Η εκλογή του Μαριάνο Ραχόι στην πρωθυπουργία της Ισπανίας, φάνταζε εξαρχής… λάθος. Διαδέχτηκε τον Χοσέ Θαπατέρο και τους Σοσιαλιστές, όχι επειδή οι συμπατριώτες του πίστεψαν ότι έχει όραμα για να αλλάξει τη χώρα, αλλά για να τιμωρήσουν το κόμμα του Φελίπε Γκονζάλεθ, το οποίο εφάρμοσε πολιτικές λιτότητας χωρίς προοπτική. Και επί ημερών του, ο δείκτης της ανεργίας αυξήθηκε σε επίπεδα… Ελλάδας.
Ο Ραχόι διαδέχτηκε στην ηγεσία του Λαϊκού Κόμματος τον Χοσέ Μαρία Αθνάρ, όταν ο πλέον προικισμένος Ισπανός πολιτικός των τελευταίων 15 ετών, πλήρωσε βαρύ εκλογικό τίμημα για την προσπάθειά του να αποκρύψει από τους συμπατριώτες του ότι πίσω από τη φονική επίθεση στο μετρό της Μαδρίτης, στις 11 Μαρτίου του 2004, βρισκόταν η Αλ Κάιντα.
Έκτοτε, ο Μαριάνο Ραχόι έχασε δυο φορές σε βουλευτικές εκλογές από τον Θαπατέρο. Άνετα και πανηγυρικά για τους Σοσιαλιστές. Σε πείσμα της λογικής, οι Ισπανοί Συντηρητικοί τον διατήρησαν στην ηγεσία τους. Δεν μπορεί ωστόσο κανείς να υποστηρίξει ότι… δικαιώθηκε με την εκλογή του, μιας και, για να θυμηθούμε παραφρασμένη την ιστορική ρήση του Ανδρέα Παπανδρέου, ακόμη και ο… θυρωρός της πολυκατοικίας του θα κατάφερνε να κερδίσει αυτές τις εκλογές. Και να γίνει πρωθυπουργός.
Χθες, ο Μαριάνο Ραχόι έκανε το πρώτο σημαντικό βήμα για να βαδίσει στα χνάρια του… Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος ξέχασε πολύ γρήγορα το «λεφτά υπάρχουν», και οδηγήθηκε στο άλλο άκρο, επιβάλλοντας, μέσω του Μνημονίου, μια δημοσιονομική πολιτική ακραίας λιτότητας.
Έτσι, ο Ισπανός νέος πρωθυπουργός ανακοίνωσε μια δέσμη σκληρών μέτρων, μεταξύ των οποίων υπάρχει και η αύξηση στον ΦΠΑ. Κάτι για το οποίο ο Μαριάνο Ραχόι είχε ρητώς δεσμευτεί προεκλογικά ότι δεν θα το έκανε. Μάλλον γι’ αυτό είναι και σχετικά εύκολο να προβλέψει κανείς την κατάληξη που θα έχει η πρωθυπουργία του Μαριάνο Ραχόι.
