ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ
Το… πόσο κακό έκανε ο Κίπλινγκ στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους με το «Αν», μονάχα η εξέλιξη των κοινωνιών μπορούσε να το αποδείξει τόσο έμπρακτα και κατηγορηματικά. Η αμφιβολία που ενυπάρχει στη ζωή μας, στην καθημερινότητά μας, στον τρόπο που σκεφτόμαστε και συμπεριφερόμαστε, εξελίχτηκε σε αναπόσπαστο στοιχείο της προόδου και του μέλλοντος.
Ένα τέτοιο «αν», προκύπτει μετά την πρόσφατη ομιλία του Ευάγγελου Βενιζέλου περί της λήψης ή μη νέων δημοσιονομικών μέτρων, ως η… βαλβίδα ασφαλείας που θα ξεκλειδώσει τον χρόνο διεξαγωγής των πρόωρων εκλογών. Τερματίζοντας τον βίο της κυβέρνησης Παπαδήμου.
Σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και Υπουργό Οικονομικών, δεν προκύπτει η αναγκαιότητα λήψης νέων μέτρων… αν φέρουν αποτελέσματα αυτά που έχουν ήδη ψηφιστεί και εφαρμόζονται.
Η πολύ πρόσφατη εμπειρία βέβαια, μας δίδαξε ότι τα μέτρα αυτά, όπως ακριβώς συνέβη με τα προηγούμενα, αλλά και με τα… προ-προηγούμενα, δεν έχουν ουσιαστικά αποτελέσματα. Ή τουλάχιστον, δεν έχουν τα αποτελέσματα που προσδοκούν οι εμπνευστές τους. Γι’ αυτό άλλωστε και προκύπτει διαρκώς η ανάγκη για νέα μέτρα.
Το «αν» που καρφίτσωσε στην εθνική ατζέντα ο Ευάγγελος Βενιζέλος λοιπόν, σχετίζεται άμεσα με την επιτάχυνση των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων. Γιατί, αν υπάρξουν νέα μέτρα, πολύ δύσκολα οι πολίτες θα καταφέρουν να συγκρατήσουν την οργή τους. Κάτι που θα συνεπάγεται ότι οι κάλπες θα αποτελούν μονόδρομο.
