ΟΡάιχενμπαχ καραδοκεί !!!Λάζαρος Ελευθεριάδης
aegeantimes.gr
Πρίν από την σύνοδο κορυφής των ηγετών της Ευρωζώνης στίς Κάννες και μετά από την συμφωνία της 27 οκτωβρίου 2011, προέκυψε το “δημοψήφισμα” ώς επιλογή της κυβέρνησης για την οποίαν έχουν γραφτεί πολλά και έχουν ειπωθεί πολλά.Όμως υπήρξε η καταλυτική πράξη-κίνηση, η οποία δρομολόγησε την "συγκυβέρνηση" και ουσιαστικά “ανάγκασε” τον κ. Σαμαρά να προσχωρήσει στην “συγκυβέρνηση”, απεμπολώντας πολιτικές του θέσεις, τίς οποίες υποστήριζε απο τής εκλογής του ώς “αρχηγού” της ΝΔ.
Η αντιμνημονιακή θέση του κ. Σαμαρά, η αντίθεσή του στα οικονομικά μέτρα, ώς αποτελέσματα των εφαρμοστικών νόμων τών “μνημονίων”, του μεσοπροθέσμου, κτλ. τίθενται υπό σοβαρή αμφισβήτηση, έως, του να αναιρείται, η προσεκτική και συντεταγμένη πολιτική στάση της ΝΔ μέχρι σήμερα.
Αυτό επί της ουσίας, ακυρώνει στην πράξη αλλά και στην συνείδηση του Έλληνα πολίτη, την μελετημένη-“κτισμένη”, διαφορά της ΝΔ από το ΠΑΣΟΚ.
Πώς λοιπόν ο κ. Σαμαράς να συναινέσει, να στηρίξει, και να συμετάσχει σε κάτι, το οποίο δέν πιστεύει, και δήλωνε έως πρότινος, ότι αποτελούσε την βάση της ουσιαστικής διαφοράς του απο την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Πώς να προσχωρήσει σε “συγκυβέρνηση”, όταν βασικός διακυρηγμένος τακτικός του στόχος ήταν, η διενέργεια εκλογών για την ανάδειξη νέας κυβέρνησης, και την εφαρμογή πολιτικής η οποία θα προκύψει μετά από “διαπραγμάτευση” με την Ευρώπη.
Πώς να συναινέσει σε "συγκυβέρνηση" όταν το ΠΑΣΟΚ έχει τελείως διαφορετική αντίληψη-πρόθεση, για τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της νέας κυβέρνησης, δηλ. εάν θα είναι μεταβατική ή υπηρεσιακή ή κυβέρνησηση εθνικής ενότητος.
Πράγμα το οποίο δίνει αυτόματα, τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά σε κάθε επιλογή και βέβαια άλλες κομματικές στοχεύσεις.
Η δυνατότητα να συγκεράσεις το κομματικό με το Εθνικό συμφέρον είναι και παραμένει ένα ισχυρό κριτήριο επιλογής πολιτικών επιλογών σε φυσιολογικές συνθήκες και περιβάλλον, όχι υπο τίς σημερινές, ειδικές συνθήκες πλέον .
Σήμερα καλείται ο κ. Σαμαράς να απαντήσει ευθέως εάν αποδέχεται την νέα σύμβαση της 27-10-2011 με όλα τα συνεπακόλουθα, τα συμπαραμαρτούντα, την οποίαν συμφώνησε, ο κ. Παπανδρέου, και όχι εάν η Ελλάδα παραμείνει στην Ευρωζώνη.
Αυτό το έχει λύσει η συνθήκη της Λισσαβώνας.
Διαισθάνεται ο κ.Σαμαράς ότι προσπαθούν να τον εγκλωβίσουν, να συμφωνήσει σε κάτι για το οποίο διαφωνούσε εδώ και δύο χρόνια και το είχε ως "κορωνίδα" της αντιπολιτευτικής του τακτικής, ούτως ώστε να επιμεριστεί η πολιτική και όχι μόνον ευθύνη.
Γιʼαυτό και δέν πιστεύω ότι αυτή η λύση της συγκυβέρνησης θα “περπατήσει”, αργά ή γρήγορα ο Αρχηγός της ΝΔ θα υποστεί τίς συνέπειες αυτής της “κωλοτούμπας”.
Ουσιαστικά δεν την θέλουν ούτε ή ΝΔ, ούτε το ΠΑΣΟΚ.
Σήμερα οι στοχεύσεις της Ευρώπης (διαχείριση του χρέους) έχουν υιοθετηθεί πλήρως και αποτελούν πολιτικές στοχεύσεις του ΠΑΣΟΚ, αποτελούν τον πυρήνα της πολιτικής του.
Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να επιμερίσει το πολιτικό κόστος αυτής της μετάλλαξής του, πάση θυσία, διότι αντιλαμβάνεται πλέον και ο ποιό άσχετος, περί τα "κομματικά", ότι αυτό το κόστος θα είναι πάρα πολύ μεγάλο για το ΠΑΣΟΚ.
Δέν θέλει τώρα εκλογές, όπως ο "διάβολος το λιβάνι", διότι λειτουργεί και είναι στοιχειώδες ανακλαστικό της πολιτικής του επιβίωσης.
Η προσπάθειά του λοιπόν στην υπό ίδρυση “συγκυβέρνηση” έχει δύο ανελαστικές στοχεύσεις και θα χρησιμοποιήσει κάθε “μέσον” για την επίτευξη αυτών των στόχων.
Οι στοχεύσεις αυτές, κατά την γνώμη μου, είναι κατά αρχάς, κυβέρνηση μακράς διάρκειας και κατά δεύτερον, κυβέρνηση όχι μεταβατική, ούτε υπηρεσιακή, αλλά με κάθε τρόπο κυβέρνηση Εθνικής ενότητος με πολιτικά χαρακτηριστικά, με χαρακτηριστικά ουσιαστικής διακυβέρνησης.
Έχοντας πάντα κατά νού (backup plan) να επιστρέψει σε κυβέρνηση
ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιώντας ώς επικοινωνικό επιχείρημα την “δήθεν¨άρνηση της ΝΔ.
Πρέπει όμως να ξεκαθαρίσουμε κάτι, η συμφωνία της 26/27-10-2011 με την Ευρώπη, εμπεριέχει 50% “κούρεμα”, του χρέους, το οποίο ουσιαστικά είναι της τάξεως του 18%, είναι βέβαια το “χρυσομένο χάπι” και συνοδεύεται απο εφαρμοστικούς νόμους, επομένως, σκληρά οικονομικά μέτρα για τον Έλληνα πολίτη.
Δέν θα τολμήσω να κάνω πρόβλεψη, εάν τελικά “περπατήσειʼ μιά συγκυβέρνηση, πόσο και πώς, ποιόν πρωθυπουργό θα έχουμε, ή τί χαρακτηριστικά θα έχει, αυτό το οποίο μπορώ μετα βεβαιότητος να εκτιμήσω είναι ότι άσχημες μέρες έρχονται, διότι η επιβολή κυβέρνησης εκ των έξω, είναι προ των θυρών, ο δέ Παπανδρέου και οι πέριξ αυτού, καιροφυλακτούν, έως και ο Ράιενμπαχ.
Ίδωμεν εάν τελικά γίνει η "συγκυβέρνηση", οικιοθελώς ή κατόπιν επιβολής, ή επιστρέψουμε στα χειρότερα.
Η δραχμή έν όψει ....
