Σε αντίθεση με κάθε έννοια κράτους δικαίου και σε ευθεία σύγκρουση με θεμελιώδεις αρχές του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Κεκτημένου αλλά και Διεθνείς Συμβάσεις, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με το νέο «Πολυνομοσχέδιο» καταργεί «πραξικοπηματικά» το ρόλο των κοινωνικών εταίρων στη διασφάλιση της εργασιακής ειρήνης ενώ υπονομεύει ακόμη και την ίδια τους την υπόσταση, εμμένοντας τυφλά σε ένα απάνθρωπο και παράλογο «ιδεολόγημα» για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας μέσα από τον μισθολογικό εξευτελισμό των εργαζομένων και την καταστρατήγηση του θεσμικά και συνταγματικά κατοχυρωμένου πλαισίου των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
.Σε αυτήν την κατεύθυνση ο Ευρωβουλευτής Κ. Πουπάκης, με γραπτές του ερωτήσεις προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αναδεικνύει τόσο τον επιχειρούμενο κατακερματισμό της αγοράς εργασίας, όσο και το διαμορφούμενο έλλειμμα κοινωνικής δικαιοσύνης και αντιπροσώπευσης, με αποφάσεις που προβλέπουν:
• υποκατάσταση της θεσμικής συλλογικής εκπροσώπησης από ένα «άτυπο σύνολο ατομικών δηλώσεων», όπως οι ενώσεις προσώπων, που σηματοδοτούν την κατάλυση της συλλογικής αυτονομίας και την απόλυτη αποδυνάμωση της εργατικής πλευράς σε μια σχέση εκ των πραγμάτων άνιση, καθώς και
• αναστολή επέκτασης των κλαδικών συμβάσεων, που σε συνδυασμό με την κατάργηση της ευνοϊκότερης διάταξης, διασαλεύουν τον υγιή ανταγωνισμό και απορρυθμίζουν πλήρως την αγορά εργασίας, δημιουργώντας εργαζομένους και ασφαλισμένους πολλών ταχυτήτων (αφού η εισφορά είναι ανάλογη του μισθού και πλέον δύο εργαζόμενοι που κάνουν την ίδια ακριβώς δουλειά μπορούν να αμείβονται τελείως διαφορετικά). Ταυτόχρονα με την έμμεση προώθηση της αποχής από τη συλλογική εκπροσώπηση και έκφραση καλλιεργούνται φυγόκεντρες τάσεις από τις συνδικαλιστικές και εργοδοτικές οργανώσεις πλήττοντας σοβαρά τον κοινωνικό διάλογο σε ελληνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Με αφορμή τις πρόσφατες εξελίξεις που απομακρύνουν ανεπιστρεπτί τη χώρα μας από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο, ο Έλληνας Ευρωβουλευτής δήλωσε: “Ενδεχόμενη ψήφιση του νέου «Πολυνομοσχεδίου» θα αποτελέσει τη θρυαλλίδα για την κοινωνική χρεοκοπία και την οριστική κατάρρευση της πραγματικής οικονομίας. Η Ελλάδα μετατρέπεται σε χώρα Ειδικής Οικονομικής Ζώνης με φτωχούς εργαζόμενους, απελπισμένους μικρομεσαίους επαγγελματίες, στρατιές ανέργων και χαμηλοσυνταξιούχων. Η κατάργηση της ευνοϊκότερης διάταξης θα προκαλέσει ντόμινο ραγδαίων μισθολογικών μειώσεων που αναμένεται να ξεπεράσουν το 30%, ο «κατώτατος μισθός» εξελίσσεται σε «πλαφόν» υψηλότερης αμοιβής για όσους «τυχερούς» δεν είναι μερικώς ή εκ περιτροπής απασχολούμενοι, την ώρα που η συλλογική διαπραγμάτευση γίνεται «μονόλογος» του εργοδότη χωρίς κανένα προαπαιτούμενο και ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για ατομικές συμβάσεις ακόμη και μιας ημέρας. Η υποκριτική δήλωση του Πρωθυπουργού για τη διατήρηση της ΕΓΣΣΕ, δεν είναι τίποτα άλλο παρά «κροκοδείλια δάκρυα», καθώς οι αποφάσεις της κυβέρνησής του μεθοδεύουν συστηματικά την κατάργησή της, όταν η απουσία ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος –η μόνη χώρα στην Ευρωζώνη- καθιστά ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη για τη διασφάλισή της. Όσες «λεκτικές αλχημείες» και αν επιστρατεύσει ο Αντιπρόεδρος κ. Βενιζέλος δεν μπορεί να δικαιολογήσει την καθημερινή ληστεία της κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά και το ότι είμαστε η μοναδική χώρα που δέχθηκε να διεξάγει αναλογιστικές μελέτες στα Επικουρικά Ταμεία σε μια περίοδο που η αλλαγή του Ασφαλιστικού Νόμου επέφερε «ρεκόρ» συνταξιοδοτήσεων, ενώ λόγω ύφεσης η ανεργία αγγίζει το 17%, και ότι πριν ακόμα ολοκληρωθούν αυτές οι χαλκευμένες μελέτες χρησιμοποιούνται ως όχημα για να «ανταποδοθούν» αναξιοπρεπή «προνοιακά επιδόματα» σε εισφορές μιας ζωής”.
