ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
«Έρχονται οι κόκκινοι», θα μπορούσε να είναι ο τίτλος μιας βιαστικής ανάγνωσης της δημοσκόπησης της V-PRC, την οποία δημοσιεύουν τα «Επίκαιρα», καθώς αθροιστικά οι δυνάμεις της Κεντροαριστεράς φτάνουν σε ύψη που το πολιτικό σύστημα είχε να γνωρίσει πολύ πριν τη Μεταπολίτευση.
Το ΚΚΕ βρίσκεται στο 13,5%, ο ΣΥΡΙΖΑ στο 8,5% και η Δημοκρατική Αριστερά στο 4%. Ένα 26%, που μετατρέπεται σε Αξιωματική Αντιπολίτευση, πίσω από τη Νέα Δημοκρατία. Παραμερίζοντας δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο σε επίπεδο κοινωνίας, αλλά και εντός Βουλής.Φυσικά, η πολιτική δεν είναι απλή αριθμητική. Και παρά τις σχετικές εκκλήσεις του Αλέξη Τσίπρα, μια Μεγάλη Αριστερά δεν φαίνεται να είναι ένα πολιτικό μέγεθος το οποίο θα δούμε… προσεχώς.Το μεν Κομμουνιστικό Κόμμα έχει χαράξει τη δική του διαδρομή, ως η κατεξοχήν έκφραση του ρεύματος αντίστασης στην ελληνική κοινωνία, η δε Δημοκρατική Αριστερά φαίνεται να προσελκύει πολίτες τους οποίους απωθεί ή τρομάζει η ακραία πολλές φορές ρητορική του Συνασπισμού.Επομένως, αντικειμενικές προϋποθέσεις συγκρότησης ενιαίου μετώπου, δεν υπάρχουν. Εξάλλου, είναι μάλλον προφανές από την ποιοτική ανάλυση της ψήφου, ότι το καθένα από τα τρία κόμματα της Αριστεράς, προσελκύει ψηφοφόρους για διαφορετικούς λόγους. Δεν είναι έτσι καθόλου βέβαιο ότι η «αριστερή στροφή» θα μπορούσε να αποτυπωθεί ως εκλογική προτίμηση, εφόσον οι… ιδιαιτερότητες παραμερίζονταν, για να τεθούν κάτω από μια ενοποιημένη σκέπη.Αντιθέτως, μια… ανάποδη ανάγνωση της ψήφου προς τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Δημοκρατική Αριστερά, θα έδειχνε στην κατεύθυνση του προσωρινού «παρκαρίσματος» παραδοσιακών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι φυσικά κάθε άλλο παρά εκφράζονται από τη σημερινή πολιτική του Κινήματος. Ούτε και από τη σημερινή ηγεσία του.
