Το πρόσφατο περιστατικό με τον Κίμωνα Κουλούρη και τον αστυνομικό της ομάδας ΔΙΑΣ που είχε την ατυχή έμπνευση να… βρεθεί μπροστά στις ρόδες του αυτοκινήτου του πρώην υπουργού, είναι εξόχως αποκαλυπτικό της διαδρομής μιας Ελλάδας η οποία προσγειώθηκε απότομα από τους μύθους που έζησε για πολλά χρόνια, σε μια σκληρή πραγματικότητα.
Το ύφος, ο λόγος και η γλώσσα του σώματος του άλλοτε συγκεντρωσιάρχη του ΠΑΣΟΚ, και εκ των πλέον στενών συνεργατών του Ανδρέα Παπανδρέου, θυμίζουν πως θα μπορούσε να είναι η Ελλάδα, αν δεν είχε περάσει 30 χρόνια στα χέρια ενός Κινήματος το οποίο ξεγέλασε… ακόμη και τον εαυτό του, ως προς τις προθέσεις του.
Πριν από μερικά χρόνια, τότε που στη ζωή μας δεν υπήρχαν η κρίση, η τρόικα, το Μνημόνιο, η σκληρή λιτότητα, ο Κίμων Κουλούρης θα αποτελούσε πρότυπο για μια σειρά από συμπατριώτες μας. Θα έδινε το στίγμα μιας άλλης Ελλάδας, η οποία έχει τους δικούς της κώδικες. Όπως άλλωστε είχε πει και ο ίδιος ο Ανδρέας, νόμος είναι το δίκιο του εργάτη.
Σε… ελεύθερη μετάφραση, νόμος είναι το… πως ο καθένας αντιλαμβάνεται το δίκαιο. Κάπως έτσι, φτάσαμε στο σημερινό αδιέξοδο. Με ενδιάμεση και μοιραία στάση, το άλλο προσωπείο του ΠΑΣΟΚ, επί εποχής Κώστα Σημίτη. Τότε που η Ελλάδα μπήκε στην εντατική. Και παραμένει σε κώμα, μέχρι και σήμερα.
