Η δύναμη του αθλητισμού και η πληθωρική παρεμβατικότητα του στην ιστορική διαδρομή ενός έθνους, μπορεί να αποτυπωθεί ευκρινώς από την απήχηση που έχουν στην ευρύτερη κοινωνία, συγκεκριμένες «φωτογραφίες στιγμής». Ειδικά όταν πρόκειται για το ποδόσφαιρο, το κατεξοχήν άθλημα των μαζών, τη Μεγάλη Βρετανία, δηλαδή τη χώρα που το «γέννησε», και την εθνική ομάδα της Γηραιάς Αλβιόνας, που μέχρι και σήμερα αντιμετωπίζεται ως…
φετίχ από τον διεθνή Τύπο. Παρόλο που σε αγωνιστικό επίπεδο, έχει… ξεχάσει πότε ήταν η τελευταία επιτυχία της, ενώ αντίστοιχη λήθη περιβάλλει και τα καινούρια χαρακτηριστικά που έχει κομίσει εσχάτως το βρετανικό στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Χθες, ανακοινώθηκε η παραίτηση του Ιταλού Φάμπιο Καπέλο από την τεχνική ηγεσία των «λιονταριών», τέσσερα χρόνια μετά τη μετάβασή του στο μεγάλο νησί. Από τότε κιόλας, οι Βρετανοί δεν τον συμπάθησαν ιδιαίτερα, και φάνηκε ότι θα τον αποδέχονταν δύσκολα.
Έκαναν ωστόσο πέτρα την καρδιά τους, καθώς μπροστά τους βρισκόταν ένας προπονητής ο οποίος κέρδισε τίτλους παντού. Στην Ιταλία, με τη Μίλαν, τη Ρόμα και τη Γιουβέντους, και στην Ισπανία με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Και όχι μόνο αυτό, αλλά συνόδευε τους τίτλους που κατακτούσαν οι ομάδες του, είτε με θεαματικό ποδόσφαιρο, είτε με τη δημιουργία συνόλων που έμοιαζαν φτιαγμένα από το «μέταλλο» του νικητή.
Ο Καπέλο τελικά δεν άντεξε τους Άγγλους. Και η Αγγλία δεν άντεξε τον Ιταλό προπονητή. Ήδη έχει ξεκινήσει ο χορός για τη διαδοχή του, με τον Χάρι Ρέντναπ της Τότεναμ να προβάλλει ως το απόλυτο φαβορί.
Μέχρι ωστόσο να οριστικοποιηθεί μια τέτοια συνεργασία, ο ποδοσφαιρικός πλανήτης μπορεί να ονειρεύεται: Ότι η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Μεγάλης Βρετανίας θα… συγκρατηθεί μέχρι το καλοκαίρι. Και αφού καταλήξει μέχρι τότε σε μια μεταβατική λύση, θα περιμένει τον Ζοζέ Μουρίνιο να ανακοινώσει τη φυγή του από τη Ρεάλ Μαδρίτης, εφόσον καταφέρει να κερδίσει το φετινό πρωτάθλημα στην Primera Division από τη Μπαρτσελόνα, σύμφωνα και με τη μεγάλη διαφορά που έχει ήδη «χτίσει».
Το φαντάζεστε; Ο «Chosen One», ίσως ο προπονητής με την ισχυρότερη προσωπικότητα στον πλανήτη, που θεωρεί ότι ακόμη και το έμβλημα της Ρεάλ Μαδρίτης είναι μικρότερο της δικής του ακτινοβολίας, να αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία της εθνικής ομάδας της Αγγλίας.
Και να είναι υποχρεωμένος καθημερινά να… χρησιμοποιεί γαλλικά για την κριτική που θα δέχεται από τον βρετανικό Τύπο, για το ο, τιδήποτε κάνει, ή δεν κάνει. Είναι ένα «ατίθασο όνειρο», που θα πρέπει να ζήσουμε.
