Ο κεντρικός τραπεζίτης κάθε χώρας, είναι ο κατεξοχήν βαθύς γνώστης των αληθινών μεγεθών της πραγματικής οικονομίας. Γι’ αυτό και δεν έχει πολλά περιθώρια να υπερασπιστεί τον εαυτό του, όταν έρχεται η στιγμή της απόδοσης ευθυνών, και ο ίδιος βρίσκεται στη… λάθος πλευρά της δικαστικής αίθουσας.
Ο Μπεν Μπερνάνκι κατανόησε εγκαίρως τις παραμέτρους της κρίσης που προκάλεσε στην αμερικανική οικονομία η κατάρρευση της «Lehman Brothers», το 2008. Και κόβοντας διαρκώς δολάρια μέσω της FED, έστω κι αν οι επικριτές του τα θεωρούσαν πληθωριστικά, κατάφερε να διατηρήσει ζωντανή, και όχι… στην εντατική την πραγματική οικονομία.
Ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ, επέμεινε στην τήρηση σφιχτών δημοσιονομικών πολιτικών από την ΕΚΤ, με όρια ως προς το μέχρι που θα ήταν ανεκτό να φτάσουν τα χρέη και τα ελλείμματα των κρατών-μελών της ευρωζώνης. Η τακτική του δεν βοήθησε την ευρωζώνη να αποφύγει την κρίση. Βοήθησε όμως τη Γερμανία, ώστε να υπάρχει τουλάχιστον ένα τελευταίο οχύρωμα.
Ο Μάριο Ντράγκι, συγκράτησε τον αχαλίνωτο χαρακτήρα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, και η κρίση άργησε χαρακτηριστικά να αγγίξει την ιταλική οικονομία. Και τώρα που το έκανε, υπάρχουν τα δημοσιονομικά ισοδύναμα, ώστε να μην προχωρήσει σε… επικίνδυνο βάθος.
Ο Γιώργος Προβόπουλος ήταν ο κεντρικός τραπεζίτης της Ελλάδας, στα χέρια του οποίου έσκασε η κρίση χρέους. Διατελώντας στο ίδιο αξίωμα επί κυβέρνησης Καραμανλή, Παπανδρέου και Παπαδήμου, προφανώς και μπορεί να γράψει… απομνημονεύματα, τα οποία θα γίνουν best seller.
Μάλλον όμως δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε τόσο πολύ. Με αποψινές δηλώσεις του, ο Γιώργος Προβόπουλος έριξε τη βόμβα… πολιτικής διασποράς, που τα «πολλά ΠΑΣΟΚ», τα οποία εξακολουθούν να μετέχουν στην κυβέρνηση Παπαδήμου, ξόρκιζαν, αρνούμενα να παραδεχτούν την ύπαρξή της.
Σύμφωνα λοιπόν με τον κ. Προβόπουλο, η ελληνική κρίση δεν ήταν αναπόφευκτη. Θα μπορούσε να… περάσει και να μας γνέψει από μακριά, εφόσον είχαν ληφθεί τα κατάλληλα μέτρα, την κατάλληλη στιγμή.
Ο «ένοχος» τον οποίο δείχνει ο Γιώργος Προβόπουλος, είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου. Ο τότε πρωθυπουργός, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, αλλά και οι δελφίνοι που επικαλούνται σήμερα την εθνική λήθη, για να μας πείσουν ότι δεν πρέπει να θυμόμαστε την τότε ενοχική αφωνία τους.
Ο Γιώργος Προβόπουλος μιλάει για την περίοδο που ακολούθησε την πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή, μέχρι και το διάγγελμα του Γιώργου Παπανδρέου στο Καστελόριζο, με το οποίο ανακοινώθηκε η προσφυγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης του Μνημονίου. Δηλαδή, κυρίως στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Είναι η περίοδος του «Τιτανικού», της «διεφθαρμένης χώρας», της απόρριψης εναλλακτικών οδών χρηματοδότησης του ελληνικού χρέους. Η περίοδος της βαριάς και ιστορικής πολιτικής ευθύνης του ΠΑΣΟΚ, και όχι μονάχα του παπανδρεϊσμού. Οι ευθύνες των οποίων θα πρέπει να αναζητηθούν, να ταυτοποιηθούν και να αποδοθούν στο σύνολό τους. Το απαιτεί το εθνικό μέλλον. Για να έχει η Ελλάδα μέλλον.
