Με δέσμευση για τη βελτίωση της ευρωπαϊκής βάσης
γνώσεων και της παρακολούθησης του φαινομένου των αστέγων απαντά η Κομισιόν σε σχετικές ερωτήσεις
Η Στρατηγική για την Ευρώπη 2020 και πιο
συγκεκριμένα η υιοθέτηση της δέσμευσης για διάσωση τουλάχιστον 20 εκατομμυρίων
ευρωπαίων συμπολιτών μας από τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό την
ερχόμενη δεκαετία, πρέπει να καταστεί μια στέρεα βάση για την ενδυνάμωση
της κοινωνικής προστασίας και την αποτελεσματική αντιμετώπιση των πιο επώδυνων
κοινωνικών φαινόμενων, όπως το ολοένα και αυξανόμενο πρόβλημα των αστέγων.
·
τόσο της συλλογής
και επεξεργασίας με ενιαία μεθοδολογία των σχετικών ποσοτικών και ποιοτικών στοιχείων σε Ενωσιακό επίπεδο,
·
όσο και της
άμεσης ενεργοποίησης δράσεων με τις οποίες η Ε.Ε. δύναται να συνδράμει τα κράτη μέλη στην αντιμετώπιση του προβλήματος
σε κάθε βαθμίδα διακυβέρνησης.
Στην απάντησή του ο κ. L. Andor, Επίτροπος για θέματα Απασχόλησης, Κοινωνικής Ένταξης και Κοινωνικών
Υποθέσεων αφού επισημαίνει την απουσία επίσημων στατιστικών της
Ε.Ε. σχετικά με τους αστέγους - καθώς οι ορισμοί και οι μέθοδοι συλλογής
στοιχείων των κρατών μελών διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους - και αναλαμβάνει τη δέσμευση για βελτίωση της
βάσης των γνώσεων και της παρακολούθησης του εν λόγω προβλήματος σε ευρωπαϊκό
επίπεδο, καταλήγει ότι «η Επιτροπή θα
επιδιώξει να προσδιορίσει μεθόδους και μέσα για να συνεχίσει τις εργασίες
αναφορικά με την έλλειψη στέγης και τον αποκλεισμό από τη στέγαση, όπου θα
συμπεριληφθεί η προώθηση κοινωνικών καινοτομιών με τεκμηριωμένο τρόπο,
πειραματισμών, καθώς και οι ανταλλαγές βέλτιστων πρακτικών, οι συμπράξεις και η
πιο αποτελεσματική χρήση της χρηματοδότησης εκ μέρους της ΕΕ για την
καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού».
Σε
αυτό το πλαίσιο ο Έλληνας Ευρωβουλευτής δήλωσε: «Οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης, η διόγκωση της ανεργίας και η αποδόμηση
του κράτους πρόνοιας έχουν δημιουργήσει μια «νέα γενιά» αστέγων εξαναγκάζοντας και εκατοντάδες οικογένειες,
πλέον, να αναζητήσουν τη διαβίωσή τους στη σκληρή πραγματικότητα του δρόμου
απειλούμενοι από μη αναστρέψιμη περιθωριοποίηση. Η ακολουθούμενη κυβερνητική
πολιτική αφού μετέτρεψε την ελληνική οικονομία σε «γραμμή παραγωγής» φτωχών, αφού
αποδυνάμωσε τις κοινωνικές δομές, «αδιαφόρησε» προκλητικά να αναζητήσει τρόπους
χρηματοδότησης της στήριξης των αστέγων μέσα από ευρωπαϊκά κονδύλια, με αποτέλεσμα να κληθεί ο Έλληνας πολίτης για
ακόμα μια φορά να επιδείξει αλληλεγγύη για τους συνανθρώπους μας που βρίσκονται
σε ανάγκη. Η πολιτεία έχει καθήκον να
υιοθετήσει δράσεις και να θέσει τις απαραίτητες «κόκκινες γραμμές» ώστε να
προλαμβάνονται τέτοια φαινόμενα. Άλλωστε πώς μπορούμε να ελπίζουμε στη σωτηρία
μιας χώρας όταν αφήνουμε να απαξιωθεί το έμψυχο δυναμικό της;»