ΧΑΡΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ
Όταν βλέπουμε «κόκκινο» αισθανόμαστε όλοι… ΚΚΕ; Βλέπουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο το «κόκκινο»; Γιατί άλλο είναι το «κόκκινο» του Ολυμπιακού και άλλο το «κόκκινο» της Ferrari. Άλλο είναι η Παπαρήγα και άλλο ο Μαρινάκης και ο Λούκα ντι Μοντετζέμολο.
Προφανώς όλα αυτά αποτελούν αντικείμενο ερεύνης της σημειωτικής, και έχουν να κάνουν με τον κόσμο των αισθήσεων. Όμως στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα, η σημειωτική… σηκώνει τα χέρια ψηλά. Και τότε… πιάνει δουλειά ο κόσμος των παραισθήσεων.
Αρχίζουμε όλοι να βλέπουμε το ίδιο «κόκκινο» μ’ αυτό που βλέπει το ΚΚΕ, πιστεύοντας ότι όσα διακηρύττει συνιστούν τη μόνη αλήθεια, η οποία μεταδίδεται με βάση τα γεγονότα (πχ ένας νεκρός) που αφορούν την αντίληψή μας γι αυτήν.
