Αν ο Φρανσουά Ολάντ ήταν Έλληνας πολιτικός, η περιγραφή «ΑΑΑ» που συνοδεύει την αξιολόγηση της γαλλικής οικονομίας από τους διεθνείς Οίκους, θα ταίριαζε γάντι στην προσωπικότητά του. Έστω και παραφρασμένη: «Άχρωμος, Άοσμος, Ακατάλληλος».
Ο άλλοτε σύντροφος ζωής της Σεγκολέν Ρουαγιάλ δεν υπήρξε κάτι περισσότερο από υποψηφιότητα ανάγκης για το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Γαλλίας. Μια ανάγκη που προέκυψε από το πολιτικό «τσουρούφλισμα» του Ντομινίκ Στρος-Καν, και την αυταπόδεικτη πραγματικότητα ότι η Μαρτίν Ομπρί είναι… περισσότερο Αριστερή από όσο αντέχει η σημερινή Γαλλία, ώστε να απευθυνθεί σε ευρύτερα κοινά, και να κερδίσει.
Οι δημοσκοπήσεις όλων των προηγούμενων μηνών, έδιναν στον Φρανσουά Ολάντ ένα μεγάλο προβάδισμα απέναντι στον Νικολά Σαρκοζί. Και αποκάλυπταν ότι η γαλλική κοινωνία είναι τόσο «θυμωμένη» με τον σημερινό ένοικο του Ελιζέ, ώστε να ψήφιζε τον… κανένα για αντικαταστάτη του.
Κάθε δημοσκόπηση ωστόσο έδειχνε ότι η διαφορά ανάμεσα στον Ολάντ και τον Σαρκοζί, μειωνόταν. Αργά αλλά σταθερά, η τάση ήταν καθοδική. Με τις πλέον πρόσφατες μετρήσεις να περιγράφουν τη συρρίκνωσή της, και να υπονοούν ότι μέχρι την άνοιξη, ο σημερινός Πρόεδρος της Γαλλίας έχει σημαντικές πιθανότητες να ανατρέψει τα δεδομένα και να εξέλθει νικητής από μια αναμέτρηση έμπλεα συμβολισμών.
Αυτή η πραγματικότητα, δείχνει να έχει ανησυχητικές επιπτώσεις στην πολιτική ψυχολογία του Φρανσουά Ολάντ. Με αποτέλεσμα, σε πρόσφατη συνέντευξη που παραχώρησε στη γαλλική τηλεόραση, να αποκαλέσει «σιχαμερό τύπο» τον Νικολά Σαρκοζί. Προκαλώντας τις αντιδράσεις της γαλλικής Κεντροδεξιάς, και υποχρεώνοντας τη γαλλική κοινωνία να τον κοιτάξει… στραβά.
Με δεδομένη την προφανή υστέρηση του Φρανσουά Ολάντ σε ηγετικές ικανότητες και εκτόπισμα, αν διαισθανθεί ότι τα δεδομένα που μέχρι σήμερα τον ευνοούσαν, αλλάζουν, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να το διαχειριστεί. Και θα κάνει ό, τι περνάει από το χέρι του… για να χάσει.
