ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΖΕΡΒΟΣ
Η ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, είχε στοιχεία «ατζέντας μέλλοντος». Όχι απλά και μόνο για την Ελλάδα, αλλά για μια Ελλάδα ενεργό και πρωταγωνιστικό μέλος, σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση με όραμα πολιτικής και κοινωνικής ενοποίησης.
Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κινήθηκε σε δυο κυρίως διαδρομές επιχειρήματος. Από τη μια, στάθηκε με έμφαση στην ανάγκη περισσότερης έμπνευσης και… συσχέτισης με τον ρεαλισμό και την πραγματικότητα, για τις πολιτικές που εφαρμόζονται, προκειμένου να αποτραπεί η κοινωνική ασφυξία για την Ελλάδα και τις υπόλοιπες… μη προνομιούχες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Απ’ την άλλη, επανέφερε στην ατζέντα της καθημερινότητας, την πάλη των ιδεολογιών. Και έβαλε τον κοινωνικό φιλελευθερισμό, στον οποίο ο ίδιος πιστεύει βαθιά, και πρεσβεύει με θέρμη, απέναντι στον σοσιαλισμό και τον νεοφιλελευθερισμό. Δηλαδή, δυο πολιτικές θεωρίες που βρήκαν πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθούν και να εφαρμοστούν στην πράξη τα προηγούμενα χρόνια, με τα γνωστά, τραγικά αποτελέσματα. Για την Ευρώπη και την Ελλάδα, για την οικονομία, αλλά και την κοινωνία.
Η «χάρτα του μέλλοντος», που παρουσίασε ο Αντώνης Σαμαράς με την ομιλία του στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, αποτελεί πρωτογενές υλικό αφύπνισης και πρόσκλησης σε άμεση δράση. Το ακροατήριο του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας άλλωστε, που κρατάει στα χέρια του τις τύχες της Ευρώπης, ασκώντας την εξουσία στις περισσότερες χώρες της Ένωσης, δυσκολεύτηκε να μην αναγνωρίσει το δίκιο του Αντώνη Σαμαρά.
Το πραγματικά κρίσιμο θέμα βέβαια είναι να προχωρήσουμε και στο επόμενο, απόλυτα αναγκαίο στάδιο: Να υπάρξει μια πανστρατιά αφύπνισης σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μια «επανάσταση των λαών», απέναντι στη μονολιθική προσέγγιση των ηγεσιών τους.
