Αν η σημερινή είναι μια ακόμη D-Day για το ΠΑΣΟΚ, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στο επίκεντρο βρίσκεται η οικογένεια Παπανδρέου. Στην οποία, οι μνηστήρες της διαδοχής καταλογίζουν κληρονομική συμπεριφορά, με πρόθεση να διατηρηθεί ο έλεγχος του ΠΑΣΟΚ, περίπου ως… περιουσιακό στοιχείο.
Εξίσου προφανές είναι ότι στο στόχαστρο όλων βρίσκεται ο Γιώργος Παπανδρέου, λόγω της διάθεσης που δείχνει ο πρώην πρωθυπουργός να μην ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του, όπως θα προσδοκούσαν εκείνοι που επιθυμούν να τον διαδεχτούν. Γιατί, στην πραγματικότητα ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δείχνει ξεκάθαρα ότι… δεν βιάζεται να αποχωρήσει από την ηγεσία του Κινήματος και την ενεργό πολιτική. Μια διάθεση η οποία προκαλεί πολιτικό εκνευρισμό στους αυτοπροσδιοριζόμενους ως διαδόχους του, και μελλοντικούς ηγέτες του ΠΑΣΟΚ.
Ακόμη πιο πολύ και από τον Γιώργο Παπανδρέου όμως, στο μάτι του κυκλώνα βρίσκεται ο αδελφός του Νίκος, όπως φάνηκε και από τις αντιδράσεις που προκάλεσε η πρόσφατη δημόσια παρέμβασή του, για το ΠΑΣΟΚ και τη διαδοχή. Ο Νίκος Παπανδρέου, ο οποίος δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι περιβαλλόταν διαχρονικά από… μυστικισμό, αναφορικά με τον ρόλο του δίπλα στον αδελφό του, και την παρεμβατική δυνατότητά του για τη χάραξη της στρατηγικής του πρώην πρωθυπουργού.
Στην πραγματικότητα, ο Νίκος Παπανδρέου είναι ο Παπανδρέου τον οποίο φοβούνται περισσότερο από κάθε άλλον οι δελφίνοι της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Επειδή τον θεωρούν απρόβλεπτο, και χωρίς ιδιαίτερους ενδοιασμούς να χρησιμοποιήσει στη δημόσια ρητορική του, χαρακτηρισμούς που θα τους μείωναν, και ενδεχομένως θα τους συνόδευαν εφεξής δια βίου.
Ο Νίκος Παπανδρέου βέβαια, έχει και μια άλλη «επικινδυνότητα» για τους επίδοξους διαδόχους του αδελφού του. Ως κεντρικός πρωταγωνιστής του «συστήματος», γνωρίζει πολύ καλά το παρασκήνιο που προηγήθηκε στα χρόνια κατά τα οποία το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν στην αντιπολίτευση, αλλά και την περίοδο άσκησης της εξουσίας, μετά το 2009.
Ενδεχομένως δηλαδή, να έχει από ένα… αφήγημα για τον καθένα τους. Και εκείνος, σε αντίθεση με τον Γιώργο Παπανδρέου, δεν θα διστάσει να μιλήσει με ονόματα. Όπως είχε στοχοποιήσει κάποτε τον Κώστα Σημίτη, για το «θαμπό δαχτυλίδι».
