ΤΑ ΖΕΥΓΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ

Καλέ μου αναγνώστη,
το ‘χουν πει από παλιά κι φιλόσοφοι ότι το μυστικό του κόσμου βρίσκεται καλά φυλαγμένο μέσα στις αντιθέσεις που κρατούν την ισορροπία του.  Μέσα σ’ αυτές τις αντιθέσεις κινείται μετέωρη και η ανθρώπινη ύπαρξη και σαν φτερό στον άνεμο, σαν καρυδότσουφλο στη θάλασσα, παρασύρεται πάνω και κάτω, δεξιά κι αριστερά, στην τρικυμία των αντιθέτων που καθορίζουν τη μοίρα και τη ζωή του. Το καλό και το κακό, το όμορφο και το άσχημο, η ζωή και ο θάνατος, η χαρά και η λύπη, όλα, τα πάντα, αποτελούν ζεύγη αντιθέτων υπό το πρίσμα των οποίων, βλέπουμε, ενεργούμε, κατανοούμε κι αντιλαμβανόμαστε τη ζωή.

Έτσι και η σημερινή κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει μπορεί να ιδωθεί μέσα από το αντιθετικό ζεύγος της αισιοδοξίας και της απαισιοδοξίας.
Από τη μια υπάρχει η Ελλάδα η οποία είναι εγκλωβισμένη σ’ έναν λαβύρινθο από τον οποίο μοιάζει να μην μπορεί να βγει, η Ελλάδα που δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι, η Ελλάδα των ανίκανων πολιτικών και των ανικανοποίητων πολιτών, η Ελλάδα της φακής.

Ένα μουντό κάδρο απλώνεται στη χώρα: ένας γέρος προσκολλημένος στο ένδοξο παρελθόν του, που διηγείται ιστορίες αλλοτινές, γιατί το παρόν του είναι άδειο και το μέλλον του λίγο. Ένας επιβάτης ξεχασμένος στο σταθμό που παρακολουθεί απλώς τα τρένα να έρχονται και να φεύγουν χωρίς να επιβιβάζεται σε κανένα.

Η Ελλάδα της λησμονιάς, ο Θεός Κρόνος που τρώει τα παιδιά του, η Μήδεια που τα ξεσκίζει. Είναι η Ελλάδα, που δεν προχωρά, δεν παράγει, δορυφόρος των εξελίξεων, ετερόφωτο αστέρι που εξαρτάται από τους άλλους, τόπος άγονος του νου και της ψυχής, τόπος που θέλεις να φύγεις.

Καλέ μου αναγνώστη,
όσο κι αν σε πονάει που βλέπεις πως έχουν καταντήσει την Ελλάδα οι κάθε είδους ακατανόμαστοι, αυτή η πλευρά της απαισιοδοξίας δεν σου ταιριάζει. Οι Έλληνες δεν είναι τυχαίος λαός. Εξάλλου είναι γνωστό ότι «το πιο μεγάλο σκοτάδι είναι πριν την αυγή». Και ήδη τα σημάδια της αισιοδοξίας αρχίζουν και λαμπυρίζουνε από τις δάδες των πρώτων λαμπαδηφόρων που τις κομίζουνε.

Είναι αυτοί οι άνθρωποι που πρωτοπορούν σ’ αυτό που κάνουν και αγαπάνε, είναι αυτοί που θεωρούν ότι «λεφτά υπάρχουν» και είναι ανεξάντλητα στις αποθήκες του μυαλού μας, είναι αυτοί που επιλέγουν την επικοινωνία από την απομόνωση κι ας βρίσκονται στην άκρη του κόσμου, είναι αυτοί που δεν παίρνουν, αλλά δίνουν αξία στην εργασία τους, είναι αυτοί που δίνουν τα φώτα τους και δεν μένουν στο σκοτάδι.

Ποιοι είναι αυτοί; Έχουν ονοματεπώνυμο και διεύθυνση. Τους είδα με χαρά στην εκπομπή «ρεπορτάζ χωρίς σύνορα» αυτού του καλού δημοσιογράφου κ. Στέλιου Κούλογλου (ηλεκτρ. Διεύθυνση RWF,GR μπες και δες).

Είναι οι άνθρωποι της Δημοτικής βιβλιοθήκης της Βέροιας που βραβεύθηκαν και επιβραβεύθηκαν για την εργασία τους. Είναι οι ερευνητές των Πολυτεχνείων και των τεχνολογικών ιδρυμάτων της χώρας, που άλλοι κατασκευάζουν πρωτότυπα οικολογικά αυτοκίνητα υδρογόνου και έρχονται πρώτοι σε διαγωνισμούς παγκοσμίως, που άλλοι κατάφεραν να ελέγξουν το αυτοάνοσο της σκλήρυνσης κατά πλάκας και προσπαθούν να φτιάξουν και το αντίστοιχο εμβόλιο, που άλλοι έχουν κάνει την εφαρμογή για 100 φορές πιο γρήγορους υπολογιστές από αυτούς που γνωρίζουμε.

Είναι οι δάσκαλοι και οι μαθητές από το Δημοτικό σχολείο του Φουρφουρά στα ορεινά της Κρήτης που, αρνούμενοι τον αποκλεισμό, έφτιαξαν την πρώτη WEB TV κι επικοινωνούν με όλα τα σχολεία της Ελλάδας, είναι ο άνθρωπος που έστησε τα Κ.Ε.Π σε γειτονικές μας χώρες και πήρε το βραβείο του καλύτερου Δημοσίου Υπαλλήλου στον κόσμο!!!, είναι οι αγρότες που καλλιεργούν με κόπο τον περίφημο κρόκο στην Κοζάνη, τον καλύτερο στην υφήλιο, είναι ο άνθρωπος που είδε το προϊόν που παράγει, την ελληνική σπιρουλίνα, να επιλέγεται από τη NASA για να καλλιεργηθεί στο διάστημα, είναι και τόσοι άλλοι επώνυμοι και ανώνυμοι που βλέπουν την κρίση ως μία νέα αρχή και μία νέα δυνατότητα για ανάπτυξη.


Καλέ μου αναγνώστη,
έτσι πρέπει να αντιμετωπίζουμε την Ελλάδα του σήμερα, με αισιοδοξία. Κι αυτό δεν το λέω, γιατί θέλω να εξωραΐσω μία κατάσταση ή να αναπληρώσω το κουράγιο που λείπει από πολλούς, αλλά γιατί το πιστεύω. Γιατί πιστεύω ότι η απαισιοδοξία φέρνει τη μιζέρια και αυτή με τη σειρά της την παραίτηση, οπότε με μία πεσιμιστική των πραγμάτων αντίληψη τα προβλήματα δεν λύνονται, ούτε αντιμετωπίζονται.

Αντιθέτως, η αισιοδοξία φέρνει τη χαρά, τονώνει το ηθικό, αποτελεί κινητήριο μοχλό του νου, δίνει δύναμη στην ψυχή, ανατάσσει το σώμα και το πνεύμα. Αυτά ας τ’ ακούνε οι γονείς μα κυρίως οι νέοι, έχοντας πίστη στον εαυτό τους, γνωρίζοντας τις καταβολές του γένους τους, κατανοώντας ότι εφόσον τη ζωή κυβερνούν τα ζεύγη των αντιθέτων, άρα και μέσα στο μαύρο ενυπάρχει και το άσπρο, κάνοντας φιλοσοφία ζωής τον ορθό και δίκαιο λόγο, έχοντας συνθήματά τους το «άδραξε τη μέρα» και το «σκέψου με νόηση: πράξε το αδιανόητο».

Καλέ μου αναγνώστη,
όλοι δυνητικά είμαστε και μπορούμε να γίνουμε πρωτοπόροι, μπροστάρηδες και όχι ουραγοί της ζωής. Η Ελλάδα του σήμερα μπορεί, αλλά λίγοι είναι ικανοί να δουν μέσα απ’ το σκοτάδι το φως. Οι περισσότεροι είναι δεσμώτες στο σπήλαιο του Πλάτωνα. Πάντοτε έτσι ήτανε και πάντοτε έτσι θα είναι.

Το ζήτημα όμως εξακολουθεί να είναι το ίδιο: αυτός που θα ατενίσει τον κόσμο των ιδεών, ο άξιος που θα εξέλθει από των σκιώδες Σπήλαιο και θ’ ατενίσει το πολυπόθητο φως του ήλιου, θα γνωρίσει τον κόσμο των ιδεών και της αλήθειας, είναι εκείνος που θα αρνηθεί το φάσμα της παραίτησης, ο οπαδός της θετικής σκέψης και της αισιόδοξης προσπάθειας. Εξάλλου είναι θέσφατο: «από αυτούς που δεν προσπαθούν κανείς δεν πετυχαίνει ή αλλιώς, αυτοί που πετυχαίνουν, είναι από αυτούς που προσπαθούν».
Εφημερίδα "ΛΑΟΣ"

Σημείωση: Για σχόλια και επικοινωνία με τον αρθογράφο στο email: zervos@ikteoveroia.gr και στα τηλ. κέντρο του ΙΚΤΕΟ 2331060066 κιν. 6948008542