του Λάζαρου Ελευθεριάδη
aegeantimes.gr
Στην περιοχή του Αιγαίου Πελάγους εμφανίστηκαν οι πρώτοι πολιτισμοί της Ευρώπης, ο Κυκλαδικός και ο Μινωικός, ενώ αργότερα εμφανίστηκε ο Μυκηναϊκός, ο οποίος αναγνωρίσθηκε ως ο πρώτος ελληνικός πολιτισμός.
Την εποχή των πολιτισμών αυτών ακολούθησε μία σκοτεινή περίοδος που διήρκεσε περίπου μέχρι το 800 π.Χ., οπότε και δημιουργήθηκε ένας νέος ελληνικός πολιτισμός βασισμένος στο μοντέλο της πόλης-κράτους.
Η Ελλάδα και ο Ελληνικός πολιτισμός θα αντισταθεί στην Περσική εισβολή με τους δύο επιφανέστερους εκπροσώπους του, την κοσμοπολίτικη και δημοκρατική Αθήνα και τη μιλιταριστική και ολιγαρχική Σπάρτη, θα αποτελέσει τη βάση του Ελληνιστικού πολιτισμού που δημιούργησαν οι κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου, θα επηρεάσει την πολιτισμική φυσιογνωμία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και αργότερα θα πυροδοτήσει την Αναγέννηση στην Ευρώπη.
Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία δηλ.Το Βυζάντιο, επέζησε από επιθέσεις έντεκα αιώνων από δυτικά και ανατολικά, μέχρι που η Κωνσταντινούπολη έπεσε στις 29 Μαΐου του 1453 στα χέρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η Οθωμανική κυριαρχία συνεχίστηκε μέχρι το 1821, οπότε οι Έλληνες κήρυξαν την ανεξαρτησία τους. Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 έληξε το 1828. Το 1830 αναγνωρίζεται η ανεξαρτησία του νέου ελληνικού κράτους.
Το διάστημα αυτό (1914-1923) το ελληνικό στοιχείο του Πόντου, της Μ. Ασίας και της Ανατολικής Θράκης, υπήρξε θύμα σφαγών και διώξεων, συνετελέσθησαν γενοκτονίες.
Ιστορικά το σύγχρονο Ελληνικό κράτος ιδρύθηκε το 1830 μετά από τον αγώνα ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία (1821-1832).Χρειάστηκε η αποφασιστική δυτική επέμβαση το 1827 για να γύρει η πλάστιγγα υπέρ της Ελλάδας σ΄ αυτή τη σύγκρουση.
Μετά τη λήξη του Α` Παγκοσμίου Πολέμου, η εμμονή στον αλυτρωτισμό, τα ελληνικά στρατηγικά σφάλματα, η μεταβολή των συμφερόντων τών Μεγάλων Δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο, οδήγησαν στη Μικρασιατική Καταστροφή και την έλευση 1.000.000 προσφύγων στην Ελλάδα.
Ο πόλεμος είχε διαταράξει το εμπόριο στην Ανατολική Μεσόγειο και η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο εξέφραζαν την ανησυχία τους ότι ένα κενό εξουσίας στην περιοχή θα έδινε τη δυνατότητα στη Ρωσική Αυτοκρατορία να βρει τη πρόσβαση που πάντα επιθυμούσε στη Μεσόγειο.
Ως Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία θεωρείται στην Συνταγματική ιστορία της Ελλάδας το Δημοκρατικό πολίτευμα που εγκαθιδρύθηκε στην χώρα μετά την Δικτατορία του 1967-1974 που επιλέχτηκε από τον ελληνικό λαό με το Δημοψήφισμα της 8 Δεκεμβρίου 1974 για την μορφή του πολιτεύματος και ολοκληρώθηκε με την ψήφιση του Συντάγματος του 1975.
Ως εναλλακτικός πολιτικός όρος για την ιστορική αυτή περίοδο (ιδίως για τα πρώτα της χρόνια) χρησιμοποιείται και ο όρος "Μεταπολίτευση".
Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά την αναθεώρηση αυτή (έτος 1975) κατοχυρώθηκαν, για πρώτη φορά συνταγματικά, πέντε ανεξάρτητες αρχές, οι τρεις εκ των οποίων (Συνήγορος του Πολίτη, Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών, Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων) είναι ταγμένες στην προστασία και διασφάλιση των ατομικών δικαιωμάτων.
Στις 27 Μαΐου του 2008 η Ολομέλεια της του Κοινοβουλίου ενέκρινε με την αναθεώρηση του Συντάγματος,την κατάργηση του απόλυτου επαγγελματικού ασυμβιβάστου των βουλευτών, την απολαβή εκ μέρους της Βουλής του δικαιώματος να τροποποιεί επιμέρους κονδύλια του τακτικού Προϋπολογισμού και να παρακολουθεί την εκτέλεσή του και την επιφόρτιση του νομοθέτη να μεριμνά ειδικά για τις νησιωτικές και ορεινές περιοχές σε κάθε νόμο που συντάσσει.
Η διαχείριση του Ελληνικού κράτους από τής ιδρύσεώς του και εντεύθεν, ήταν υπό την επιρροή, τίς περισσότερες φορές, τών συμφερόντων τών ξένων δυνάμεων, διαχρονικά.
Ενδεικτικά θα αναφέρω την εξέλιξη τών μορφών και της λειτουργείας τών συμφερόντων στην χώρα μας και στην περιοχή της.
Η Ελλάδα, κατά τη μεταβατική περίοδο, πριν την ανεξαρτησία της, κατά την οποίαν τελούσε, υπό την προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων ως προτεκτοράτο, ή "κράτος κατ΄ εντολή" όπως θα λεγόταν σήμερα.
Η Ρωσία, η Αγγλία και η Γαλλία προχωρούν στην υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Πετρούπολης (1826) που πρόβλεπε τη δημιουργία αυτόνομου ελληνικού κράτους.
Στις 6 Ιουλίου του 1827 η Ρωσία, η Αγγλία και η Γαλλία υπογράφουν στο Λονδίνο μια συμφωνία για την «ειρήνευση στην Ελλάδα».Η τελική έκβαση της ναυμαχίας του Ναυαρίνου ήταν, όπως αποδείχτηκε, έξω από τα σχέδια της Αγγλίας, η οποία δεν ήθελε την καταστροφή του τουρκικού στόλου, αφού έτσι θα άλλαζαν οι ναυτικές ισορροπίες στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο υπέρ της Ρωσίας. Μάλιστα, ο βασιλιάς της Αγγλίας χαρακτήρισε τη ναυμαχία «θλιβερό επεισόδιο».
Στο Διεθνές Δίκαιο ή την Πολιτική ο όρος Προτεκτοράτο (Protectorate) σημαίνει κάποια εδαφική κατοικήσιμη περιοχή που ελέγχεται (ή κυριαρχείται κατά διάφορους βαθμούς) από μία ή περισσότερες "προστατεύουσες" [προστάτιδες] (protecting) Δυνάμεις. Και άλλες φορές προσδιορίζει συνήθως τη προστατευόμενη οντότητα, ενώ άλλες φορές, τη σχέση μεταξύ προστάτιδος και προστατευομένου.
Προτεκτοράτο καλείται οποιαδήποτε απο τις ακόλουθες τρεις διαφορετικές οντότητες ή σχέσεις:
"Αληθές Προτεκτοράτο" (true protectorate) Η προστάτιδα Δύναμη διατηρεί κάποιο τυπικό έλεγχο κυρίως στις εξωτερικές υποθέσεις. Στη περίπτωση αυτή, το Προτεκτοράτο αποτελεί μία "οιονεί κρατική κοινότητα" (statelike community)
"Εσωτερικής Κυριαρχίας" (internal sovereignty). Η προστάτιδα Δύναμη είναι πλήρως κυρίαρχη (sovereign) ενώ το Προτεκτοράτο συνεχίζει να παραμένει κράτος μόνο για εσωτερική διοίκηση και υποθέσεις (τα προτεκτοράτα αυτά κατά το πλείστον δεν έχουν διεθνή νομική προσωπικότητα και τα δικαιώματά τους ρυθμίζονται από το εσωτερικό Δίκαιο και όχι από το Διεθνές Δίκαιο.
"Προστατευόμενοι λαοί" χωρίς συγκρότηση κράτους. Οι λεγόμενες συνθήκες με τέτοιες οντότητες δεν αποτελούν πραγματικές συνθήκες κατά την ένοια του Διεθνούς Δικαίου.
Ο όρος "Αποικιακό Προτεκτοράτο" (colonial protectorate) δεν αποτελεί παρά μια διαφανή μεταμφίεση της συνηθισμένης αποικιακής σχέσης.
Γενικά τα Προτεκτοράτα είναι δημιουργήματα συνθηκών του Διεθνούς Δικαίου οι οποίες και καθορίζουν τις σχέσεις μεταξύ αυτών και του κράτους ή των κρατών που ασκούν την προστασία.
Συνεπώς τα προτεκτοράτα αποτελούν υποκείμενα του Διεθνούς Δικαίου.
Η Εντολή της Κοινωνίας των Εθνών (Διοικούσα Επιτροπή της ΚτΕ, αγγλ. League of Nations mandate) αναφέρεται σε διάφορα εδάφη που συστάθηκαν δυνάμει του άρθρου 22 της Σύμβασης της Κοινωνίας των Εθνών στις 28 Ιουνίου 1919.
Όλα τα εδάφη που υπόκεινται στην Κοινωνία των Εθνών ήταν προηγουμένως Διοικούσες Επιτροπές, οι οποίες ελέγχονταν από τα μέλη που ηττήθηκαν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κυρίως της Αυτοκρατορικής Γερμανίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Οι όροι των Εντολών ήταν εντελώς διαφορετικοί από τα προτεκτοράτα στο ότι η εποπτεύουσα χώρα αναλάμβανε υποχρεώσεις προς τους κατοίκους της περιοχής και την Κοινωνία των Εθνών.
Η διαδικασία κατάρτισης των εντολών αποτελείτο από δύο φάσεις:
την επίσημη άρση της κυριαρχίας των κρατών που τα έλεγχαν στο παρελθόν
την υποχρεωτική μεταφορά των αρμοδιοτήτων για τις επιμέρους πολιτείες μεταξύ των Συμμαχικών Δυνάμεων.
Οι Μεγάλες Δυνάμεις: (Αγγλία, Αυστρουγγαρία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και Ρωσία), το έτος 1897, μετά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο, ανάγκασαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία να εγκαταλείψει την Κρήτη, δημιουργώντας υπό την προστασία τους ένα αυτόνομο κατ` εντολή κράτος, την Κρητική Πολιτεία, υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου, όπου ως Ύπατο Αρμοστή (γενικό διοικητή) εγκατέστησαν κατόπιν προτροπής της Ρωσίας τον πρίγκιπα Γεώργιο.
Το επόμενο χρόνο, το 1907, η Κρητική Συνέλευση ανακήρυξε την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, που πραγματοποιήθηκε επίσημα το 1913.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ-(Κράτος κατ΄ εντολή) (1827-1833)
Ο Κόμης Ιωάννης Καποδίστριας (Ρωσικά: граф Иоанн Каподистрия, Ιταλικά: Giovanni Capo d`Istria, Κέρκυρα, 10 Φεβρουαρίου 1776 - Ναύπλιο 9 Οκτωβρίου 1831) ήταν Έλληνας διπλωμάτης και πολιτικός. Διετέλεσε πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας κατά τη μεταβατική περίοδο και ενώ τελούσε υπό την προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων και νωρίτερα υπουργός εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 10 Φεβρουαρίου του 1776 και ήταν το έκτο παιδί του Αντωνίου - Μαρία Καποδίστρια, δικηγόρου στο επάγγελμα, και της Διαμαντίνας Γονέμη, κόρη αριστοκρατικής οικογένειας με καταγωγή από την Κύπρο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο φάκελος για την δολοφονία του Καποδίστρια στα βρετανικά αρχεία παραμένει απόρρητος.
Ο Κόμης Αυγουστίνος Καποδίστριας (1778-1857) (πλήρες όνομα Αυγουστίνος Αντώνιος Μαρία Καποδίστριας) ήταν ο μικρότερος αδερφός του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια. Γεννήθηκε στη Κέρκυρα και πέθανε στην Αγία Πετρούπολη.Αρχικά υπήρξε γραμματέας της πρεσβείας της Ιονίου Πολιτείας στην Κωνσταντινούπολη και από το 1800 γραμματέας των αυτοκρατορικών επιτρόπων για τη διοίκηση των Ιονίων νήσων. Τέλος όταν ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρία υπήρξε αρχικά μέλος της και στη συνέχεια έφορός της.
Το 1829 ανέλαβε την πολιτική και στρατιωτική διοίκηση της Δυτικής Ελλάδας. Έργο του θεωρείται από πολλούς η εκδίωξη των τουρκικών φρουρών από τη Ναύπακτο, Αντίρριο, Μεσολόγγι κ.α.Μετά τη δολοφονία του αδελφού του στις 9 Οκτωβρίου 1831, διορίστηκε από τη Γερουσία στις 8 Δεκεμβρίου 1831 πρόεδρος και μέλος της συσταθείσας προσωρινής τριπλής υπέρτατης αρχής που είχε το όνομα Διοικητική επιτροπή, μαζί με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον Ιωάννη Κωλέττη, ο οποίος όπως όλοι οι Ρουμελιώτες, αντιπαθούσε τον Καποδίστρια.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (3 Απριλίου 1770 - 4 Φεβρουαρίου 1843) ήταν Έλληνας κλέφτης, πολιτικός, καπετάνιος, στρατηγός με πρωταγωνιστικό ρόλο στην Επανάσταση του 1821, πολιτικός, αρχηγός κόμματος, πληρεξούσιος, σύμβουλος της Επικράτειας. Έμεινε γνωστός και ως Γέρος του Μοριά.
Προερχόταν από φημισμένη οικογένεια κλεφταρματολών. Το επώνυμο της οικογένειάς του αρχικά ήταν Τσεργίνης. Αργότερα, σύμφωνα με την οικογενειακή παράδοση που διηγείται ο ίδιος ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο παππούς του, Γιάννης Μπότσικας (Τσεργίνης), υιοθέτησε το Κολοκοτρώνης ως οικογενειακό όνομα.Ο Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στο Ραμαβούνι της Μεσσηνίας, καταγόταν από το Λιμποβίσι της Καρύταινας και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Αλωνίσταινα της Αρκαδίας που ήταν τόπος καταγωγής της μητέρας του, Ζαμπίας Κωτσάκη (εκεί κατέφυγαν οι δυο τους μετά τον θάνατο του πατέρα). Ο πατέρας του Θεόδωρου, Κωνσταντής Κολοκοτρώνης, πήρε μέρος στην ένοπλη εξέγερση που υποκινήθηκε από την Αικατερίνη Β` της Ρωσίας το 1770 και σκοτώθηκε μαζί με δύο αδελφούς και τον φημισμένο Παναγιώταρο στον πύργο της Καστάνιτσας από τους Τούρκους. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και άρχισε να προετοιμάζει την Επανάσταση στην Πελοπόννησο.
Ως απεσταλμένος της στη Μάνη σήκωσε τη σημαία της Επανάστασης στην Καλαμάτα στις 23 Μαρτίου 1821.Στη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου πολλές φορές προσπάθησε να αμβλύνει τις αντιθέσεις ανάμεσα στους αντιπάλους, αλλά παρόλα αυτά δεν απέφυγε τη ρήξη. Μετά από ένοπλες συγκρούσεις, ο ίδιος και ο γιος του συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν στο Ναύπλιο.Αξιοσημείωτη είναι η αναφορά του Κολοκοτρώνη στα απομνημονεύματά του σχετικά με την κατάληψη της Τριπολιτσάς:
“Όταν έμβηκα εις την Τριπολιτσά, με έδειξαν τον Πλάτανο εις το παζάρι όπου εκρέμαγαν τους Έλληνας. Αναστέναξα και είπα:
«Άιντε, πόσοι από το σόγι μου και από το έθνος μου εκρεμάσθηκαν εκεί», και διέταξα και το έκοψαν.
Ο Ιωάννης Κωλέττης (1773 ή 1774 - 31 Αυγούστου 1847) ήταν Έλληνας πολιτικός την εποχή της Επανάστασης του 1821. Υπήρξε ιδρυτής του Κόμματος της Φουστανέλας ή Γαλλικού Κόμματος, όπως επικράτησε να λέγεται, και πρώτος Πρωθυπουργός της Ελλάδας.Γεννήθηκε στο χωριό Συρράκο των Ιωαννίνων το 1773, όπου και φοίτησε στο τοπικό σχολείο.
Η Διοικητική Επιτροπή του 1831 ήταν η προσωρινή επιτροπή που ανέλαβε την προσωρινή διοίκηση στην θέση του Κυβερνήτη και της Κυβέρνησής του, μετά τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια. Η επιτροπή ανέλαβε το Δεκέμβριο 1831 και διαλύθηκε μετά από 2-3 μήνες, το Φεβρουάριο ή το Μάρτιο του 1832.
Την επιτροπή αποτελούσαν οι Αυγουστίνος Καποδίστριας από τη θέση του προέδρου της επιτροπής, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Ιωάννης Κωλέττης. Αυτή η τριανδρία σχηματίστηκε στα τέλη του 1831 από τη Γερουσία και διαλύθηκε μετά τους πρώτους μήνες του επόμενου χρόνου. Το Μάρτιο του 1832 ο Αυγουστίνος Καποδίστριας εγκατέλειψε την πολιτική και έφυγε για την Κέρκυρα.
ΕΠΙΣΗΜΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΡΑΤΟΣ (1833-1843) ΑΠΟΛΥΤΗ ΜΟΝΑΡΧΙΑ
Ο Σπυρίδων Τρικούπης (1788-1873) ήταν λόγιος, πολιτικός και ιστοριογράφος της Ελληνικής επανάστασης του 1821, μετά την οποία και διετέλεσε πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου (πρώτος πρωθυπουργός του ελεύθερου ελληνικού κράτους, του Ελληνικού Βασιλείου).Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1788, ήταν γιoς του Ιωάννη Τρικούπη και της Αλεξάνδρας Παλαμά και πατέρας του μετέπειτα πρωθυπουργού Χαρίλαου Τρικούπη.
Η Κυβέρνηση Σπ. Τρικούπη της 3 Απριλίου 1833 είναι η πρώτη ελληνική κυβέρνηση που ορίστηκε από την Αντιβασιλεία και αντικατέστησε την Κυβέρνηση Σπυρίδωνα Τρικούπη 1833 που είχε αναλάβει την κυβέρνηση στις 25 Ιανουαρίου 1833. Η κυβέρνηση έμεινε στην εξουσία από τις 3 Απριλίου 1833 μέχρι τις 12 Οκτωβρίου 1833.
O Ιωσήφ Λουδοβίκος Κόμης του Άρμανσπεργκ (γερμ. Joseph Ludwig Graf von Armansperg) (16/28 Φεβρουαρίου 1787 - 22 Μαρτίου/3 Απριλίου 1853) ήταν Βαυαρός πολιτικός και πρόεδρος του συμβουλίου της Αντιβασιλείας, που ορίστηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις να συνοδεύσει τον μέλλοντα Βασιλέα Όθωνα στην Ελλάδα και να ασκήσει εξ ονόματός του την εξουσία ως την ενηλικίωσή του.
Η κυβέρνηση Άρμανσπεργκ 1835 (20 Μαΐου 1835 – 2 Φεβρουαρίου 1837) αναφερόμενη την εποχή εκείνη ως Υπουργείον του Βασιλείου προέκυψε μετά την Κυβέρνηση Κωλέττη, μετά την ενηλικίωση του Όθωνα.
Ο Ιγνάτιος φον Ρούντχαρτ ή Ρούδχαρτ ή Ιππότης δε Ρουδάρτ (όπως αναφέρεται στα επίσημα κρατικά έγγραφα της εποχής)[2] (Ignaz von Rudhart) (11 Μαρτίου 1790 Weismain, Oberfranken - 11 Μαΐου 1838, Τριέστη) ήταν Βαυαρός νομικός και πολιτικός, πρωθυπουργός της Ελλάδας κατά το 1837, στη διάρκεια της βασιλείας του Όθωνα.
Η κυβέρνηση Ρούντχαρτ του 1837 ήταν η Ελληνική Κυβέρνηση του Βασιλείου της Ελλάδας από τις 2 Φεβρουαρίου 1837 μέχρι τις 8 Δεκεμβρίου 1837 με επικεφαλής τον Ιγνάτιο φον Ρούντχαρτ και αντικατέστησε την κυβέρνηση Άρμανσπεργκ.
Ο Όθων-Φρειδερίκος-Λουδοβίκος, πλήρες όνομα Όττο Φρίντριχ Λούντβιχ φον Βίττελσμπαχ (Otto Friedrich Ludwig von Wittelsbach) (1 Ιουνίου 1815 - 14 Ιουλίου 1867), ήταν Πρίγκιπας της Βαυαρίας και πρώτος Βασιλεύς του Βασιλείου της Ελλάδος, με τον επίσημο τίτλο «Βασιλεύς της Ελλάδος».Ο Όθωνας ήταν ο δευτερότοκος γιος του Διαδόχου και μετέπειτα Βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α΄, και της Θηρεσίας, κόρης του δούκα του Σάζεν Άλτενμπουργκ.
Στις 25 Ιανουαρίου 1833, σε ηλικία 17 ετών, ο Όθωνας αποβιβάστηκε στο Ναύπλιο, από τη βρετανική φρεγάτα «Μαδαγασκάρη», εν μέσω λαϊκών επευφημιών, συνοδευόμενος από τριμελή Αντιβασιλεία Βαυαρών (που θα κυβερνούσε μέχρι αυτός να ενηλικιωθεί, το 1835) και πολυμελή βαυαρικό τακτικό στρατό (3.850 στρατιώτες) που βαθμιαία συμπληρώθηκε από «εθελοντές», στην πλειοψηφία τους Γερμανούς.
Επειδή ο Όθωνας ήταν ανήλικος, σχηματίστηκε επιτροπή Αντιβασιλείας από τους Βαυαρούς Άρμανσμπεργκ (πρόεδρο), Μάουρερ, Έιντεκ, Γκρένερ και Άμπελ.
Η Κυβέρνηση Όθωνος του 1841 με υπεύθυνο τον ίδιο τον βασιλιά της Ελλάδας Όθωνα κυβέρνησε όταν παραιτήθηκε ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος στις 10 Αυγούστου 1841 μετά την κυβέρνησή του.
Από τα πρώτα διατάγματα ήταν η διάλυση των ελληνικών στρατιωτικών σωμάτων των οπλαρχηγών.
Ο Αντώνιος Κριεζής (1796-1865) ήταν αγωνιστής κατά την Eλληνική Επανάσταση του 1821 και αργότερα δύο φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας.Προερχόταν από οικογένεια της Ύδρας και γεννήθηκε στην Τροιζήνα το 1796. Στα 15 του αιχμαλωτίστηκε μαζί με τον αδερφό του Ιωάννη από Αλγερινούς πειρατές, έγινε σκλάβος για τρία χρόνια και επέστρεψε στην Ύδρα.Στις 12 Δεκεμβρίου 1849 διαδέχτηκε τον Κανάρη στην πρωθυπουργία ως τις 16 Μαΐου 1854, σχηματίζοντας την Κυβέρνηση Κριεζή του 1849.
Η μετέπειτα ιστορία είναι λίγο-πάνω είναι γωστή. Το 1843 εγκαθίσταται ώς πολίτευμα στην Ελλάδα η Συνταγματική Μοναρχία και την αναφέρω (ΙΣΤΟΡΊΑ) στίς παρακάτω αναφορές μου .
Ένα από τα σημαντικά σε βαρύτητα και κρίσιμο μέγεθος, για την διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής τών Δυτικών παραμένει “η μή δημιουργία κενού εξουσίας”.
Προφανώς αυτό εξυπηρετεί τα μεσο-μακροπρόθεσμα συμφέροντά τους στην περιοχή, ακόμη μέχρι και σήμερα.
ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΤΑ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ 1843 ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ.
Βασίλειον της Ελλάδος. Συνταγματική μοναρχία (1843-1862).
Α` Βασιλευόμενη Δημοκρατία (1862-1924)
Β` Ελληνική Δημοκρατία (1924-1935)
Βασίλειον της Ελλάδος - Παλινόρθωση της μοναρχίας (1935-1941)
Γερμανική κατοχή ( Β! ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ) (1941-1944)
Απελευθέρωση - Βασίλειον της Ελλάδος (1944-1967)
Δικτατορία (1967-1974)
Γ` Ελληνική Δημοκρατία (1974-σήμερα)
Η συνέχεια στο μέρος β΄!
