Το περιεχόμενό του αποτελεί “μνημείο” αποτυχίας της ακολουθούμενης πολιτικής, την πιο τρανή απόδειξη ότι οι δυσβάσταχτες θυσίες του ελληνικού λαού δεν έχουν πιάσει τόπο. Οι άνθρωποι δυστυχούν και οι αριθμοί δεν ευημερούν.
Η εφαρμογή του συνιστά “βραδυφλεγή βόμβα” στα όποια κοινωνικά θεμέλια απέμειναν, “στρώνοντας το χαλί” για το ξεπούλημα κερδοφόρων κρατικών επιχειρήσεων.
Με “άλλοθι” το εκβιαστικό δίλημμα για την καταβολή της 6ης δόσης, η “δοσολογία” της καταστροφικής συνταγής της ακραίας λιτότητας αυξάνεται ξεπερνώντας κάθε “κόκκινη γραμμή”. Η ύφεση ανακυκλώνεται διαμορφώνοντας συνθήκες ενός γενικευμένου “κραχ”. Η κοινωνία καταδικάζεται σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και η πραγματική οικονομία στην οριστική πτώχευση.
Οι εμπνευστές του αλλά και οι κάθε λογής “τοποτηρητές” των συμφερόντων των δανειστών μας δεν (προ)υπολογίζουν την κοινωνική πραγματικότητα. Αγνοούν τις ουρές των ανέργων στον ΟΑΕΔ που αυξάνονται δραματικά αγγίζοντας πλέον το 1.400.000, τα χιλιάδες “λουκέτα” μικρομεσαίων επιχειρήσεων στην αγορά που γίνονται καθημερινό φαινόμενο, τα 2/5 των Ελλήνων που βρίσκονται στα όρια της εξαθλίωσης καθώς και τα δεκάδες “συσσίτια” που στήνονται σε κάθε πόλη...
Η κοινωνική αδικία ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Τα φυσικά πρόσωπα αναγκάζονται να πληρώσουν 10.2 δις € και τα ΝΠΙΔ μόλις κάτι περισσότερο από 2 δις € ενώ το 62% των επιβαλλόμενων φόρων είναι έμμεσοι. Ο πληθωρισμός επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τον οικογενειακό προϋπολογισμό των νοικοκυριών που βλέπουν τα αγαθά πρώτης ανάγκης να γίνονται πολυτέλεια.
Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, τα νόμιμα και μόνιμα φορολογικά υποζύγια, καλούνται για μια ακόμη χρονιά να σηκώσουν στις πλάτες τους τα δημοσιονομικά βάρη. Οι φοροεπιδρομές, τα “χαράτσια”, οι κεφαλικοί φόροι αλλά και οι νέες “φορο-εφευρέσεις” προκαλούν ένα πρωτοφανές “κούρεμα” του βιοτικού μας επιπέδου στερώντας από τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών κάθε δικαίωμα στην αξιοπρέπεια.
Η φοροδοτική ικανότητα των εργαζομένων εξαντλείται αλλά η “λίστα” με τους μεγαλοφοροφυγάδες “κιτρινίζει” στα υπουργικά συρτάρια και η δημοσιοποίηση των καταθέσεων στην Ελβετία φαίνεται πως “χάθηκε στο δρόμο”...
ΕΛΠΕ, ΔΕΠΑ, ΛΑΡΚΟ και “Κρατικά Λαχεία” παρά την αυξημένη κερδοφορία τους, την τεράστια αναπτυξιακή και κοινωνική τους διάσταση “βγαίνουν στο σφυρί” κυριολεκτικά “για ένα κομμάτι ψωμί”.
Το νέο “φτωχολόγιο” και η “εφεδρεία”-απόλυση χρήσιμων και απαραίτητων εργαζόμενων στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα προβάλλονται υποκριτικά ως αναγκαίες λύσεις όταν μόνο το 2010 οι “απόρρητες δαπάνες” ανήλθαν σε 117 εκ.€ (από 57 που είχαν προϋπολογιστεί).
Με “όχημα” το πρωτογενές πλεόνασμα, το “κοινωνικό έλλειμμα” διογκώνεται επικίνδυνα και ο “κοινωνικός προϋπολογισμός” εκμηδενίζεται. Το κράτος πρόνοιας αποδομείται, τα Ασφαλιστικά Ταμεία καταρρέουν, η δημόσια υγεία μπαίνει στην “κλίνη του προκρούστη” και η παιδεία μας απαξιώνεται, την ώρα που το 52% των συνολικών κρατικών δαπανών κατεύθυνεται στην αποπληρωμή των ληστρικών τόκων και χρεολυσίων.
Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων “πετσοκόβεται” και τα κονδύλια από ΕΣΠΑ “λιμνάζουν” υπονομεύοντας κάθε προοπτική ανάπτυξης.
ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ
Η κοινωνία δεν αντέχει άλλους φόρους, δεν αντέχει άλλες περικοπές, δεν αντέχει άλλους “κατοχικούς” Προϋπολογισμούς...δεν αντέχει άλλο τα “νούμερα” των αγορών...
Όλοι μαζί οι εργαζόμενοι, ενωμένοι και αποφασισμένοι, πρέπει να απορρίψουμε κάθε λογική υποτέλειας και να διεκδικήσουμε δυναμικά το δρόμο προς την ανάπτυξη μέσα από την κοινωνική συνοχή, την εργασιακή ειρήνη και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
