ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Το ακροατήριο ήταν αμιγώς εκλογικό. Τα μέλη του CDU που προσήλθαν στη Λειψία για να ακούσουν την Άνγκελα Μέρκελ να αφηγείται το όραμά της για το μέλλον της Γερμανίας,
που εκ των πραγμάτων επηρεάζει καθοριστικά το μέλλον της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γνώριζαν εκ των προτέρων ότι η Καγκελάριος θα άφηνε κατά μέρος τη… διπλωματία.
Σύμφωνα άλλωστε με τις δημοσκοπήσεις, στις εκλογές που θα πρέπει βάσει προγράμματος και… Συντάγματος να πραγματοποιηθούν το 2013, το CDU θα είναι μεν πρώτο κόμμα, ο συνασπισμός του SPD με τους Πράσινους όμως θα συγκεντρώσει κατά πάσα πιθανότητα την απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, προκειμένου να εγκαταστήσει στην Καγκελαρία του Βερολίνου τον Πέερ Στάινμπρουκ.
Μια τέτοια εξέλιξη, θα οδηγήσει την Άνγκελα Μέρκελ στην πολιτική «εφεδρεία», και σε μια υποχρεωτική αποστρατεία, καθώς θεωρείται περίπου δεδομένο ότι οι Χριστιανοδημοκράτες δεν θα της επιτρέψουν να παραμείνει στην ηγεσία του κόμματος, διεκδικώντας μια μελλοντική ρεβάνς. Αντιθέτως, θα ανοίξουν τη συζήτηση για τη διαδοχή της.
Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο πολιτικής και ψυχολογικής πίεσης, η Άνγκελα Μέρκελ έχει εντάξει την Ελλάδα στον πυρήνα της εκλογικής στρατηγικής της. Απ’ τη μία ομνύει την αφοσίωσή της στο κοινό μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης, απ’ την άλλη όμως δεν παραβλέπει να απαιτεί αλλαγές στη Συνθήκη της Λισσαβόνας, στην κατεύθυνση της παραδειγματικής τιμωρίας απείθαρχων χωρών. Σαν να λέμε… της Ελλάδας, και ακολούθως της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας.
Οι πολιτικοί αναλυτές στη Γερμανία εκτιμούν ότι η κοινωνία είναι θυμωμένη με την Ελλάδα. Επομένως, δεν βλέπει με καθόλου καλό μάτι τους πολιτικούς ταγούς που εμμέσως στηρίζουν την Αθήνα, και διευκολύνουν τη χώρα μας να υπερβεί τη σημερινή οριακή συγκυρία.
Γι’ αυτό και η Μέρκελ κραδαίνει το χαρτί της παραδειγματικής τιμωρίας της Ελλάδας. Για να ικανοποιήσει το ακροατήριό της, κομματικό και εθνικό. Ακόμη κι αν δεν το εννοεί. Μόνο που όσο πιο συχνά διατυπώνει τέτοιες θέσεις, τόσο πιο πιθανή καθιστά την πραγμάτωσή τους. Περίπου ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
