ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Η πολιτική σκληρότητα που επιδεικνύει η Άνγκελα Μέρκελ κυρίως απέναντι στην Ελλάδα, αλλά και συνολικά σε σχέση με την οπτική του μέλλοντος για την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα μπορούσε να εξηγηθεί βιαστικά, στη βάση δυο αυταπόδεικτων παραμέτρων: Είναι Γερμανίδα. Και χαρακτηρίζεται από έλλειμμα ηγετικής διορατικότητας.
Ισχύουν και τα δυο. Συν κάτι ακόμη: Η επικεφαλής του CDU κινείται σχεδόν με αποκλειστικό γνώμονα την πολιτική τύχη της ίδιας και του κόμματός της, στις επόμενες εκλογές. Οι βουλευτικές εκλογές της Γερμανίας είναι προγραμματισμένο να διεξαχθούν το 2013. Η αντιπολίτευση της Μπούντεσταγκ ωστόσο, δηλαδή κυρίως οι Σοσιαλδημοκράτες του SPD και οι Πράσινοι, πιέζουν την Καγκελάριο να προχωρήσει στη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών εντός του 2012.
Το αίτημα δεν είναι έωλο. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τα δυο κόμματα, αν και πολύ πίσω από τους Χριστιανοδημοκράτες, θα καταφέρουν να σχηματίσουν κυβέρνηση συνεργασίας. Δηλαδή, να υποχρεώσουν την Άνγκελα Μέρκελ σε έξοδο από την Καγκελαρία, και εκτός απροόπτου σε πολιτική εφεδρεία, από τη στιγμή που το CDU θα στραφεί αναπόφευκτα στην αναζήτηση του διαδόχου της.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις ωστόσο, δείχνουν ότι η άτεγκτη στάση του άλλοτε αγαπημένου παιδιού του Χέλμουτ Κολ απέναντι στην Ελλάδα, αποτιμάται θετικά και επικροτείται από τους ψηφοφόρους. Η προσωπική δημοφιλία της εκτοξεύεται, ενώ ανοδικά κινούνται και τα ποσοστά του CDU. Κυρίως όμως, μένει στάσιμο το SPD, και ακόμη περισσότερο, μειώνονται τα ποσοστά των Πρασίνων.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι όσο οι εκλογές αργούν, η Μέρκελ συνεχίζει στο ίδιο «ατσαλάκωτο» μοτίβο, και το SPD με τους Πράσινους χάνουν έδαφος, απομακρύνεται η πιθανότητα να συγκεντρώσει η σημερινή αντιπολίτευση ποσοστά ικανά να της προσφέρουν αυτοδυναμία.
Σε μια τέτοια περίπτωση, το πάνω χέρι στις ζυμώσεις για τη συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας, θα το έχει το πρώτο κόμμα. Που θα είναι το CDU. Και η «Άντζι», θα μπορεί να ελπίζει στην παραμονή της στην εξουσία, από τη στιγμή που θα προτείνει η ίδια τον… διάδοχό της.
