Για τους γνωρίζοντες τις εσωτερικές ισορροπίες, αλλά και τον πολιτικό… ψυχισμό του ΠΑΣΟΚ, δεν συνιστά έκπληξη η επικείμενη υποψηφιότητα του Χρήστου Παπουτσή για την ηγεσία του Κινήματος, από τη στιγμή που επιβεβαιώνεται… τελεσίδικα η απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου να εγκαταλείψει την Ιπποκράτους, και να συνεχίσει στην καρέκλα του Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Η πραγματική έκπληξη έγκειται στο γεγονός ότι, με τις εξελίξεις να «τρέχουν» ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη και άλλοτε πρόεδρος της ΕΦΕΕ, βλέπει να συνασπίζονται γύρω του στελέχη από το «όλον ΠΑΣΟΚ». Απέναντι σε άλλους υποψηφίους, που η πολιτική καρδιά του Κινήματος θεωρεί ότι προσεγγίζουν το μέλλον, της χώρας και του ΠΑΣΟΚ, με χαρακτηριστικά προσωπικών φιλοδοξιών και μόνο. Πέρα εκείνων που έχουν ενοχλήσει τα «πολλά ΠΑΣΟΚ», για τις προσωπικές επιθέσεις κατά του Γιώργου Παπανδρέου, οι οποίες ξεπέρασαν προ πολλού, και κατά πολύ, τα όρια της πολιτικής και κοινωνικής ευπρέπειας.
Με τον κομματικό μηχανισμό στο πλευρό του, και με δεδομένο το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ έχει στην παρούσα χρονική συγκυρία σοβαρό πρόβλημα να… ανοιχτεί στην κοινωνία, χωρίς να τρέμει για αποδοκιμασίες και επεισόδια, ο Χρήστος Παπουτσής έχει εκ των πραγμάτων συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των άλλων διεκδικητών της ηγεσίας του Κινήματος.
Στην πολιτική… ακοή των περισσότερων άλλωστε, ηχεί τουλάχιστον… γλαφυρά η επίκληση της επιδίωξης να διεκδικήσει το ΠΑΣΟΚ τη διεύρυνση της απήχησής του, σε μια κοινωνία που του έχει προ πολλού γυρίσει την πλάτη.
