ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΒΟΪΤΣΙΔΗ
Υπήρχε μια εποχή που ο πίνακας των δικαιούχων του ΕΚΑΣ διαμορφωνόταν στα τηλεοπτικά στούντιο. Μαζεύονταν οι συνηθισμένοι καλεσμένοι των παραθύρων και, υπό την καθοδήγηση του παρουσιαστή, άρχιζε το brainstorming.
Ολοι οι πιθανοί και απίθανοι συνδυασμοί ηλικίας, εισοδήματος και οικογενειακής κατάστασης περνούσαν από το τραπέζι, μετά έβγαινε στον αέρα ο υπουργός, τον έβαζαν στη γωνία, του ζητούσαν να απολογηθεί «γιατί δεν παίρνει το ΕΚΑΣάκι η κυρία Μαρία από το Περιστέρι», εκείνος υποσχόταν ότι θα το έπαιρνε και η κυρία Μαρία από το Περιστέρι, και κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο το ΕΚΑΣ να το πάρουν δύο εκατομμύρια άνθρωποι. Δηλαδή, ένα στα δύο νοικοκυριά. Μετά, οι ίδιοι έπιαναν στασίδι για να διαπιστώσουν πόσοι αδικούνται μην παίρνοντας το επίδομα θέρμανσης και αργότερα τι δεν πάει καλά με την έκτακτη εισφορά. Γενικώς, ο δημόσιος διάλογος είναι γεμάτος από γραφικές και λιγότερο γραφικές φιγούρες που αναλαμβάνουν να συνηγορήσουν, ώστε όλοι να εισπράττουν από το δημόσιο ταμείο αλλά κανένας να μην πληρώνει. Και τουλάχιστον μέχρι χτες ήταν επίσης γεμάτος από πολιτικούς, όχι απαραίτητα της αντιπολίτευσης, που κατά παράδοση λένε και κανένα ψεματάκι παραπάνω για να περνά η ώρα, αλλά και της συμπολίτευσης που υπερθεμάτιζαν για κάθε είδους παροχή, λογική ή παράλογη, προσιτή ή απρόσιτη, απλώς για να μη λερώσουν το «φιλολαϊκό» μέτωπό τους.
Υστερα από τόση ανευθυνότητα και χυδαιότητα, καθόλου περίεργο που αποκαλύπτεται ότι το ΕΚΑΣ το πήραν ιδιοκτήτες πολυτελών τζιπ και επίδομα ανεργίας εισέπραξαν από τον ΟΑΕΔ κάποιοι απ' όσους διαθέτουν συναρπαστικές τραπεζικές καταθέσεις -ορισμένοι και στο εξωτερικό. «Αυτή είναι η Ελλάδα», όπως είχε πει ο Σημίτης, φυσικά χλευαζόμενος από τους συνήθεις γελωτοποιούς. Τι είδους κοινωνικό κράτος να αναπτύξει αυτή η χώρα, όταν πλούσιοι, φτωχοί, δεξιοί, αριστεροί απλώνουν το χέρι και βουτάνε ό,τι μπορούν από το δημόσιο ταμείο, ασκώντας από πάνω και κριτική; Εντέλει, ακριβώς γι' αυτόν το λόγο, ότι κάθε παροχή διαχέεται σε έναν κύκλο ανθρώπων δραματικά μεγαλύτερο από εκείνον στον οποίο κατά προορισμό απευθύνεται, κάνει το κοινωνικό κράτος να κοστίζει στην Ελλάδα ακριβότερα απ' όσο κοστίζει στη Νορβηγία. Και αυτός επίσης ο λόγος, το χουβαρνταλίκι με ξένα λεφτά στο οποίο επιδίδονται πολιτικοί και δημοσιογράφοι, σε συνδυασμό με την τάση λεηλασίας ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού, είναι ένας κρίσιμος λόγος που έφερε τη χώρα μέχρις εδώ. Αν δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, πάντως τα φάγαμε πολλοί περισσότεροι απ' όσοι το παραδέχονται. Και ας παριστάνουν τον ψόφιο κοριό.
