Απολύσεις στο δημόσιο. Απευθείας απολύσεις. Και μάλιστα, «στα τυφλά». Αυτό είναι το συμπέρασμα από τις αποφάσεις της κυβέρνησης Παπαδήμου αναφορικά με το πώς θα ικανοποιηθεί η απαίτηση της τρόικας για μείωση του λειτουργικού κόστους του δημοσίου τομέα, στον απόηχο της αποτυχίας του μέτρου της εργασιακής εφεδρείας.
Σε τακτικό επίπεδο, η ευθύνη θα διαχυθεί ανάμεσα στην κυβέρνηση, την Task Force του Χορστ Ράιχενμπαχ, τις ιδιωτικές εταιρείες που θα αναλάβουν την αξιολόγηση του ανθρώπινου δυναμικού του δημοσίου. Εδώ μάλιστα προκύπτει νέο θέμα, καθώς πολλές από τις εταιρείες αυτές έχουν «ανοικτούς λογαριασμούς» με το δημόσιο, λόγω οικονομικών οφειλών, ή διαγωνισμών στους οποίους συμμετείχαν, και δεν κατάφεραν να επικρατήσουν ως μειοδότες. Ποιος μπορεί λοιπόν να είναι σίγουρος ότι στους «ελέγχους» δεν θα υπεισέλθει το στοιχείο της υποκειμενικότητας; Για να μην πούμε… της αντεκδίκησης;
Όλα τα παραπάνω ωστόσο έχουν δευτερεύουσα σημασία μπροστά στο κεντρικό ερώτημα: Ποιοι θα είναι εκείνοι που θα βάλουν την υπογραφή τους κάτω από τις υπουργικές αποφάσεις για τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων; Θα είναι ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, δηλαδή ένας τεχνοκράτης που ανέλαβε ένα δύσκολο εθνικό καθήκον, όταν κανείς δεν επιθυμούσε να βρεθεί στη θέση του; Θα είναι οι αρμόδιοι υπουργοί Δημήτρης Ρέππας και Τάσος Γιαννίτσης, δηλαδή δυο επιφανή στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τόσο του «παπανδρεϊκού» όσο και του «εκσυγχρονιστικού»;
Θα είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως αντιπρόεδρος και Υπουργός Οικονομικών, δηλαδή ο επικρατέστερος δελφίνος για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, που κάθε άλλο παρά θα ήθελε να… λεκιάσει το βιογραφικό του, με τη «σφαγή» δημοσίων υπαλλήλων;
Θα επιδιωχθεί οι αποφάσεις να έχουν τις υπογραφές σύσσωμου του υπουργικού συμβουλίου, προκειμένου να μπουν στο κάδρο της κοινωνικής απαξίας, η Νέα Δημοκρατία και ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός, παρόλο που είναι τα δυο κόμματα τα οποία λειτουργούν ως αντίβαρο στις αντιλαϊκές πολιτικές που προωθούνται;
Τα ερωτήματα πολλά, και οι απορίες ακόμη περισσότερες. Το βέβαιο είναι ότι το πολιτικό κόστος από τις απευθείας απολύσεις στο δημόσιο, μπορεί να λειτουργήσει ως μεγάλος επιταχυντής για τις πολιτικές εξελίξεις. Από το να οδηγήσει μια κυβέρνηση σε πτώση, μέχρι να υπονομεύσει το προσωπικό πολιτικό μέλλον όσων… εμπλακούν.
