχε μειδιάσει στον ποδοσφαιριστή των απέναντι ή η κουνιάδα, της πεθεράς της γειτόνισσάς του είχε ψωνίσει από το μαγαζί που είναι δίπλα στο γήπεδό τους.
Όλα αυτά δημοσιεύονται (δυστυχώς), ανακυκλώνονται και οι τέσσερις δύσμοιροι που θα πάνε την Κυριακή να διευθύνουν, θα νιώθουν όπως οι μονομάχοι στο Κολοσσαίο.
Αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο. Δεν είναι αθλητισμός, δεν είναι ψυχαγωγία. Ο κόσμος έχει τεράστια προβλήματα, διαθέτει ελάχιστες ψυχικές αντοχές για να τον «φορτώνουν» με τέτοιου είδους ανοησίες οι διάφοροι, επίσημοι και ανεπίσημοι.
