Είναι τόσο επίκαιρο, πιστεύω, το παρακάτω ποίημα του
Μεγάλου μας ποιητή Κ. Καβάφη, ώστε κάθε σχόλιο
ν’ αποτελεί απροσμέτρητο θράσος.
Ο Βασιλεύς Δημήτριος
Σαν τον παραίτησαν οι Μακεδόνες
Κι απέδειξαν πως προτιμούν τον Πύρρο
Ο βασιλεύς Δημήτριος (μεγάλην
είχε ψυχήν) καθόλου –έτσι είπανε-
δεν φέρθηκε σαν βασιλεύς. Επήγε
κι έβγαλε τα χρυσά φορέματά του,
και τα ποδήματά του πέταξε
τα ολοπόρφυρα. Με ρουχ’ απλά
ντύθηκε γρήγορα και ξέφυγε.
Κάμνοντας όμοια, σαν ηθοποιός
που όταν η παράστασις τελειώσει,
αλλάζει φορεσιά κι απέρχεται.
(για την αντιγραφή: Σταύρος Γεωργίου)
