Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Φαντάζομαι ότι έχει υποπέσει στην αντίληψή σας πως το προπαγανδιστικό επιχείρημα υπέρ της παραμονής των ίδιων υπουργών στις ίδιες θέσεις, ως εάν να μην άλλαξε τίποτε και τίποτε να μην συνέβη, συνοψίζεται στην ανάγκη να μην υπάρξουν αλλαγές που θα απαιτούσαν ενημερώσεις των καινούργιων, λόγω των πιεστικών αλλαγών.
Το ακούσαμε να προτάσσεται χθες, στην πρωινή εκπομπή του Mega, από τον (επίσης αμετακίνητο και απαραίτητο) υπουργό Δικαιοσύνης, Μιλτιάδη Παπαϊωάννου.
Τι πιο φυσιολογικό! Όσο φυσιολογικά είναι και τα αποτελέσματα των πρώτων δημοσκοπήσεων, που, προσφέροντας σχεδόν σταλινικά ποσοστά στον νέο πρωθυπουργό, αποδεικνύουν ότι η εγχείρηση της λοβοτομής είναι αυτή στην οποία κατ’ εξοχήν επιδίδεται με επιτυχία το πολιτικό σύστημα, που διαρκώς επιβιώνει μεταλλασσόμενο.
Υποβάλλεις μια ερώτηση, παίρνεις μια απάντηση και – ω του θαύματος! – εξαφανίζονται τα χαράτσια, τα εγκληματικά λάθη, οι ύποπτες καθυστερήσεις, οι εμπλοκές, η κάθε λογής προπαγάνδα.
Υποβάλλεις άλλη μια ερώτηση περί του πολυπληθούς, πλην όμως σχεδόν ίδιου και απαράλλαχτου κυβερνητικού σχήματος, παίρνεις άλλη μια απάντηση και – ξανά μανά ω του θαύματος! – καταλήγεις πως όλοι είναι ενημερωμένοι και πανέτοιμοι για το καινούργιο ξεκίνημα.
Κι’ αν δυσκολέψουν λίγο τα πράγματα – στις ερωτήσεις, εννοώ – πετάς και μια ακόμη δικαιολογία: Ναι, ξέρετε, υπήρχαν και θέματα ισορροπίας μεταξύ των κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού, οπότε ορθώς βρέθηκε το υπουργείο Άμυνας με τετραμελή ηγεσία.
Τι είπε ο κ. Παπαϊωάννου; Μα πως αφού η Ν.Δ. «πήρε» τον υπουργό Άμυνας, δεν μπορούσε το ΠΑΣΟΚ να μην έχει κάποιον στο Άμυνας - γιατί παρακαλώ; - και έλαβε κι’ αυτό έναν αναπληρωτή (βολεύτηκε έτσι και ο Ραγκούσης), αλλά και ο ΛΑΟΣ ήθελε παρουσία στο Άμυνας - και ξανά: Γιατί παρακαλώ; - οπότε πήρε κι’ αυτός έναν αναπληρωτή υπουργό.
Βέβαια, έμεινε και ο υφυπουργός (από το ΠΑΣΟΚ). Επ’ αυτού απεφεύχθη η απάντηση. Τι να έλεγε ο κ. Παπαϊωάννου; Πως ένας αναπληρωτής συν έναν υφυπουργό, μας κάνουν έναν... υπουργό;
Όταν τέτοια πράγματα περί ισορροπιών κομματικών την ώρα που καταρρέει η χώρα λέγονται με τόσο φυσιολογικό τρόπο, καθίσταται σαφές πως – όσες δημοσκοπήσεις και αν γίνουν – ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΕ!
Και όταν αναλαμβάνεις πρωθυπουργός προκειμένου να πετύχεις την σωτηρία της χώρας και δέχεσαι ένα τόσο πολυπληθές σχήμα – με γραφεία, αποσπάσεις, φρουρούς αστυνομικούς, αυτοκίνητα υπουργικά – τότε έχεις εκ των προτέρων αποδεχθεί πως δεν είσαι λύση σωτηρίας, αλλά προϊόν αναγκαστικού και εξαναγκασμένου συμβιβασμού.
Το υπουργείο Άμυνας είναι το μόνο που μπορεί να λειτουργήσει με έναν και μόνο υπουργό, άντε και έναν υφυπουργό. Τα δόγματα είναι συγκεκριμένα και δεν αλλάζουν, ενώ όλη τη δουλειά την κάνουν οι αρχηγοί των Επιτελείων – οι οποίοι, βέβαια, μετά την καρατόμηση των προηγουμένων από τον αποχωρήσαντα κ. Μπεγλίτη στο πλαίσιο ενός πολιτικού πραξικοπήματος, είναι καινούργιοι και ανενημέρωτοι.
Οπότε, πλάκωσαν οι πολέμαρχοι του πολιτικού προσωπικού και… η πατρίς εσώθη!
Το υπουργείο Άμυνας είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα της γελοιότητας και των παζαριών που έγιναν, καθώς όλα τα κόμματα ήθελαν ένα κομματάκι από την πίτα του (την πελατειακή, βεβαίως).
Σιγά μην έτρεχαν να πάρουν, για παράδειγμα, ένα κομματάκι από τον τομέα που ασχολείται με την ανάπτυξη και τις επενδύσεις!
Αλλά ας επιστρέψω στην αρχική μου σκέψη. Υποτίθεται, λοιπόν, ότι οι υπουργοί παρέμειναν στις θέσεις τους – αν και αποτυχημένοι, όπως αποδείχθηκε – διότι αυτοί γνωρίζουν τα θέματα, ξέρουν τι πρέπει να κάνουν και δεν υπάρχει χρόνος να ενημερωθούν οι επόμενοι.
Αμ δε! Πληροφορηθήκαμε χθες πως ο υπουργός των Οικονομικών (μη λέμε ονόματα, ο ίδιος είναι μαζί με όλο το επιτυχημένο επιτελείο του) έστειλε επιστολές προς όλους τους υπουργούς, όπου καταγράφονται οι προτεραιότητες των τομέων τους, όπως αυτές «απορρέουν από το αναθεωρημένο πρόγραμμα στήριξης, τις προαπαιτούμενες για την καταβολή της έκτης δόσης ενέργειες και τους εφαρμοστικούς νόμους, προκειμένου να διευκολυνθεί η σύνταξη των Προγραμματικών Δηλώσεων και η άμεση ενεργοποίηση της Κυβέρνησης».
Πληροφορηθήκαμε επίσης πως αντίγραφα των επιστολών αυτών κοινοποιήθηκαν στον πρωθυπουργό κ. Λουκά Παπαδήμο.
Οπότε… δέσαμε! Η αποστολή των επιστολών δεν καταρρίπτει απλώς το επιχείρημα περί επαφής με τα προβλήματα και συναίσθησης των υπουργικών υποχρεώσεων λόγω συνεχούς παραμονής στο ίδιο πόστο – αν κάτι το γνωρίζεις καλά, δεν χρειάζεται να σου το υπενθυμίσουν – αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη που ο πρωθυπουργός, ως καινουργιοφερμένος στη χώρα, οφείλει να πληροφορηθεί.
Λαμπροί επιστολογράφοι
Τι είναι αυτό; Μας πως τα τελευταία δύο χρόνια πρωθυπουργός (ο πρώην), υπουργοί και βουλευτές δεν κάνουν άλλη δουλειά από το να γράφουν γράμματα ο ένας στον άλλον.
Κορυφαία στιγμή της επιστολογραφίας ζήσαμε στις 27 του περασμένου Ιουλίου, όταν ο κ. Παπανδρέου είχε αισθανθεί την ανάγκη και πάλι να ενημερώσει με επιστολές τους (ίδιους) υπουργούς σχετικά με τις προτεραιότητές τους και με… χρονοδιάγραμμα ως το τέλος Αυγούστου!
Εκείνες οι επιστολές αναφέρονταν σε μία προς μία τις… προτεραιότητες (του Ιουλίου, δηλαδή μετά τις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου) όλων των υπουργείων.
Έτσι, το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης (όπου, θυμίζω, το «επιτυχημένο» επιτελείο παρέμεινε ολόκληρο), όφειλε, για παράδειγμα, να προχωρήσει τις συγχωνεύσεις των διαφόρων οργανισμών.
Το υπουργείο των Εσωτερικών, όφειλε να ετοιμάσει το θεσμικό πλαίσιο για την διενέργεια των δημοψηφισμάτων, την αλλαγή του τρόπου ελέγχου του «Πόθεν Έσχες» και το πρόγραμμα εξυγίανσης των ΟΤΑ.
Με αυτήν ακριβώς τη σειρά – οπότε ορθώς αισθάνεται αδικημένος ο κ. Καστανίδης για τα δημοψηφίσματα, αυτός απλώς ήταν his master’s voice. Και έφυγε μαζί με την φωνή του αφεντικού του…
Η επιστολή (του Ιουλίου, για να μην ξεχνιόμαστε) προς το υπουργείο των Οικονομικών περιλάμβανε: Θέσεις της κυβέρνησης για τον εθνικό διάλογο για το νέο φορολογικό σύστημα. Σχέδιο δράσης για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές. Σχέδιο για την αναδιοργάνωση των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, συμπεριλαμβανομένης και της προσφυγής σε outsourcing. Σχέδιο δράσης για την πάταξη της λαθρεμπορίας καυσίμων.
Τόσα πολλά σχέδια για τον κ. Βενιζέλο που τώρα υπενθυμίζει στους άλλους (τους ίδιους) τις υποχρεώσεις τους!
Η επιστολή προς το υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας (λέμε τώρα), αφορούσε στα: Σχέδιο επιτάχυνσης και αναμόρφωσης του ΕΣΠΑ, με βάση και τις σχετικές διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε. Σχέδιο νόμου για άρση των εμποδίων για την επιχειρηματικότητα. Ναυτική πολιτική (σε συνεργασία με υπουργείο Εθνικής Άμυνας) – φαίνεται πως γι’ αυτό αποκτήσαμε τώρα τέσσερις υπουργούς στο Άμυνας, για να υπάρχει κάποιος να συνεργάζεται με τον Άδωνι!
Η επιστολή (του Ιουλίου) για το Περιβάλλοντος αναφερόταν σε: Επιτάχυνση αδειοδοτήσεων (με έμφαση στις επενδύσεις Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας) με δραστική μείωση του όγκου των φακέλων που εκκρεμούν προς έγκριση. Ολοκλήρωση σχεδίου νόμου για την αλλαγή των διαδικασιών περιβαλλοντικής αδειοδότησης. Οριστικό σχέδιο ρύθμισης για τα αυθαίρετα. Ολοκλήρωση σχεδίου νόμου για αλλαγή τρόπου έκδοσης οικοδομικών αδειών. Σχέδιο για τον ΧΥΤΥ Κερατέα.
Για το υπουργείο Παιδείας: Προώθηση μεταρρύθμισης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Σχέδιο για ομαλή έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Συμπεράσματα από το πιλοτικό πρόγραμμα εισαγωγής του ηλεκτρονικού βιβλίου στα σχολεία!
Τέτοια πράγματα! Τα αποτελέσματα τα γνωρίζετε: Τα παιδιά εξακολουθούν να πηγαίνουν στο σχολείο χωρίς βιβλία.
Για το υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων: Αντιμετώπιση εμπλοκών στην προώθηση των πέντε μεγάλων αυτοκινητόδρομων. Εφαρμογή του σχεδίου για την εξυγίανση των συγκοινωνιακών φορέων.
Προφανώς, οι συγκοινωνιακοί φορείς έχουν ήδη εξυγιανθεί από τα τέλη Αυγούστου, επομένως δεν χρειάζεται να ασχολούμεθα.
Για το υπουργείο Εργασίας: Νέο ολοκληρωμένο πρόγραμμα κατά της ανεργίας σε συνδυασμό με κατάρτιση/ εκπαίδευση όλων των μορφών. Ολοκλήρωση των διαδικασιών για Ηλεκτρονική Συνταγογράφηση. Εφαρμογή σχεδίου για εισφοροδιαφυγή - αντιμετώπιση της περίπτωσης των μεγάλων οφειλετών. Αποτελεσματική διαχείριση των παρανόμως εγκατεστημένων στην Ελλάδα (screening), σε συνεργασία με τα Υπουργεία Προστασίας του Πολίτη, Εσωτερικών και Υγείας.
Να υποθέσουμε πως όλα αυτά επίσης έχουν γίνει και επομένως γι’ αυτό και το επιτελείο στο συγκεκριμένο υπουργείο παρέμεινε μετά πολλών επαίνων στη θέση του.
Για το υπουργείο Υγείας: Προώθηση της μεταρρύθμισης για το σύστημα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Υλοποίηση της λίστας φαρμάκων και περαιτέρω μείωση των τιμών. Σχέδιο για την αύξηση χρήσης των γενόσημων φαρμάκων στα νοσοκομεία. Οριστικό σχέδιο για τις συνενώσεις νοσοκομείων. Σχέδιο δράσης για μείωση της λίστας αναμονής στον ΟΚΑΝΑ.
Αν ρωτήσεις σήμερα τον υπουργό (ο ίδιος μαζί με το επιτελείο του με μικρή… ψυχιατρική βοήθεια), θα σου πει πως όλα αυτά έχουν ήδη γίνει. Και μάλιστα ότι έχουν ήδη αποδώσει!
Για το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης: Πλάνο αναδιάρθρωσης της αγροτικής παραγωγής και αλλαγής του αγροτικού ισοζυγίου. Ριζική απλοποίηση της αδειοδότησης αγροτικών - κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων. Χρήση αξιοποίησης της γεωργικής γης. Σχέδιο για ίδρυση σχολής για αγροτικά στελέχη.
Και εδώ, ο υπουργός έμεινε ο ίδιος, αφού όλα προφανώς έχουν επίσης ήδη πραγματοποιηθεί. Άλλωστε, στις περισσότερες περιπτώσεις, ο κ. Παπανδρέου τους επέτρεψε να μείνουν στα σχέδια, δεν τους έλεγε και να τα υλοποιήσουν!
Το υπουργείο Δικαιοσύνης δεν είχε να κάνει και σπουδαίες δουλειές – μια κατάθεση σχεδίου νόμου για fast track για μεγάλες υποθέσεις δημοσίου ενδιαφέροντος. Το δε υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (που επίσης έμεινε στη θέση του) είχε κάποιες δουλειές να κάνει, αλλά δεν ήσαν και τόσο σημαντικές μπροστά στην ανάγκη νέων παραγγελιών για δακρυγόνα: Εφαρμογή σχεδίου για το Κέντρο της Αθήνας. Προώθηση κέντρων υποδοχής μεταναστών. Αποτελεσματική διαχείριση των παρανόμως εγκατεστημένων στην Ελλάδα (screening), σε συνεργασία με τα Υπουργεία Εργασίας, Εσωτερικών και Υγείας. Βελτίωση λειτουργίας συστήματος ασύλου.
Το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού είχε (τον Ιούλιο) ως προτεραιότητες την εφαρμογή του σχεδίου για την εξυγίανση του ποδοσφαίρου και την εξέταση της σκοπιμότητας τροποποίησης του νόμου για τα κρουαζιερόπλοια (σε συνεργασία με τα Υπουργεία Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας) – αυτές οι συνεργασίες είναι ό,τι το καλύτερο.
Τέλος, το υπουργείο Επικρατείας είχε αναλάβει το Σχέδιο αναδιοργάνωσης της κρατικής ραδιοτηλεόρασης και το Σχέδιο για το νέο νομικό πλαίσιο για τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Όπως θα διαπιστώσατε, η πλειοψηφία των υπουργείων που είχαν κάποιες δουλειές να κάνουν διατήρησαν τις ικανότατες ηγεσίες τους.
Ικανότατες, αλλά κάπως… ξεχασιάρικες! Γι’ αυτό και χθες έλαβαν και νέες επιστολές. Κοντεύει να βγει ο Νοέμβριος, αλλάξαμε (λέμε τώρα) κυβέρνηση, αλλά οι επιστολές παραμένουν το κύριο όργανο άσκησης πολιτικής.
Πρακτική με παρελθόν
Στις 20 Σεπτεμβρίου, είχαμε κι’ άλλες επιστολές. Ο κ. Ρέππας έγραψε γράμματα στους συναδέλφους του υπουργούς, με τα οποία τους ζητούσε να προχωρήσουν άμεσα στην κατά 30% μείωση όλων των οργανικών μονάδων των υπουργείων και των εποπτευόμενων από αυτά οργανισμών, «στο πλαίσιο του νέου επιτελικού κράτους».
Η επιστολογραφία έχει και «βαθύτερο» παρελθόν: Τον Σεπτέμβριο του 2010 (προσοχή, Σεπτέμβριος 2010), αμέσως μετά από εκείνον τον ανασχηματισμό που ανακοινώθηκε ξημερώματα, ο τότε υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, είχε, ενόψει της (τότε) έλευσης της τρόικας, στείλει στους υπουργούς δύο επιστολές σχετικά με την ανάγκη να μεριμνήσουν για τις υποχρεώσεις τους.
Το γεγονός είχε τότε διαφημιστεί ως… «Ομάδα Κρούσης Α΄ από τον Γιώργο», μαζί με τα εγκαίνια του νέου «στρατηγείου» πολιτικού σχεδιασμού και επικοινωνίας, με πρεμιέρα στον χώρο του «νέου στρατηγείου» στο υπουργείο των Εσωτερικών, όπου έγιναν και οι σχετικές ανακατασκευές δύο ορόφων!
Είχε επίσης διαφημιστεί και ως «ισχυρή τρόικα» υπό τον ΓΑΠ, με Ραγκούση, Παπακωνσταντίνου, Χρυσοχοΐδη – οι οποίοι, πλην ΓΑΠ, κρίθηκε από τον νέο πρωθυπουργό πως πρέπει να παραμείνουν στις θέσεις τους.
Τον Αύγουστο του 2011, η μανία επιστολογραφίας έλαβε ευρωπαϊκές διαστάσεις. Παπανδρέου και Μπαρόζο άρχισαν να ανταλλάσσουν επιστολές με θέμα την… θεσμική αναβάθμιση της ΕΕ!
Δηλαδή, για να μην τρελαθούμε: Είχαν ληφθεί οι αποφάσεις της 21ης Ιουλίου, δεν είχε γίνει τίποτε προς εφαρμογή τους και τον Αύγουστο συζητούσαν για το μέλλον της ΕΕ!
Νωρίτερα, τον Ιούνιο, 16 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ζητούσαν με επιστολή τους… ενημέρωση για το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα που θα ψήφιζαν, ενώ τον Μάρτιο του 2011 ο κ. Παπακωνσταντίνου έστελνε επιστολές προς τις τράπεζες, προκειμένου να τον πληροφορήσουν (δεν ήξερε ο άνθρωπος και ήθελε να μάθει) πώς αξιοποίησαν και αξιοποιούν τις κρατικές ενισχύσεις και εγγυήσεις.
Ήταν (τον Μάρτιο) περίοδος πυρετώδους επιστολογραφίας. Οπότε, ο κ. Παπακωνσταντίνου έστειλε επιστολές σε Ν.Δ., ΚΚΕ και ΣΥΝ, προκειμένου να λάβουν μέρος στον διάλογο για τη σύνταξη του Μεσοπρόθεσμου Σχεδίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής.
Ανάλογες επιστολές είχε ξαναστείλει ένα μήνα πριν, τον Φεβρουάριο του 2011.
Τον δε Δεκέμβριο του 2010, ο κ. Παπακωνσταντίνου είχε στείλει επιστολές στις διοικήσεις των ΔΕΚΟ (και των εισηγμένων), με τις οποίες τις καλούσε να εξετάσουν το ενδεχόμενο προσαρμογής των μισθών και του λειτουργικού τους κόστους.
Φυσικά, είχαμε και άλλες επιστολές βουλευτών – υπέρ ή κατά των μέτρων, για… ρύθμιση και έλεγχο των διεθνών οίκων αξιολόγησης (επί του θέματος είχε στείλει επιστολές προς τους Ευρωπαίους αξιωματούχους και ο κ. Παπακωνσταντίνου), για τις αποζημιώσεις από την Ζήμενς.
Χθες, πληροφορηθήκαμε πομπωδώς πως ο κ. Βενιζέλος έστειλε κι’ αυτός – μετά τον πρώην πρωθυπουργό και τον προκάτοχό του στο υπουργείο – επιστολές στους υπουργούς με καταγεγραμμένες τις υποχρεώσεις τους.
Και πως κοινοποίησε τις επιστολές στον πρωθυπουργό, ώστε να γνωρίζει κι’ αυτός, όταν θα έλθει η ώρα να τους κάνει… νταντά!
Εντάξει, γιατί φοβήθηκα μήπως έχασαν το στυλ τους!
Κρατήστε πάντως την όρεξή σας, γιατί σε λίγο το ΠΑΣΟΚ θα στέλνει επιστολές και στο ένα εκατομμύριο των ψηφοφόρων που έλαβαν μέρος στις προηγούμενες εσωκομματικές διαδικασίες για την ανάδειξη αρχηγού.
Φαντάζομαι πως θα κοινοποιηθεί κι’ αυτή η επιστολή στον κ. Παπαδήμο, ώστε να γνωρίζει με τι ασχολείται το πολυπληθές επιτελείο του…
