ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Καμία εξουσία δεν διαθέτει… ισόβια χαρακτηριστικά. Όποιος ηγέτης είχε ιστορικά την ψευδαίσθηση ότι θα μπορούσε να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία, απέναντι στη θέληση της κοινωνίας που εκπροσωπεί, αλλά και κόντρα στην κοινωνική, πολιτική και εθνική πραγματικότητα της εποχής του, είχε οδυνηρό τέλος.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν εμπίπτει στην κατηγορία αυτών των ηγετών. Γι’ αυτό και προκαλεί απορία η συντονισμένη προσπάθεια να διαμορφωθούν συνθήκες αποσύνθεσης στο εσωτερικό της Ρωσίας, με αφορμή τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, και τις καταγγελίες της αντιπολίτευσης, δηλαδή των απογόνων του ΚΚΣΕ για… νοθεία. Το γέλιο που ακούγεται βαρύ, είναι της Ιστορίας, αλλά να το προσπεράσουμε.
Το θέμα πήρε διαστάσεις από τη στιγμή που ασχολήθηκε με τη «νοθεία», για δεύτερη συνεχόμενη μέρα, η Χίλαρι Κλίντον. Η επικεφαλής του State Department, που ανέχτηκε την προσωπική ντροπή, για να έχει μια μέρα στο μέλλον την ευκαιρία να περάσει το κατώφλι του Λευκού Οίκου ως η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος. Μια φιλοδοξία που σκορπίστηκε στον άνεμο, λόγω του πολιτικού τυφώνα που ονομάζεται Μπαράκ Ομπάμα.
Η Χίλαρι λοιπόν υπονοεί νοθεία. Δεν φτάνει βέβαια και στο αμέσως επόμενο συμπέρασμα: Ότι δηλαδή, αδικήθηκε το… άλλοτε πανίσχυρο Κομμουνιστικό Κόμμα, προφανώς για να μην ταράξει τη μεταθανάτια γαλήνη του Γερουσιαστή ΜακΚάρθι.
Ο Πούτιν από την πλευρά του, που κατέβασε στους δρόμους αστυνομία και στρατό, παραδέχτηκε ότι κάθε ηγέτης που ασκεί εξουσία φθείρεται. Και η φθορά καταγράφεται στις κάλπες. Κάποιοι, περισσότερο υποψιασμένοι, θα έλεγαν ότι από την εξέλιξη των βουλευτικών εκλογών, ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει την ευκαιρία να «τελειώνει» με τον Ντιμίτρι Μεντβέντεφ, ο οποίος ηγήθηκε των συνδυασμών του κόμματος «Ενωμένη Ρωσία». Να του χρεώσει την ήττα, και μετά την επικείμενη επανεκλογή του στο Κρεμλίνο, να μην διορίσει τον Μεντβέντεφ πρωθυπουργό, όπως προβλέπει η συμφωνία των δυο ηγετών.
Ας επανέλθουμε όμως στον πολιτικό χειρισμό των εξελίξεων από πλευράς Ουάσινγκτον. Η επιμονή στο «κούρεμα» της ηγετικής εικόνας του Βλαντιμίρ Πούτιν, δείχνει ότι και αυτή ακόμη η πανίσχυρη διπλωματία των ΗΠΑ, αδυνατεί να ανανεωθεί με τους ρυθμούς που επιβάλλει η εποχή. Προκειμένου να συνεχίσει να καθορίζει τις εξελίξεις, αντί να τις παρακολουθεί.
Αυτό που… κάνει ό, τι δεν καταλαβαίνει ο Λευκός Οίκος, είναι ότι ο Πούτιν δεν είναι… Γκορμπατσόφ. Ήρθε για να μείνει. Όχι για να αποχωρήσει «τσαλακωμένος», με… Νόμπελ Ειρήνης, και open card για να διαφημίζει τσάντες πολυτελών οίκων μόδας.
