ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Η θέρμη που δείχνει το Βερολίνο για την υπογραφή του Αντώνη Σαμαρά στις γραπτές εγγυήσεις εφαρμογής των μέτρων που συνεπάγεται η Συμφωνία των Βρυξελλών της 27ης Οκτωβρίου, σχετικά με το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, εγείρει ένα εύλογο, και διόλου ρητορικό ερώτημα.
Η Γερμανία, δεν θα πρέπει με τη σειρά της να δεσμευτεί εγγράφως για το κοινό μέλλον μας; Για την ηθική, πολιτική και εθνική υποχρέωσή της, να βλέπει στον μακρινό ορίζοντα των λαών της ηπείρου μας μια Ευρώπη ενωμένη στη βάση κοινών αξιών και οραμάτων, και όχι μια ευθεία γραμμή γερμανικής… ομοιομορφίας και ισοπέδωσης των διακριτών χαρακτηριστικών κάθε κοινωνίας.
Η απάντηση είναι εξίσου, και προφανώς αυτονόητη. Η Γερμανία δεν θα υπογράψει τίποτα. Ποτέ. Επειδή πιστεύει σε μια Ευρώπη, η ύπαρξη της οποίας… είναι χρήσιμη, μονάχα αν υπηρετεί τις επιδιώξεις και τις στοχεύσεις του Βερολίνου. Βασικά, αν υπηρετεί τη Γερμανία. Ως… υπηρετικό προσωπικό, και μάλιστα με ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Σαν και αυτές που επιβάλλει στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και στα λοιπά μελλοντικά θύματα του Μνημονίου, το πολιτικο-τραπεζικό κατεστημένο που στοιχίζεται πίσω από μια πολιτικό η οποία, δυστυχώς για όλους μας, γεννήθηκε στη… λάθος πλευρά του Τείχους.
