ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Αν σε αυτή την κρίση υπάρχουν δυο άνθρωποι στην Ευρώπη που γνωρίζουν τι πραγματικά συμβαίνει με την Ελλάδα, την ευρωζώνη, και τα επίμονα σενάρια χρεοκοπίας, είναι χωρίς αμφιβολία ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Βαθιά ευρωπαϊστής ο Γάλλος Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, λειτούργησε σε πλείστες περιπτώσεις ως το… αμορτισέρ των Βρυξελλών, αξιοποιώντας το κύρος και τα… ευρώ της ΕΚΤ, για να αποκρούσει κερδοσκοπικές επιθέσεις κατά αδύναμων οικονομιών. Το έκανε κυρίως με την Ελλάδα, το βράδυ της Συμφωνίας των Βρυξελλών, την 21η Ιουλίου, αλλά δεν δίστασε να το επαναλάβει και αργότερα, όταν στο στόχαστρο των κερδοσκόπων βρέθηκε η Ιταλία.
Ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ απ’ την πλευρά του, είναι επίσης βαθιά ευρωπαϊστής, αλλά… για Γερμανός. Υπό την έννοια ότι πιστεύει στην ιδέα μιας Ενωμένης Ευρώπης, μόνο που η Ευρώπη αυτή θα πρέπει να έχει αποδεχτεί την πολιτική και οικονομική ηγεμονία του Βερολίνου. Γι’ αυτό και οι παρεμβάσεις του, στο ίδιο μήκος κύματος με τον Τρισέ, καταγράφονται μονάχα όταν ανησυχεί ότι τα πράγματα οδηγούνται στο μη παρέκει.
Έχει λοιπόν την αξία της η νέα παρέμβαση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, μέσω συνέντευξης που παραχώρησε σε εφημερίδα της Φρανκφούρτης, κάνοντας λόγο για κερδοσκοπικά παιχνίδια σε βάρος της Ελλάδας. Σε… απλά ελληνικά, κάποιοι έχουν ποντάρει περιουσίες στη χρεοκοπία της Ελλάδας, με την προσδοκία να συμπαρασύρει στον κατήφορο συνολικά την ευρωζώνη. Και προφανώς ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε τους γνωρίζει.
Μήπως λοιπόν θα έπρεπε η Ελλάδα να γυρίσει σελίδα, και να ακολουθήσει μια περισσότερο επιθετική πολιτική; Όπως, για παράδειγμα, να ζητήσει διευθύνσεις και τηλέφωνα, για εκείνους που έχουν ποντάρει στα CDS της χρεοκοπίας; Ως ένα πρώτο μέτρο πίεσης, για να… πέσει η απόδοσή τους; Η στρατηγική του εκφοβισμού άλλωστε, υπήρξε διαχρονικά επαρκώς αποτελεσματική.
