Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

Η σπέκουλα της αγανάκτησης

Αποτελεί δικαίωμα του κάθε πολίτη να διαμαρτύρεται. Είναι δικαίωμά του όσο κι αν είναι κοινό μυστικό ότι, οι φραστικές επιθέσεις κατά των πολιτικών είναι καθοδηγούμενες. Οι ύβρεις βέβαια στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας, ασφαλώς και είναι καταδικαστέες, αλλά απ’ τη στιγμή που δεν υπήρξαν βιαιοπραγίες δεν χρειάζονταν οι συλλήψεις.

Όχι μόνο γιατί η Δημοκρατία δεν εφαρμόζεται με ποινές αλλά γιατί όσοι οργάνωσαν και μεθόδευσαν τις διαμαρτυρίες ήθελαν να προκαλέσουν. Προφανώς η επιδίωξή τους ήταν να συλληφθούν. Παρ’ όλα αυτά πιστεύουμε ότι οι υπερβολές δεν πρέπει να απαντώνται με υπερβολές. Όταν οι πολίτες δοκιμάζονται βλέποντας τη ζωή τους να αλλάζει δραματικά, τα δημόσια πρόσωπα οφείλουν να συμπεριφέρονται έτσι ώστε μη δίνουν τη δυνατότητα σε «κάποιους» να εκμεταλλεύονται την απογοήτευση και το θυμό του κόσμου.
Όσο κι αν διαφωνούμε με την «κατευθυνόμενη αγανάκτηση», άλλο τόσο διαφωνούμε με τις συλλήψεις. Ο κόσμος πρέπει να κατανοήσει τη θέση στην οποία έχουμε περιέλθει ως χώρα και να συναισθανθεί τι θα συμβεί σε όλους μας εφόσον δεν επιτευχθούν οι στόχοι της κυβέρνησης, με τους οποίους συμφώνησαν το ΠΑΣΟΚ, η Νέα Δημοκρατία και ο ΛΑΟΣ. Επιτρέψτε μας να αμφιβάλλουμε αν μέσα σε τέτοιες συνθήκες μπορούν να γίνουν κατανοητές οι επιπτώσεις στην περίπτωση που δεν αφήσουν την κυβέρνηση να βγάλει τα κάστανα απ’ τη φωτιά. Στο κάτω-κάτω γι αυτό την έβαλαν.